Piotr Wielikij (1989)
| |
| Klasa | |
|---|---|
| Projekt | |
| Oznaczenie NATO |
Kirow |
| Historia | |
| Położenie stępki | |
| Wodowanie | |
 MW Rosji
| |
| Wejście do służby | |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
standardowa: 24 000 t |
| Długość |
252 m |
| Szerokość |
28,5 m |
| Zanurzenie |
9,5 m |
| Napęd | |
| 2 reaktory jądrowe wytwarzające parę dla 2 turbin parowych o mocy 70 000 KM każda | |
| Prędkość |
31 węzłów |
| Uzbrojenie | |
| 20 wyrzutni pocisków przeciwokrętowych P-700 Granit 12 wyrzutni pocisków przeciwlotniczych S-300 2 wyrzutnie pocisków przeciwlotniczych Osa-M 1 działo 130 mm 8 dział 30 mm 10 wyrzutni torped kaliber 533 mm 2 wyrzutnie rakietowych bomb głębinowych RBU-1000 | |
| Wyposażenie lotnicze | |
| 3 śmigłowce Ka-25 lub Ka-27 | |
| Załoga |
740 |
Piotr Wielikij – rosyjski krążownik rakietowy z napędem atomowym projektu 1144. Okręt będący czwartą z serii jednostką projektu 1144 wszedł do służby w grudniu 1998 roku. Jednostkę nazwano imieniem cara Piotra I Wielkiego.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Stępkę pod budowę czwartego okrętu projektu 1144 położono w stoczni bałtyckiej w Leningradzie 25 kwietnia 1986 roku. Wodowanie nastąpiło 25 kwietnia 1989 roku. Z powodu zakończenia zimnej wojny i rozpadu ZSRR prace wyposażeniowe na okręcie zostały wstrzymane. Po wznowieniu budowy w stoczni w Siewieromorsku okręt został ukończony w roku 1996 i po intensywnych próbach morskich wszedł do służby w 1998 roku, kiedy to został wcielony do Floty Północnej[1].
Służba
[edytuj | edytuj kod]12 sierpnia 2000 roku „Piotr Wielikij” uczestniczył w wielkich manewrach morskich na Morzu Barentsa, podczas których zatonął okręt podwodny „Kursk”. Brał czynny udział w akcji ratunkowej.
25 listopada 2008 roku razem z niszczycielem „Admirał Czabanienko” i dwoma okrętami zaopatrzeniowymi przypłynął do Wenezueli, przez Morze Śródziemne i Ocean Spokojny, w celu odbycia 1 grudnia wspólnych kilkudniowych manewrów z siłami zbrojnymi tego kraju, będących elementem zacieśniania stosunków z Wenezuelą[2].
22 września 2013 roku okręt wyszedł w rejs na Morze Śródziemne, gdzie od 10 do 18 listopada ćwiczył współdziałanie m.in. z okrętem desantowym „Jamał” Floty Czarnomorskiej[3].
15 października 2016 roku „Piotr Wielikij” wyruszył w eskorcie lotniskowca „Admirał Kuzniecow” na Morze Śródziemne, aby wspierać tam działania rosyjskich sił zbrojnych w toczącej się wojnie domowej w Syrii[4]. Zespół dotarł na miejsce 12 listopada, po czym podjął operacje lotnicze[4].
W 2023 roku pojawiły się spekulacje, oparte na informacjach agencji TASS, że „Piotr Wielikij” zostanie wycofany ze służby po ukończeniu modernizacji bliźniaczego „Admirała Nachimowa”, na którego przeszła już załoga „Piotra Wielikiego”, co przewidywane jest na 2024 rok[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Project 1144.2 (ang.)
- ↑ Wenezuelsko-rosyjskie ćwiczenia. Agencja Lotnicza Altair, 26-11-2008. [dostęp 2020-11-21].
- ↑ ТАРКР «Петр Великий» Северного флота отработал задачи взаимодействия с БДК «Ямал» Черноморского флота [online], Ministerstwo Obrony Rosji, 18 listopada 2013 (ros.).
- ↑ a b Marek Furtak. Rosyjskie lotnictwo pokładowe powraca na Morze Śródziemne. „Lotnictwo”. Nr 12/2016. XIX (187), s. 30-33, grudzień 2016. ISSN 1732-5323.
- ↑ Roman Skomorochow, «Piotr Wielikij» uchodit, woprosy ostajutsia [online], topwar.ru, 18 lipca 2023 (ros.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Tony Gibson: Die Welt der Schiffe. 2007, seria: Basserman Verlag. ISBN 978-3-8094-2186-3.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- www.globalsecurity.org (ang.)
- www.naval-technology.com (ang.)