Przejdź do zawartości

Philipp Johann Ferdinand Schur

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Philipp Johann Ferdinand Schur
Ilustracja
Portret litograficzny Schura (1875)
Data i miejsce urodzenia

18 lutego 1799
Królewiec

Data i miejsce śmierci

27 maja 1878
Bielsko

Zawód, zajęcie

botanik, farmaceuta, chemik, fabrykant

Narodowość

niemiecka

Philipp Johann Ferdinand Schur (ur. 18 lutego 1799 w Królewcu, zm. 27 maja 1878 w Bielsku) – niemiecki botanik, farmaceuta, chemik i fabrykant.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Schur urodził się w Królewcu jako syn mistrza guzikarskiego. W wieku 10 lat zaczął uczęszczać do gimnazjum katedralnego w Knipawie. Kiedy zostało ono przekształcone w wyższą szkołę mieszczańską, postanowił przygotowywać się do egzaminów na studia prywatnie. Możliwości finansowe rodziny nie były jednak ku temu wystarczające, wybrał więc zawód farmaceuty i rozpoczął praktykę w aptece Wegenerów w Gierdawach. W tym czasie stworzył zielnik zawierający około 600 gatunków roślin. W 1819 r. zdał egzamin na pomocnika aptecznego. W kolejnych latach pracował w aptekach w Królewcu, Rybakach, Elblągu i Gdańsku.

W 1825 r. powrócił na stałe do Królewca i rozpoczął czteroletnie studia w dziedzinie farmacji i chemii na tamtejszej Albertynie, po czym kontynuował studia, rozszerzone o fizykę, mineralogię, zoologię, botanikę i filozofię, na Uniwersytecie Humboldtów w Berlinie. Jego nauczycielami byli w Królewcu m.in. Ernst Meyer i Friedrich Burdach, a w Berlinie Alexander von Humboldt i Eilhard Mitscherlich. Studia zakończył w 1831 r. uzyskując dyplom aptekarza I klasy, a w 1835 r. obronił na uniwersytecie w Jenie pracę doktorską Metamorphosis plantarum secundumsententiam hodie praevalentem expositaatque exemplis illustrata. Udzielał w tym czasie prywatnych lekcji z zakresu chemii, analizy chemicznej, farmacji i botaniki.

Grób Schura w Bielsku-Białej

Jednocześnie w 1831 r. przeniósł się do Austrii i rozpoczął pracę jako chemik w fabryce w Liesing, obecnie dzielnicy Wiednia. W 1839 r. założył zamkniętą po trzech latach fabrykę chemiczną w sąsiednim Inzersdorf, później podejmował zakończone niepowodzeniem inicjatywy przemysłowe w Preszburgu (Bratysławie) i Svätym Jurze, aż w 1845 r. przejął na osiem lat kierownictwo fabryki kwasu siarkowego w siedmiogrodzkim Sybinie. W latach 1853–1854 pracował jako nauczyciel chemii oraz przyrody w gimnazjum i szkole realnej w Braszowie. Potem powrócił do Wiednia poświęcając się opracowaniu dorobku naukowego poprzednich lat.

Borykając się z kłopotami finansowymi w 1861 r. sprzedał swoją kolekcję roślin uniwersytetowi we Lwowie, a w 1869 r. przeprowadził się do swojego syna – urodzonego w 1839 r. Ferdinanda Augusta Eduarda Schura, który był pastorem ewangelickim i w tym czasie prowadził parafię w Brnie. W 1870 r. obaj przenieśli się do nowego miejsca pracy syna, śląskiego Bielska (Bielsko-Biała). Osiem lat później Schur zmarł wskutek powikłań po zapaleniu płuc. Pochowany został na bielskim Starym Cmentarzu Ewangelickim.

Działalność naukowa

[edytuj | edytuj kod]

Podczas pobytu w Siedmiogrodzie Schur odbył szereg podróży naukowych, w trakcie których zebrał ponad 50 tysięcy okazów roślin (będących w posiadaniu uniwersytetu we Lwowie), stanowiących podstawę dalszych jego badań. Około 2300 z nich pozyskał podczas podróży w lipcu i sierpniu 1853 r. odbywającej się na polecenie ówczesnego gubernatora prowincji, Karla zu Schwarzenberga, w towarzystwie młodego przyrodnika Eduarda Alberta Bielza, której opis ukazał się drukiem w 1859 r.

W 1866 r. ukazało się najważniejsze jego dzieło: Enumeratio plantarum Transilvaniae exhibens: stirpes phanerogamas sponte crescentes atque frequentius cultas, cryptogamas vasculares characeas stiam muscos hepaticasque – gruntowny opis flory Siedmiogrodu. Wcześniejszą ważną jego publikacją na ten temat było wydane w 1853 r. Sertum florae Transsilvaniae sive enumeratio systematica omnium plantarum, quae in Transsilvania sponte crescunt et in usu hominum copiosius coluntur.

Schur publikował także wiele artykułów w Österreichische botanische Zeitschrift. Zainicjował on powstanie w 1849 r. Siedmiogrodzkiego Towarzystwa Nauk Przyrodniczych w Sybinie, część jego prac ukazała się w wydawanym przez nie Verhandlungen und Mitteilungen des Siebenbürgischen Vereins für Naturwissenschaften.

Jako autor diagnoz taksonów oznaczany jest skrótem schur.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]