Przejdź do zawartości

Rezerwat przyrody Paza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Paza
rezerwat leśny
Państwo

 Polska

Województwo

 łódzkie

Mezoregion

Wysoczyzna Złoczewska[1]

Data utworzenia

1995

Akt prawny

M.P. z 1996 r. nr 5, poz. 51

Powierzchnia

27,04 ha

Ochrona

ścisła – 24,09 ha,
czynna – 2,95 ha

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Paza”
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Paza”
Położenie na mapie powiatu sieradzkiego
Mapa konturowa powiatu sieradzkiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Paza”
Położenie na mapie gminy Złoczew
Mapa konturowa gminy Złoczew, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Paza”
Ziemia51°26′18″N 18°36′16″E/51,438333 18,604444

Rezerwat przyrody Pazaleśny rezerwat przyrody w gminie Złoczew, w powiecie sieradzkim, w województwie łódzkim[2]. Utworzony został w 1995 r. w celu zachowania żyznej buczyny z rzadkimi roślinami w runie oraz pomnikowymi okazami buka na granicy jego naturalnego zasięgu. Znajduje się w środkowej części kompleksu leśnego na terenie leśnictwa Potok w Nadleśnictwie Złoczew. Jego nazwa pochodzi od dawnej nazwy uroczyska leśnego, w którym zlokalizowano ten rezerwat. Zajmuje powierzchnię 27,04 ha[1][2] (akt powołujący podawał 27,21 ha).

Pod względem geomorfologicznym obszar rezerwatu leży na równinnej wysoczyźnie morenowej uformowanej przez lądolód warciański podczas zlodowacenia środkowopolskiego, zbudowanej przeważnie z gliny zwałowej, piasków gliniastych i żwirów wodnolodowcowych.

W rezerwacie występują leśne fitocenozy żyznej buczyny, grądu typowego i wilgotnego oraz lasu mieszanego. W nielicznie zachowanych płatach dominuje buk w wieku od 100 do 130 lat, tworzący zwarty drzewostan z bardzo słabo wykształconą warstwą krzewów i niskim, wielogatunkowym runem. Pozostałe płaty odznaczają się znaczną domieszką grabu, brzozy oraz niewiele mniejszą jaworu, świerka, jodły, osiki i dębu szypułkowego. Najgrubsze rosnące tu buki liczą blisko 175 lat i przekraczają 300 cm obwodu. W bogatym runie licznie występują: zawilec gajowy, przylaszczka pospolita, marzanka wonna, gajowiec żółty, fiołek leśny, prosownica rozpierzchła, miodunka ćma, turzyca palczasta, żankiel zwyczajny, kopytnik pospolity, groszek wiosenny, podagrycznik pospolity i inne.

Siedliska lasu mieszanego i lasu wilgotnego w północnej części rezerwatu zajmuje zbiorowisko grądu z bukiem i jodłą. Najwyższą warstwę drzewostanu tworzy tu sosna lub brzoza z domieszką osiki, świerka, jaworu, olszy, buka, dębu szypułkowego i jodły, luźną buduje grab. Południową część rezerwatu zajmują siedliska boru mieszanego świeżego i fitocenozy boru mieszanego z jodłą, starodrzew buduje przede wszystkim sosna w wieku 120 lat, ze znaczną domieszką równego wiekiem buka, miejscami z jodłą, świerkiem, dębem i brzozą. Rośnie tu także różanecznik żółty (najprawdopodobniej nie jest to jego stanowisko naturalne).

Według obowiązującego planu ochrony ustanowionego w 2011 roku (z późniejszymi zmianami), obszar rezerwatu objęty jest ochroną ścisłą (24,09 ha) i czynną (2,95 ha)[2][3].

W pobliżu znajduje się rezerwat „Nowa Wieś”.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Rejestr Form Ochrony Przyrody prowadzony przez Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Łodzi (stan na 15.02.2019 r.). [dostęp 2019-05-02].
  2. a b c Rezerwat przyrody Paza. [w:] Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody [on-line]. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2019-05-02].
  3. Zarządzenie Nr 17/2011 Regionalnego Dyrektor Ochrony Środowiska w Łodzi z dnia 25 marca 2011 r. w sprawie ustanowienia planu ochrony dla rezerwatu przyrody „Paza”. [w:] Dz. Urz. Województwa Łódzkiego Nr 98, poz. 837 [on-line]. 2011-04-11. [dostęp 2019-05-02].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]