Ramiro II Mnich

Ramiro II Mnich

Ramiro II Mnich
Król Aragonii
Okres	od 1135 do 1137
Poprzednik	Alfons I Waleczny
Następca	Petronela Aragońska
Dane biograficzne
Dynastia	Jimenez
Data urodzenia	ok. 1075
Data śmierci	1157
Ojciec	Sancho Ramírez
Matka	Felicja de Roucy
Żona	Agnieszka Akwitańska
Dzieci	Petronela Aragońska

Ramiro II Mnich, hiszp. Ramiro II de Aragón, el Monje (ur. ok. 1075, zm. 1157) – król Aragonii w latach 1134–1137.

Życiorys

Data urodzin Ramiro II nie jest dokładnie znana. Przyjmuje się, iż urodził się około roku 1075, podawany jest również rok 1085. Był synem króla Aragonii – Sanczo I i jego drugiej żony Felicji (zm. 1123), córki Hilduina III (IV) – hrabiego Roucy i Montdidier. Jako młodszy syn został przeznaczony do stanu duchownego. Był biskupem Burgos, biskupem Pampeluny, a w chwili śmierci swego starszego brata, króla Aragonii i Nawarry – Alfonsa I, był biskupem w Barbastro-Roda (Barbastro zostało zdobyte na muzułmanach przez jego ojca w 1064).

Gdy jego brat zmarł nie pozostawiając potomków, Ramiro zrezygnował z biskupiej sakry i został obwołany królem Aragonii. Musiał toczyć walki o utrzymanie tronu z królem Kastylii Alfonsem VII, którego matka Urraka była pierwszą żoną króla Alfonsa I (on z kolei był jej drugim mężem). Początkowo Alfons VII zajął Saragossę i wyparł Ramiro w Pireneje. Później jednak Ramiro pokonał kastylijczyków, odzyskując Saragossę, która jednak na mocy późniejszych układów pozostała kastylijskim lennem. Nie udało mu się za to utrzymać władzy w Nawarze, gdyż królem Nawarry został Garcia IV, wychowany na dworze aragońskim, prawnuk króla Nawarry Garcii III (zm. 1054). Na mocy układu z Vadoluongo (styczeń 1135) Ramiro II uznał władzę Garcii IV. Według treści układu król Ramiro II zachowywał zwierzchność nad Nawarrą, jednak jeszcze w tym samym 1135 r. Garcia IV złożył hołd lenny Alfonsowi VII Kastylijskiemu. W ten sposób Aragonia utraciła władzę nad królestwem Nawarry, zdobytą w 1076, kiedy to król Aragonii Sanczo I przyjął tytuł króla Nawarry (jako Sanczo V).

Ramiro II jednak zdołał oderwać kilka prowincji baskijskich od Nawarry i przyłączył je do Aragonii. Chcąc zabezpieczyć się przed kastylijską dominacją, Ramiro II zawarł sojusz z hrabią Barcelony – Rajmundem Berengerem IV (Ramonem Berenguerem IV) i zaaranżował zaręczyny hrabiego ze swoją dwuletnią wówczas córką – Petronelą. W 1137 r. możni aragońscy podnieśli bunt przeciwko królowi, który musiał uciekać do Barcelony, na dwór hrabiego Rajmunda Berengera, który pomógł królowi objąć z powrotem władzę. Wkrótce potem Ramiro zrzekł się władzy królewskiej, przekazując ją hrabiemu Barcelony wraz z tytułem księcia Aragonii, zaś sam zachował tytuł królewski i udał się do klasztoru San Pedro el Viejo w Huesca, gdzie po kilku latach przywdział mnisi habit i pozostał w klasztorze do swej śmierci 16 sierpnia 1157.

Małżeństwo i potomstwo

Żoną króla Ramiro II była Agnieszka Akwitańska, córka Wilhelma IX Trubadura, księcia Akwitanii i hrabiego Poitiers i jego drugiej żony Filipy z Tuluzy, choć niektórzy badacze uważają, że była nieślubnym dzieckiem księcia Wilhelma IX i jego metresy o imieniu Amauberge. Pierwszym mężem Agnieszki był Aimeryk VI, wicehrabia Thouars, który zginął w 1127. Ślub króla i Agnieszki miał miejsce w Jaca (pierwszej historycznej stolicy Aragonii), w listopadzie lub grudniu 1135. Po decyzji króla o wstąpieniu do klasztoru małżonkowie pozostawali w separacji. Jedynym dzieckiem króla była:

• Petronela, późniejsza królowa Aragonii.