Przejdź do zawartości

Runianka japońska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Runianka japońska
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

Buxanae

Rząd

bukszpanowce

Rodzina

bukszpanowate

Rodzaj

runianka

Gatunek

runianka japońska

Nazwa systematyczna
Pachysandra terminalis Siebold & Zucc
Abh. Math.-Phys. Cl. Königl. Bayer. Akad. Wiss. 4(2):142. 1845

Runianka japońska (Pachysandra terminalis) – gatunek zimozielonej krzewinki z rodziny bukszpanowatych. Pochodzi z Chin i Japonii[3]. Jest uprawiana w wielu krajach jako roślina ozdobna.

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Kwiaty
Pokrój
Zimozielona krzewinka o wysokość 20–30 cm. Szybko rozrasta się dzięki podziemnym rozłogom i tworzy gęstą darń[4].
Liście
Z rozłogów wyrastają okółki ciemnozielonych, skórzastych, podługowatych, grubo ząbkowanych liści.
Kwiaty
Roślina jednopienna. Niepozorne, białe lub różowe, pachnące kwiaty zebrane w szczytowe grona pojawiają się wczesnym latem[4].

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]
Odmiana `Variegata`

Roślina ozdobna uprawiana w gruncie. Szczególnie nadaje się jako roślina okrywowa. Może być w tym celu uprawiana pod wysokim drzewami[5]. Istnieją kultywary o ozdobnych liściach, np. `Variegata` ma kremowozielone, pstre liście[4], wymaga ona jednak bardziej słonecznego stanowiska, niż typowa forma gatunku o ciemnozielonych liściach.

Uprawa

[edytuj | edytuj kod]

Jest łatwa w uprawie. Preferuje miejsca cieniste, doskonale radzi sobie pod koronami drzew. Jest całkowicie mrozoodporna i nie ma specjalnych wymagań co do żyzności gleby, ważne natomiast aby była ona stale wilgotna[4]. Jest bowiem wrażliwa na suszę i wymaga obfitego podlewania. Dobrze też znosi zanieczyszczenia miejskie[5]. Rozmnaża się przeważnie przez odcinanie ukorzenionych rozłogów, można też przez sadzonki[4]. Wskazane jest cięcie, które powoduje jej zagęszczanie się.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2021-05-04] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-05-04] (ang.).
  3. Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-01-10].
  4. a b c d e Geoffrey Burnie i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134.
  5. a b Przegląd roślin. [dostęp 2010-01-24].