Pierre Gailhard
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Typ głosu | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Odznaczenia | |
| |
Pierre Gailhard, także Pedro Gailhard[1] (ur. 1 sierpnia 1848 w Tuluzie, zm. 12 października 1918 w Paryżu[1][2][3][4]) – francuski śpiewak (bas) i menadżer operowy.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Śpiewu uczył się w rodzinnym mieście, następnie od 1866 roku był studentem Konserwatorium Paryskiego[1][2][3][4]. Studia ukończył już po roku, zdobywając I nagrodę[3]. Zadebiutował w 1867 roku na deskach Opéra-Comique rolą Falstaffa w operze Ambroise’a Thomasa Le songe d’une nuit d’été[1][2][3][4]. Od 1871 roku związany był z Operą Paryską, gdzie kreował role basowe w operach Auguste’a Mermeta, Victorina de Joncières’a, Ambroise’a Thomasa, Daniela Aubera i Jacques’a Offenbacha[1][2]. W latach 1879–1883 gościnnie występował na scenie Covent Garden Theatre w Londynie[1][2][4]. Pełnił funkcję dyrektora Opery Paryskiej: w latach 1884–1891 wspólnie z Eugène’em Rittem, następnie 1893–1899 z Eugène’em Bertrandem, a od 1899 do 1908 roku samodzielnie[1][2][3]. Podczas swojej kadencji propagował twórczość Richarda Wagnera[2], wystawił Lohengrina (1895), Walkirię (1893), Tannhäusera (1895), Śpiewaków norymberskich (1897) i Zygfryda (1902)[2][3]. Ściągnął do Paryża najwybitniejszych śpiewaków ówczesnych czasów, m.in. Nellie Melbę, Emmę Eames, Aino Ackté, Jana i Edwarda Reszke[3].
Dysponował dźwięcznym głosem, umożliwiającym mu odtwarzanie zarówno partii dramatycznych, jak i komicznych[2][4]. Kreował m.in. Leporella w Don Giovannim, Osmina w Uprowadzeniu z seraju, Saint-Brisa w Hugonotach, Mefistofelesa w Fauście[4]. Opracował libretta do baletu Maladetta i opery komicznej Guernica Paula Vidala[1][2]. Otrzymał order kawalera Legii Honorowej (1886)[1][2].
Jego synem był kompozytor André Gailhard (1885–1966)[2][3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i The Grove Book of Opera Singers. Oxford: Oxford University Press, 2008, s. 173. ISBN 978-0-19-533765-5.
- ↑ a b c d e f g h i j k l Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 3. Część biograficzna efg. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1987, s. 213. ISBN 83-224-0344-5.
- ↑ a b c d e f g h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1211. ISBN 0-02-865527-3.
- ↑ a b c d e f John Warrack, Ewan West: The Concise Oxford Dictionary of Opera. Oxford: Oxford University Press, 1996, s. 181. ISBN 0-19-280028-0.