Pawło Jakowenko

Pawło Jakowenko

Pełne imię i nazwisko	Pawło Ołeksandrowycz Jakowenko
Data i miejsce urodzenia	19 grudnia 1964 Nikopol
Wzrost	180 cm
Pozycja	pomocnik
Kariera juniorska
Lata Klub Kołos Nikopol Dnipro-75 Dniepropetrowsk
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1981–1982 Metalist Charków 4 (0) 1982–1992 Dynamo Kijów 161 (5) 1992–1993 FC Sochaux-Montbéliard 6 (1) W sumie: 171 (6)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1986–1990 ZSRR 19 (1)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1993–1995 Metałurh Nikopol 1995–1996 CSKA-Borysfen Kijów (dyr.techniczny) 1996–1997 Urałan Elista 1999 Urałan Elista 2000–2002 Borysfen-2 Boryspol 2000–2004 Ukraina U-19 2002–2004 Ukraina U-21 2004–2005 FK Chimki 2005–2007 Kubań Krasnodar 2007 FK Rostów 2008–2012 Ukraina U-21
Odznaczenia

Pawło Ołeksandrowycz Jakowenko, ukr. Павло Олександрович Яковенко, ros. Павел Александрович Яковенко, Pawieł Aleksandrowicz Jakowienko (ur. 19 grudnia 1964 w Nikopolu, w obwodzie dniepropetrowskim) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji pomocnika, reprezentant Związku Radzieckiego, trener piłkarski.

Kariera piłkarska

Kariera klubowa

Karierę zawodniczą zaczynał w szkółkach piłkarskich w Nikopolu, Dniepropietrowsku, Charkowie i Kijowie. Jego pierwszym klubem był Metalist Charków, z którego w 1982 trafił do Dynama Kijów. Grając w zespole prowadzonym przez Walerego Łobanowskiego odniósł swe największe sukcesy sportowe. Karierę zakończył z powodu kontuzji w 1993 jako zawodnik FC Sochaux-Montbéliard.

Kariera reprezentacyjna

W 1986 roku zadebiutował w radzieckiej drużynie reprezentacyjnej, a wkrótce potem wystąpił na Mistrzostwach Świata w Meksyku. Do 1990 rozegrał 19 meczów w reprezentacji, strzelił 1 bramką.

Kariera trenerska

Jako trener pracował w zespołach ligowych Ukrainy i Rosji. Dwukrotnie podejmował się roli szkoleniowca Urałanu Elista, z którym w 1997 awansował do rosyjskiej ekstraklasy. Przez dwa lata prowadził młodzieżową reprezentację Ukrainy. W 2006 został trenerem drużyny Kubania Krasnodar, którą w tym samym roku doprowadził do awansu do Premier Ligi. W kwietniu 2007 został zdymisjonowany. Kilka miesięcy później (w lipcu) na krótko objął funkcję trenera FK Rostów. Od 2008 ponownie prowadzi młodzieżówkę. 18 grudnia 2012 za obopólną zgodą kontrakt z Federacją Ukrainy został rozwiązany.

Sukcesy i odznaczenia

Sukcesy klubowe

• mistrz ZSRR: 1985, 1986, 1990
• wicemistrz ZSRR: 1988
• brązowy medalista Mistrzostw ZSRR: 1989
• zdobywca Pucharu ZSRR: 1985, 1987, 1990
• zdobywca Pucharu Zdobywców Pucharów: 1986

Sukcesy reprezentacyjne

• uczestnik turnieju finałowego Mistrzostw świata: 1986

Sukcesy indywidualne

• 2-krotnie wybrany do listy 33 najlepszych piłkarzy ZSRR:
  • Nr 1: 1986
  • Nr 3: 1987

Odznaczenia

• tytuł Mistrza Sportu ZSRR: 1985
• tytuł Mistrza Sportu Klasy Międzynarodowej: 1986
• tytuł Zasłużonego Mistrza Sportu ZSRR: 1986
• tytuł Zasłużonego Trenera Ukrainy
• Order „Za zasługi” III klasy: 2004

Bibliografia

• Pawło Jakowenko w bazie Ukraińskiego Związku Piłki Nożnej (ukr.)
• Pawło Jakowenko w bazie RusTeam (ros.)
• Profil na PlayerHistory (ang.)
• Pawło Jakowenko w bazie Kopanyi-myach.info (ukr. • ang. • ros.)
• Sylwetka zawodnika na rusteam.permian.ru (ros.)
• Profil na stronie legioner.kulichki.com (ros.)
• Pawło Jakowenko w bazie National Football Teams (ang.)