Przejdź do zawartości

Robert Harting

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Robert Harting
Ilustracja
Robert Harting podczas mistrzostw świata w Berlinie (2009)
Data i miejsce urodzenia

18 października 1984
Chociebuż

Wzrost

201 cm

Informacje klubowe
Klub

SCC Berlin

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Niemcy
Igrzyska olimpijskie
złoto Londyn 2012 rzut dyskiem
Mistrzostwa świata
złoto Berlin 2009 rzut dyskiem
złoto Taegu 2011 rzut dyskiem
złoto Moskwa 2013 rzut dyskiem
srebro Osaka 2007 rzut dyskiem
Mistrzostwa Europy
złoto Helsinki 2012 rzut dyskiem
złoto Zurych 2014 rzut dyskiem
srebro Barcelona 2010 rzut dyskiem

Robert Harting (ur. 18 października 1984 w Chociebużu) – niemiecki lekkoatleta specjalizujący się w rzucie dyskiem.

Na początku swojej kariery zdobył w 2001 roku srebrny medal na mistrzostwach świata juniorów młodszych[1]. Rok później odpadł w eliminacjach na mistrzostwach świata juniorów. Na rozegranych latem 2005 w Erfurcie młodzieżowych mistrzostwach Europy wywalczył złoty medal. Bez powodzenia – odpadając w eliminacjach – brał udział w mistrzostwach Europy w Göteborgu (2006). Pierwszy sukces w karierze seniora odniósł w 2007 zostając w Osace wicemistrzem świata. Na igrzyskach olimpijskich w Pekinie uplasował się tuż za podium zajmując czwarte miejsce. W 2009 podczas mistrzostw świata do ostatniej kolejki zajmował drugie miejsce przegrywając z Piotrem Małachowskim jednak w swoim szóstym rzucie osiągnął wynik 69,43 i pokonał Polaka (który w czasie konkursu dwukrotnie poprawiał rekord Polski) zostając mistrzem świata. Harting jest wicemistrzem Europy z Barcelony (2010). Na mistrzostwach świata w Daegu (2011) obronił złoty medal, który wywalczył dwa lata wcześniej w stolicy Niemiec. W 2011 zwyciężył we wszystkich swoich startach[2]. oraz zajął 5. miejsce w plebiscycie na lekkoatletę roku w Europie[3][4][5][6]. W 2012 został mistrzem Europy oraz zdobył złoty medal na igrzyskach olimpijskich w Londynie. Na koniec roku 2012 zajął piąte miejsce w plebiscycie na europejskiego lekkoatletę roku organizowanym przez European Athletics[7]. Mistrz świata z 2013. Po Mistrzostwa Europy w Berlinie w 2018 roku planuje zakończyć karierę sportową.

Wielokrotny medalista mistrzostw Niemiec oraz reprezentant kraju w meczach międzypaństwowych, pucharze Europy, pucharze Europy w rzutach oraz drużynowych mistrzostwach Europy.

We wrześniu 2016 poślubił dyskobolkę Julię Fischer[8].

Rzut dyskiem uprawia także jego młoszy brat – Christoph[9].

Rekord życiowy: 70,66 (22 maja 2012, Turnov).

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]
Dyskobol na zawodach w Poczdamie (2008)
Rok Impreza Miejsce Lokata Wynik
2001 Mistrzostwa świata juniorów młodszych Węgry Debreczyn 2. miejsce 62,04
2002 Mistrzostwa świata juniorów Jamajka Kingston el. – 56,23
2005 Zimowy puchar Europy Turcja Mersin 9. miejsce 57,52
2005 Młodzieżowe mistrzostwa Europy Niemcy Erfurt 1. miejsce 64,50
2006 Zimowy puchar Europy Izrael Tel Awiw-Jafa 9. miejsce 58,73
2006 Mistrzostwa Europy Szwecja Göteborg el – 59,87
2007 Zimowy puchar Europy Ukraina Jałta 7. miejsce 58,12
2007 Mistrzostwa świata Japonia Osaka 2. miejsce 66,68
2007 Światowy finał lekkoatletyczny IAAF Niemcy Stuttgart 4. miejsce 65,25
2008 Zimowy puchar Europy Chorwacja Split 2. miejsce 64,34
2008 Igrzyska olimpijskie Pekin 4. miejsce 67,09
2008 Światowy finał lekkoatletyczny IAAF Niemcy Stuttgart 3. miejsce 65,76
2009 Superliga drużynowych mistrzostw Europy Portugalia Leiria 2. miejsce 65,40
2009 Mistrzostwa świata Niemcy Berlin 1. miejsce 69,43
2009 Światowy finał lekkoatletyczny IAAF Grecja Saloniki 2. miejsce 66,37
2009 DécaNation Francja Paryż 1. miejsce 66,91
2010 Superliga drużynowych mistrzostw Europy Norwegia Bergen 1. miejsce 66,80
2010 Mistrzostwa Europy Hiszpania Barcelona 2. miejsce 68,47
2010 Puchar interkontynentalny Chorwacja Split 1. miejsce 66,85
2011 Superliga drużynowych mistrzostw Europy Szwecja Sztokholm 1. miejsce 65,63
2011 Mistrzostwa świata Korea Południowa Daegu 1. miejsce 68,97
2012 Mistrzostwa Europy Finlandia Helsinki 1. miejsce 68,30
2012 Igrzyska olimpijskie Wielka Brytania Londyn 1. miejsce 68,27
2013 Superliga drużynowych mistrzostw Europy Wielka Brytania Gateshead 1. miejsce 64,25
2013 Mistrzostwa świata Rosja Moskwa 1. miejsce 69,11
2014 Mistrzostwa Europy Szwajcaria Zurych 1. miejsce 66,07
2016 Igrzyska olimpijskie Brazylia Rio de Janeiro el. – 15. miejsce 62,21
2017 Superliga drużynowych mistrzostw Europy Francja Lille 1. miejsce 66,30
2017 Mistrzostwa świata Wielka Brytania Londyn 6. miejsce 65,10
2018 Mistrzostwa Europy Niemcy Berlin 6. miejsce 64,33

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Lionel Peters i Tomas Magnusson, World Youth Championships 2001 [online], wjah.co.uk [dostęp 2011-11-05] [zarchiwizowane z adresu 2014-01-15] (ang.).
  2. Kszczot bliski zwycięstwa [online], Polski Związek Lekkiej Atletyki [dostęp 2011-11-05] (pol.).
  3. Great Britain’s Mo Farah voted 2011 European Athlete of the Year [online], European Athletics [dostęp 2011-10-05] [zarchiwizowane z adresu 2012-08-05] (ang.).
  4. LEKKOATLETA ROKU W EUROPIE: 1. Farah, 7. Wojciechowski [online], Oficjalny portal Polskiego Związku Lekkiej Atletyki [dostęp 2011-10-05] (pol.).
  5. Mo Farah ist Europas Athlet des Jahres [online], leichtatletik.de [dostęp 2011-10-05] (niem.).
  6. Evropským atletem roku je Mo Farah [online], atletika.cz [dostęp 2012-12-18] (cz.).
  7. Great Britain’s Mo Farah voted 2012 European Athlete of the Year [online], European Athletics [dostęp 2012-10-05] [zarchiwizowane z adresu 2012-12-20] (ang.).
  8. Robert Harting und Julia Fischer haben sich getraut – Berlin-Sport – Berliner Morgenpost. morgenpost.de. [dostęp 2016-02-23]. (niem.).
  9. Flash News des Tages: „Kleiner” Harting hat Großes vor [online], leichtatletik.de [dostęp 2011-02-01] (niem.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]