Przejdź do zawartości

Popielidzi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Popielidzi
Kraj

Polska
Niemcy
Serbia

Założyciel

Leszko II

Ostatni przedstawiciel

Popiel II

Rok rozwiązania

połowa IX wieku

Popielidzi – spotykane głównie w literaturze popularnonaukowej określenie rzekomej dynastii, panującej przed Piastami. Jej ostatnim władcą miał być Popiel, zgodnie z relacją Galla Anonima pozbawiony władzy przez wiec.

Leszko II
Leszko III
Popiel I
Popiel II

Historyczność

[edytuj | edytuj kod]

O ile historyczność trzech poprzedników Mieszka I (Siemowita, Lestka, Siemomysła) zdaje się być obecnie akceptowana przez większość badaczy, o tyle postacie Popiela oraz Piasta budzą szerszą dyskusję.

Zasadniczo z polskich kronik jedynie dzieło Anonima zwanego Gallem uchodzi za wiarygodne w odniesieniu do czasów sprzed panowania Mieszka I, choć i jego relacja spotyka się z opozycją części badaczy. Gall wymienia tylko jednego księcia panującego przed Piastami – Popiela.

Pozostali przedstawiciele dynastii „Popielidów” znani są z kronik Wincentego Kadłubka oraz Jana Długosza, które nauka zasadniczo odrzuca jako źródła do dziejów przedpiastowskich. Niektórzy badacze w relacji Kadłubka starają się doszukiwać reminiscencji rzeczywistych wydarzeń historycznych.

Przedstawiciele

[edytuj | edytuj kod]

Za pierwszego władcę tej dynastii uważany jest Leszko II, opisany przez Wincentego Kadłubka oraz Jana Długosza. Jego synem i następcą był Leszko III, zaś z kolei synem Leszka III – Popiel I. Ostatnim władcą z rodu miał być Popiel II, syn Popiela I.

Oprócz Popiela I Leszko III miał mieć 20 nieślubnych synów.

Wszystkich legendarnych przedpiastowskich władców osiemnastowieczny autor Benedykt Chmielowski w Nowych Atenach zalicza do „Pierwszej Classis Monarchów Polskich”[1].

Historyk Feliks Koneczny określa dynastię, z której wywodził się Popiel, mianem rodu Popielów[2].

W literaturze

[edytuj | edytuj kod]

Józef Ignacy Kraszewski w Starej baśni dynastię, z której wywodził się Popiel (powieściowy Chwostek), określa mianem „Leszkowie”.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Benedykt Chmielowski, Nowe Ateny, [1] [dostęp 2007-07-05].
  2. F. Koneczny, Dzieje Polski za Piastów, Kraków 1902, s. 27-28.