Przejdź do zawartości

Rick Folk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Richard Dale Folk
Data i miejsce urodzenia

5 marca 1950
Saskatoon

Obywatelstwo

Kanada

Dorobek medalowy
Mistrzostwa świata
Złoto
Moncton 1980
Złoto
Oberstdorf 1994
The Brier
Brąz
Vancouver 1978
Brąz
Ottawa 1979
Złoto
Calgary 1980
Srebro
Saskatoon 1989
Srebro
Ottawa 1993
Złoto
Red Deer 1994
Mistrzostwa Kanady mikstów
Złoto
Winnipeg 1974
Złoto
Saint John 1983

Rick Folk, właśc. Richard Dale Folk (ur. 5 marca 1950 w Saskatoon) – kanadyjski curler, dwukrotny mistrz świata, były deputowany w Parlamencie Saskatchewan.

Folk zwyciężył w Mistrzostwach Juniorów Saskatchewan 1970, jego drużyna pięciokrotnie sięgała po tytuł mistrza prowincji w rywalizacji mikstów (1974, 1974, 1981, 1982, 1983). W konkurencji męskiej wygrał 3 mistrzostwa prowincji (1978, 1979, 1980)[1].

Zdobył tytuł mistrza Kanady mikstów w 1974 i 1983. 3 wygrane mistrzostw Saskatchewan mężczyzn dały starty w the Brier. W 1978 doszedł z bilansem 8-3 do półfinału gdzie przegrał z Kolumbią Brytyjską (Bernie Sparkes), rok później z tym samym bilansem w półfinale przegrał z Północnym Ontario. W 1980 podczas fazy grupowej Saskatchewan wygrał 9 meczów na 11 i automatycznie znalazł się w finale, gdzie wygrał z Północnym Ontario 10:6. Na Kanada po 9 wygranych i bez żadnej porażki zakwalifikowała się do finału. Drużyna Folka zdobyła tytuł mistrzów świata po wygranej nad Norwegią (Kristian Sørum) 7:6.

26 kwietnia 1982 Folk został wybrany deputowanym Progresywno-Konserwatywnej Partii Kanady do Parlament Saskatchewan z okręgu Saskatoon University. W kolejnych wyborach przegrał z Peterem Prebblem[2].

Pod koniec lat 80. XX wieku Folk przeprowadził się do Kelowna w Kolumbii Brytyjskiej. Stworzył nową drużynę, z którą zdobył mistrzostwo prowincji w 1989, w zmienionym zespole powtórzył to osiągnięcie w 1993-1995[3].

Podczas Labat Brier 1989 drużyna Folka dotarła do finałów, gdzie przegrała z Albertą 2:3. W swoim kolejnym występie na Labat Brier 1993 Kolumbia Brytyjska z Rickiem Folkiem jako skipem po Round-Robin zajęła 1. miejsce wraz z innymi 3 drużynami. W tie-breaker wygrała z Północnym Ontario 5:3 a w drugim meczu przegrała z Ontario 1:3, przez co w półfinale ponownie spotkała się z Północnym Ontario, mecz zakończył się wynikiem 5:3. Ostatecznie w finale Kolumbia uległa Ontario 3:5.

W Labat Brier 1994 zespół Folka po fazie grupowej automatycznie znalazł się w finale, gdzie zrewanżował się 8:5 Ontario za porażkę w finale poprzednich zawodów. Rick po raz drugi reprezentował Kanadę na MŚ 1994. Kanada w półfinale pokonała Niemcy 6:5 i następnie w finale Szwecję 3:2. Swój ostatni występ na mistrzostwach kraju w 1995 Rick Folk zakończył na 6. miejscu z bilansem 6-5.

W 2007 został mistrzem Kolumbii Brytyjskiej seniorów[3].

Drużyna Ricka Folka została włączona do Saskatchewan Sports Hall of Fame, BC Sports Hall of Fame i Canadian Curling Hall of Fame.

Drużyny

[edytuj | edytuj kod]
Rok Trzeci /-a Drugi /-a Otwierający /-a Rezerwowy
1970 Bob Thompson Dave Folk Jerry Call MK Juniorów
1974 Cheryl Stirton Tom Wilson Bonnie Orchard MK Mikstów
1975 Dorenda Schoenhals Tom Wilson Bonnie Orchard MK Mikstów
1978 Rod Thompson Tom Wilson Roger Schmidt the Brier
1979 Rod Thompson Tom Wilson Jim Wilson the Brier
1980 Ron Mills Tom Wilson Jim Wilson the Brier, MŚ
1981-1983 Dorenda Schoenhals Tom Wilson Elizabeth Folk MK Mikstów
1989 Bert Gretzinger Rob Koffski Doug Smith the Brier
1993-1995 Pat Ryan Bert Gretzinger Gerry Richard Ron Steinhauer the Brier, MŚ
2007 Dennis Graber Randy Nelson Bob Holden MK Seniorów
2008 Grant Dezura Fred Thompson Dean Lunn World Curling Tour[4]
2009 Brent Giles Jamie Smith Aron Herrick World Curling Tour[5]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Communication. [dostęp 2009-05-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-04)].
  2. Election results by electoral division. [dostęp 2008-06-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-06-24)].
  3. a b Curl BC – One House, Great Delivery » BC Past Champions. [dostęp 2020-04-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-12-06)].
  4. ASHAM World Curling Tour
  5. ASHAM World Curling Tour

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]