Rhodotorula
 Rhodotorula glutinis | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina |
Sporidiobolaceae |
| Rodzaj |
Rhodotorula |
| Nazwa systematyczna | |
| Rhodotorula F.C. Harrison Proc. & Trans. Roy. Soc. Canada, Ser. 3 21(5): 349 (1927) | |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Rhodotorula glutinis (Fresen.) F.C. Harrison 1927 | |
Rhodotorula F.C. Harrison – rodzaj grzybów z klasy Microbotryomycetes[1]. Jednokomórkowe grzyby mikroskopijne zaliczane do drożdży podstawkowych[2].
Charakterystyka
[edytuj | edytuj kod]Gatunki Rhodotorula są pospolite. Występują w glebie, wodzie, mleku, sokach owocowych i w powietrzu. Ich komórki są kuliste, jajowate lub wydłużone, a pączkowanie jest wielostronne lub polarne. Konidia nie powstają. Wytwarzają pigmenty karotenoidowe, wskutek czego ich kolonie mają kolor od różowego do pomarańczowego. W rozmnażaniu płciowym niektóre gatunki są heterotaliczne, inne homotaliczne. Są grzybami dymorficznymi, występującymi zarówno w formie drożdżowej, jak i strzępkowej. Strzępki ze sprzążkami[3].
Niektóre gatunki (Rhodotorula mucilaginosa i Rhodotorula glutinis) to grzyby chorobotwórcze powodujące choroby u ludzi i zwierząt. Najczęściej występują u pacjentów z obniżoną odpornością, lub u których stosowano cewniki do żyły centralnej. Zakażenia Rhodotorula są leczone amfoterycyną B i flucytozyną[4]. Gatunki Rhodotorula powodują również infekcje u zwierząt. Istnieją doniesienia o zakażeniach skóry u kurcząt i zwierząt morskich, zmianach skórnych u lwów morskich, pasożytniczym zapaleniu ucha, jamy ustnej, gardła i kloaki strusi, kloaki dzikich ptaków, dróg rodnych samic wielbłądów[3].
Ze względu na wszechobecność Rhodotorula, izolacja tych drożdżaków z niesterylnych miejsc zwierząt i ludzi, zwłaszcza z błon śluzowych, niekoniecznie musi oznaczać chorobę[3].
Rhodotorula syntetyzują karotenoidy, głównie torulen (kwas 3′,4′-didehydro-β,ψ-karoten) i torularhodynę (kwas 3′,4′-didehydro-β,ψ-karoten-16-oesowy), któremu towarzyszą bardzo małe ilości β-karotenu[3].
Systematyka i nazewnictwo
[edytuj | edytuj kod]Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum:Sporidiobolaceae, Sporidiobolales, Incertae sedis, Microbotryomycetes, Pucciniomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Takson utworzył w 1927 r. Francis Charles St.Barbe Harrison i nadana przez niego nazwa jest aktualna[1]. Należy do monotypowego rzędu Sporidiobolales[5]. Synonimy:
- Chromotorula F.C. Harrison 1927
- Rhodosporidium I. Banno 1967[6].
Niektóre gatunki:
- Rhodotorula glutinis (Fresen.) F.C. Harrison 1927
- Rhodotorula gracilis Rennerf. 1937
- Rhodotorula mucilaginosa (A. Jörg.) F.C. Harrison 1927
Nazwy naukowe według Index Fungorum[7].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2024-01-29] (ang.).
- ↑ Małgorzata Robak (red.), Co wiemy o drożdżach?, Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu, 2017, s. 8–11, ISBN 978-83-7717-275-9.
- ↑ a b c d F. Wirth, L.Z. Goldani, Epidemiology of Rhodotorula: an emerging pathogen, „Interdisciplinary Perspectives on Infectious Diseases. 2”, 2012, DOI: 10.1155/2012/465717., PMC, 3469092, PMID: 23091485.
- ↑ A.K. Zaas i inni, Risk of fungemia due to Rhodotorula and antifungal susceptibility testing of Rhodotorula isolates, „Journal of Clinical Microbiology”, 41 (11), 2003, s. 5233–5, DOI: 10.1128/jcm.41.11.5233-5235.2003, PMID: 14605170, PMCID: PMC262498.
- ↑ CABI databases [online] [dostęp 2024-01-27] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2024-01-29] (ang.).
- ↑ Index Fungorum (wyszukiwarka) [online] [dostęp 2024-01-29] (ang.).