Przejdź do zawartości

Piero Fassino

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piero Fassino
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

7 października 1949
Avigliana

Minister sprawiedliwości Włoch
Okres

od 25 kwietnia 2000
do 10 czerwca 2001

Przynależność polityczna

Demokraci Lewicy

Poprzednik

Oliviero Diliberto

Następca

Roberto Castelli

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Zasługi RP (Polska)

Pietro Franco (Piero) Fassino (ur. 7 października 1949 w miejscowości Avigliana) – włoski polityk, minister, przywódca Demokratów Lewicy, parlamentarzysta, burmistrz Turynu (2011–2016).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Studia wyższe z zakresu nauk politycznych ukończył na Uniwersytecie w Turynie.

W 1968 został członkiem Federacji Młodych Komunistów, trzy lata później objął stanowisko sekretarza krajowego tej organizacji. Od 1975 przez dziesięć lat był radnym Turynu, następnie do 1990 zasiadał w radzie regionu Piemont.

W latach 80. przewodniczył regionalnym strukturom Włoskiej Partii Komunistycznej, a od 1987 wchodził w skład biura naczelnego sekretarza, był koordynatorem w okresie przekształcania PCI w Demokratyczną Partię Lewicy. W PDS przez pięć lat pełnił funkcję sekretarza do spraw międzynarodowych.

W 1994 wybrany do Izby Deputowanych XII kadencji, uzyskiwał reelekcje na XIII, XIV, XV i XVI kadencję.

W 1998 brał udział w założeniu Demokratów Lewicy, powstałej na bazie PDS nowej partii lewicowej funkcjonującej w ramach Drzewa Oliwnego. 21 października tego roku objął stanowisko ministra handlu międzynarodowego w rządzie Massima D’Alemy. 25 kwietnia 2000 w nowym gabinecie z Giulianem Amato na czele został ministrem sprawiedliwości. Urząd ten sprawował do 11 czerwca 2001.

W tym samym roku był kandydatem Drzewa Oliwnego na wicepremiera u boku Francesca Rutelliego. Po przegranych wyborach przejął kierownictwo w Demokratach Lewicy w miejsce Waltera Veltroniego, nowego burmistrza Rzymu. Kierował partią do czasu jej rozwiązania w 2007, kiedy to doprowadził do wejścia DS w skład nowej Partii Demokratycznej. W 2011 został wybrany na urząd burmistrza Turynu. W 2016 bez powodzenia ubiegał się o reelekcję, przegrywając z Chiarą Appendino. W 2018 powrócił do niższej izby włoskiego parlamentu na XVIII kadencję[1], w 2022 utrzymał poselski na XIX kadencję[2].

Żonaty z polityk Anną Marią Serafini.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Emilia-Romagna, ecco gli eletti nei listini plurinominali. la Repubblica.it, 6 marca 2018. [dostęp 2022-09-01]. (wł.).
  2. Tutti i candidati eletti alla Camera e al Senato: chi entra e chi esce dal nuovo Parlamento. ilriformista.it, 27 września 2022. [dostęp 2022-09-28]. (wł.).
  3. M.P. z 1997 r. nr 38, poz. 376 – pkt 9.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]