Prosiakowate
Hemisotidae[1] | |||||
Cope, 1867 | |||||
Przedstawiciel rodziny – żaba marmurkowana (H. marmoratus) | |||||
Systematyka | |||||
Domena | |||||
---|---|---|---|---|---|
Królestwo | |||||
Typ | |||||
Podtyp | |||||
Gromada | |||||
Rząd | |||||
Podrząd | |||||
Rodzina |
prosiakowate | ||||
Typ nomenklatoryczny | |||||
Engystoma guttatum Rapp, 1842 | |||||
| |||||
Rodzaje | |||||
| |||||
Zasięg występowania | |||||
Prosiakowate[12] (Hemisotidae) – monotypowa rodzina płazów z rzędu płazów bezogonowych (Anura).
Zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Rodzina obejmuje gatunki występujące w tropikalnych i subtropikalnych regionach Afryki na południe od Sahary[13]. Bytuje w klimacie zwrotnikowym i podzwrotnikowym.
Charakterystyka
[edytuj | edytuj kod]Płazy te osiągają umiarkowane rozmiary, dorastając do 8 cm długości. Ich zaokrąglone ciało wspiera się na krótkich nogach. Na małej i wąskiej głowie sterczy zadarty ku górze nos[14].
Zwierzęta te spędzają większość swego życia, ryjąc w glebie. Samica nie zaprzestaje tej czynności także w czasie spółkowania z partnerem, po czym składa swe jaja do nory w ziemi. Samiec wychodzi przez tunel, matka zaś zostaje ze swym niewyklutym jeszcze potomstwem. Zostanie ono tam aż do metamorfozy.
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]Etymologia
[edytuj | edytuj kod]- Hemisus: gr. ἡμισυς hēmisus „połowa”; ους ous, ωτος ōtos „ucho”[11].
- Kakophrynus: gr. κακος kakos „brzydki”[15]; φρυνη phrunē, φρυνης phrunēs „ropucha”[16]. Gatunek typowy: Kakophrynus sudanensis Steindachner, 1863 (= Engystoma marmoratum Peters, 1854).
Podział systematyczny
[edytuj | edytuj kod]Do rodzaju należą następujące gatunki[13]:
- Hemisus barotseensis Channing & Broadley, 2002
- Hemisus brachydactylus Laurent, 1963
- Hemisus guineensis Cope, 1865
- Hemisus guttatus (Rapp, 1842) – prosiak cętkowany[12]
- Hemisus marmoratus (Peters, 1854) – żaba marmurkowana[17]
- Hemisus microscaphus Laurent, 1972
- Hemisus olivaceus Laurent, 1963
- Hemisus perreti Laurent, 1972
- Hemisus wittei Laurent, 1963
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Niepoprawna późniejsza pisownia Kakophrynus Steindachner, 1863.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Hemisotidae, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Cope 1867 ↓, s. 198.
- ↑ S.G. Mivart. On the classification of the anurous batrachians. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 37, s. 288, 1869. (ang.).
- ↑ A.L.C.G. Günther. Reptilia (1869). „Zoological Record”. 6, s. 119, 1870. (ang.).
- ↑ A. de Miranda-Ribeiro. Notas para servirem ao estudo dos Gymnobatrachios (Anura) Brasileiros. „Archivos do Museu Nacional do Rio de Janeiro”. 27, s. 19, 1926. (port.).
- ↑ G.S. Noble: The biology of the Amphibia. New York: McGraw-Hill, 1931, s. 540. (ang.).
- ↑ D.R. Frost & J.M. Savage. Gender of Hemisus and correct formation of the family-group name. „Journal of the Herpetological Association of Africa”. 33 (1), s. 24, 1987. DOI: 10.1080/04416651.1987.9650173. (ang.).
- ↑ A. Dubois. Notes sur la classification des Ranidae (Amphibiens anoures). „Bulletin Mensuel de la Société Linnéenne de Lyon”. 61, s. 309, 1992. (fr.).
- ↑ F. Steindachner. Über einige neue Batrachier aus den Sammlungen des Wiener Museums. „Sitzungsberichte der Kaiserlichen Akademie der Wissenschaften. Mathematisch-Naturwissenschaftliche Classe”. 48, s. 191, 1863. (niem.).
- ↑ Cope 1867 ↓, s. 199.
- ↑ a b A.C.L.G. Günther: Catalogue of the Batrachia Salientia in the Collection of the British Museum. London: Taylor and Francis, 1858, s. 47. (ang.).
- ↑ a b Praca zbiorowa: Zwierzęta: encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 446. ISBN 83-01-14344-4.
- ↑ a b D. Frost: Hemisus Günther, 1859. [w:] Amphibian Species of the World 6.0, an Online Reference [on-line]. American Museum of Natural History. [dostęp 2020-01-06]. (ang.).
- ↑ Encyclopedia of Reptiles and Amphibians. San Diego: Academic Press, 1998, s. 101–102. ISBN 0-12-178560-2. (ang.).
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 36.
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 173.
- ↑ W. Juszczyk: Gady i płazy. Wyd. 2. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1986, s. 259, seria: Mały słownik zoologiczny. ISBN 83-214-0043-4.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- E.D. Cope. On the families of the raniform Anura. „Journal of the Academy of Natural Sciences of Philadelphia”. Second Series. 6, s. 189–206, 1867. (ang.).
- Edmund C. Jaeger , Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 1–256, OCLC 637083062 (ang.).