Rudgerzowice
52°11′31″N 15°33′13″E/52,191944 15,553611| wieś | |
 Kościół pw. MB Nieustającej Pomocy | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Strefa numeracyjna |
68 |
| Kod pocztowy |
66-200[2] |
| Tablice rejestracyjne |
FSW |
| SIMC |
0915171 |
Położenie na mapie gminy Świebodzin  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubuskiego  | |
Położenie na mapie powiatu świebodzińskiego  | |
| 52°11′31″N 15°33′13″E/52,191944 15,553611[1]
| |
Rudgerzowice (niem. Riegersdorf[3]) – wieś w Polsce, położona w województwie lubuskim, w powiecie świebodzińskim, w gminie Świebodzin.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
Integralne części wsi
[edytuj | edytuj kod]| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0915188 | Osogóra | przysiółek |
Historia
[edytuj | edytuj kod]Rudgerzowice wzmiankowane są bardzo wcześnie, bowiem już w 1224 roku w źródłach istnieje wzmianka o darowaniu wsi przez księcia Henryka Brodatego dla cysterek z Trzebnicy. Nadanie powyższe było potwierdzone przez bulle papieskie w latach 1235 oraz 1267. W pierwszych wzmiankach wieś nazywana jest najczęściej jako Rudguerisdorf. Od XV wieku wieś była oczynszowana, a cysterki z Trzebnicy, jako spłatę czynszu pobierały od mieszkańców opłaty pieniężne oraz przyjmowały określone ilości zbóż. Cysterki dbając o rozwój wsi uzyskały pod koniec XVII wieku prawo do wolnego wytwarzania i sprzedaży piwa, co spotkało się z protestami władz Świebodzina. W latach 1756–1763 wieś ucierpiała podczas wojny siedmioletniej, gdy Rosjanie splądrowali tutejszy kościół i zabudowania gospodarcze. Około 1790 roku we wsi znajdował się kościół, gospoda, ewangelicka szkoła oraz 24 domy z 115 mieszkańcami. W 1810 roku miała miejsce sekularyzacja zakonów w Prusach i dobra cysterek w Rudgerzowicach zostały rozdzielone pomiędzy tutejszych gospodarzy. W 1914 roku zbudowano obecny kościół. Po II wojnie światowej, już 3 marca 1945 roku powstała we wsi jedna z pierwszych w okolicach szkół podstawowych, pierwszą nauczycielką była Jadwiga Stelnicka[6].
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest[7]:
- kościół ewangelicki, obecnie rzymskokatolicki filialny pod wezwaniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy, z 1914 roku
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 117898
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1097 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262)
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ GUS. Rejestr TERYT
- ↑ Wojciech Strzyżewski (red.), Dzieje Świebodzina, Świebodzin: Muzeum Regionalne w Świebodzinie, 2007, s. 519-521, ISBN 83-922814-3-8, OCLC 173258419 [dostęp 2020-09-26].
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. lubuskiego - stan na 31.12.2012 r.. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 75. [dostęp 2013-02-19].
| Wsie | |
|---|---|
| Osady | |
| Osada leśna | |
| Integralne części wsi |
|
