Roberto Speranza
| |
| Data i miejsce urodzenia |
4 stycznia 1979 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
polityk |
| Stanowisko |
minister zdrowia (2019–2022) |
Roberto Speranza (ur. 4 stycznia 1979 w Potenzy[1]) – włoski polityk, parlamentarzysta, lider partii Artykuł 1, od 2019 do 2022 minister zdrowia.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Absolwent nauk politycznych na Uniwersytecie Luiss-Guido Carli w Rzymie, doktoryzował się w zakresie historii. Został działaczem Demokratów Lewicy, był członkiem władz krajowych organizacji młodzieżowej tego ugrupowania. W 2007 dołączył do Partii Demokratycznej. W 2004 uzyskał mandat radnego Potenzy, w 2009 wszedł w skład zarządu miasta jako asesor do spraw urbanistyki. Wkrótce zajął się wyłącznie działalnością partyjną, stając na czele regionalnych struktur PD w Basilicacie[2].
W ramach partii był bliskim współpracownikiem Piera Luigiego Bersaniego[2]. W wyborach w 2013 uzyskał mandat posła do Izby Deputowanych XVII kadencji[1], po czym marcu tegoż roku objął funkcję przewodniczącego klubu poselskiego PD w tej izbie parlamentu[2]. Ustąpił z niej w marcu 2015 po konflikcie z liderem PD Matteo Renzim[3]. Stał się jednym z liderów lewicowego skrzydła PD i jednym z głównych krytyków jej przewodniczącego[4]. W lutym 2017 znalazł się w gronie rozłamowców, którzy powołali nową formację polityczną pod nazwą Artykuł 1 – Ruch Demokratyczny i Postępowy[5]. Roberto Speranza został koordynatorem krajowym ruchu[6], a w 2019 sekretarzem tego ugrupowania[7]. W 2018 i 2022 ponownie wybierano go do niższej izby włoskiego parlamentu[8][9].
We wrześniu 2019 objął stanowisko ministra zdrowia w nowo powołanym drugim rządzie Giuseppe Contego[10][11]. Pozostał na tej funkcji również w utworzonym w lutym 2021 gabinecie Maria Draghiego[12]. Urząd ten sprawował do października 2022. W 2023 wraz ze swoim ugrupowaniem dołączył do Partii Demokratycznej[13].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Roberto Speranza na stronie Izby Deputowanych XVII kadencji. [dostęp 2017-09-04]. (wł.).
- ↑ a b c Roberto Speranza. ilsole24ore.com. [dostęp 2017-09-04]. (wł.).
- ↑ Luca Sappino: Italicum, le dimissioni di Roberto Speranza e la vittoria della linea Renzi. lespresso.it, 16 kwietnia 2015. [dostęp 2024-04-21]. (wł.).
- ↑ La contro-assemblea di Emiliano, Rossi e Speranza: „Insieme sabato a Roma”. La minoranza andrà da Renzi domenica. huffingtonpost.it, 15 lutego 2017. [dostęp 2017-09-04]. (wł.).
- ↑ Nasce Articolo 1 – Movimento democratici progressisti. Speranza: „Lavoro e giovani prima di tutto”. repubblica.it. [dostęp 2017-09-04]. (wł.).
- ↑ Speranza: Il Pd di Renzi è il partito dei moderati. articolo1mdp.it, 26 kwietnia 2017. [dostęp 2017-09-04]. (wł.).
- ↑ Roberto Speranza neo ministro della Salute. Gli auguri del presidente FNOMCeO Filippo Anelli. messinamedica.it, 4 września 2019. [dostęp 2022-09-28]. (wł.).
- ↑ Alberto Berlini: Elezioni, il nuovo Parlamento senza D'Alema (ma con Grasso, Boldrini e tutti i ministri Pd). today.it, 6 marca 2018. [dostęp 2018-03-06]. (wł.).
- ↑ Tutti i candidati eletti alla Camera e al Senato: chi entra e chi esce dal nuovo Parlamento. ilriformista.it, 27 września 2022. [dostęp 2022-09-28]. (wł.).
- ↑ Governo, Conte annuncia i ministri: Gualtieri all'Economia, Lamorgese all'Interno, Di Maio agli Esteri. Fraccaro sottosegretario alla presidenza dopo lite tra il premier e il capo politico M5S. repubblica.it, 4 września 2019. [dostęp 2019-09-05]. (wł.).
- ↑ Cerimonia di giuramento del Governo Conte. quirinale.it, 5 września 2019. [dostęp 2019-09-05]. (wł.).
- ↑ Valeria Forgnone: Governo, ora il primo Cdm. Draghi e i suoi 23 ministri hanno giurato al Quirinale. Mascherine e nessuna stretta di mano: è la prima cerimonia in era Covid. repubblica.it, 13 lutego 2021. [dostęp 2021-02-13]. (wł.).
- ↑ Napoli, Speranza „Articolo 1 non è più un partito, daremo forza al Pd”. Poi si commuove: „Ho servito il Paese con onore”. repubblica.it, 10 czerwca 2023. [dostęp 2024-04-06]. (wł.).
| W dniu powstania |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
| W dniu powstania |
|
|---|
