Przejdź do zawartości

Pośrednik ubezpieczeniowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Pośrednik ubezpieczeniowy – osoba, która nie będąc ubezpieczającym ani ubezpieczycielem, na mocy zlecenia udzielonego w formie czynności cywilnoprawnej toruje innym drogę do zawarcia umowy ubezpieczenia, pośredniczy w jej zawieraniu albo zawierają ją w charakterze pełnomocnika oraz może również współdziałać w jej realizacji. W wymiarze prawnym pośrednik jest przedsiębiorcą[1], który za wynagrodzeniem wykonuje czynności faktyczne lub prawne związane z zawieraniem lub wykonywaniem umów ubezpieczenia.

Ustawa z dnia 15 grudnia 2017 roku o dystrybucji ubezpieczeń[2], regulująca uprawnienia i obowiązki pośredników ubezpieczeniowych dopuszcza wykonywanie czynności pośrednika ubezpieczeniowego wyłącznie przez:

Warunkiem rozpoczęcia wykonywania przez pośrednika działalności jest uzyskanie wpisu do rejestru prowadzonego przez Komisję Nadzoru Finansowego. Rejestr ten jest jawny i dostępny dla osób trzecich.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Definicja Brucka-Moellera, cyt. za E. Kowalewskim: Prawo ubezpieczeń gospodarczych, Toruń: Oficyna Wydawnicza Branta, 2002.
  2. Dz.U. z 2024 r. poz. 1214

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • E. Kowalewski: Prawo ubezpieczeń gospodarczych, Toruń: Oficyna Wydawnicza Branta, 2002. ISBN 83-89073-22-6.