Przejdź do zawartości

Sławomir Rybicki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sławomir Rybicki
Ilustracja
Sławomir Rybicki (2019)
Data i miejsce urodzenia

23 czerwca 1960
Gdańsk

Zawód, zajęcie

polityk, prawnik

Alma Mater

Uniwersytet Gdański

Stanowisko

poseł na Sejm IV, V, VI i VII kadencji (2001–2012), sekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta RP (2012–2015), senator IX, X i XI kadencji (od 2015)

Partia

Platforma Obywatelska

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Wolności i Solidarności
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”
Multimedia w Wikimedia Commons
Wiadomości w Wikinews

Sławomir Piotr Rybicki (ur. 23 czerwca 1960 w Gdańsku) – polski prawnik i polityk, poseł na Sejm IV, V, VI i VII kadencji (2001–2012), sekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta RP (2012–2015), zastępca szefa tego urzędu (2013–2015), senator IX, X i XI kadencji (od 2015).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1986 ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego.

Od końca lat 70. związany z opozycją polityczną. W latach 1978–1987 był członkiem Ruchu Młodej Polski, zaś od 1980 do 1989 należał do NSZZ „Solidarność”. Od września 1980 do wprowadzenia stanu wojennego 13 grudnia 1981 pracował jako kancelista i sekretarz przewodniczącego „Solidarności” Lecha Wałęsy. W późniejszych latach prowadził podziemną działalność opozycyjną. Od 1987 do 1989 był prezesem zarządu firmy CORINA Sp. z o.o., a w latach 1989–1990 wiceprezesem zarządu Agencji Filmowej Profilm.

W okresie sprawowania funkcji wojewody gdańskiego przez byłego działacza trójmiejskiej opozycji Macieja Płażyńskiego (1990–1996) był dyrektorem gabinetu wojewody w Urzędzie Wojewódzkim. W latach 1996–1997 kierował jako dyrektor biurem byłego prezydenta Lecha Wałęsy. W 1997 ponownie podjął współpracę z Maciejem Płażyńskim, który objął stanowisko marszałka Sejmu III kadencji. Do 2001 zajmował stanowisko dyrektora generalnego gabinetu marszałka Sejmu.

W latach 1998–2001 należał do Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego, od powołania Platformy Obywatelskiej w 2001 związany z tym ugrupowaniem. W latach 2005–2006 był komisarzem struktur miejskich PO w Olsztynie, a w 2005 pełnomocnikiem wyborczym Komitetu Wyborczego Kandydata na Prezydenta RP Donalda Tuska.

W 2001 został po raz pierwszy wybrany na posła w okręgu toruńskim. Po raz kolejny uzyskał mandat poselski w 2005 z okręgu olsztyńskiego. W Sejmie V kadencji przewodniczył Komisji Etyki Poselskiej. W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz trzeci został posłem, otrzymując 30 218 głosów. W VI kadencji pełnił funkcję pierwszego wiceprzewodniczącego Klubu Parlamentarnego PO, rotacyjnie przewodniczył Komisji Etyki Poselskiej, był członkiem Komisji do spraw Służb Specjalnych. W wyborach w 2011 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję, dostał 13 644 głosy (tym razem jako lider partyjnej listy w okręgu elbląskim)[1]. W VII Kadencji Sejmu ponownie objął funkcję pierwszego wiceprzewodniczącego Klubu Parlamentarnego PO, został także przewodniczącym Komisji Mniejszości Narodowych i Etnicznych.

17 stycznia 2012 został powołany na stanowisko sekretarza stanu w Kancelarii Prezydenta Bronisława Komorowskiego ds. kontaktów z rządem, parlamentem i partiami politycznymi[2], w związku z czym jego mandat poselski wygasł[3]. 5 września 2013 odebrał dodatkową nominację na zastępcę szefa KPRP[4]. Został odwołany ze stanowisk w KPRP 5 sierpnia 2015[5].

W wyborach parlamentarnych w 2015 wystartował do Senatu z ramienia PO w okręgu nr 64. Uzyskał mandat senatora IX kadencji, otrzymując 78 421 głosów[6]. Od tego samego roku był prezesem zarządu Fundacji Instytut Bronisława Komorowskiego[7], następnie zasiadł w radzie tej fundacji[8]. W 2019 został wybrany na kolejną kadencję Senatu, otrzymując 106 970 głosów[9]. W wyborach parlamentarnych w 2023 z powodzeniem ubiegał się o senacką reelekcję, otrzymując 142 131 głosów[10]. Powoływany na przewodniczącego senackiej Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich[11][12].

Wyniki w wyborach ogólnopolskich

[edytuj | edytuj kod]
Wybory Komitet wyborczy Organ Okręg Wynik
2001 Platforma Obywatelska Sejm IV kadencji nr 5 8808 (2,70%)T[13]
2005 Sejm V kadencji nr 35 12 557 (6,08%)T[14]
2007 Sejm VI kadencji 30 218 (10,10%)T[15]
2011 Sejm VII kadencji nr 34 13 644 (6,97%)T[1]
2015 Senat IX kadencji nr 64 78 421 (53,53%)T[16]
2019 Koalicja Obywatelska Senat X kadencji 106 970 (60,95%)T[9]
2023 Senat XI kadencji 142 131 (73,16%)T[10]

Odznaczenia i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

W 2012 został przez prezydenta Bronisława Komorowskiego odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności[17], a w 2015 Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[18]. Wyróżniony odznaką Zasłużony Działacz Kultury.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Syn Stefana i Marii. Żonaty z Małgorzatą, ma córkę Maję. Brat Mirosława, Arkadiusza i Bożeny, szwagier Macieja Grzywaczewskiego.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2011. pkw.gov.pl. [dostęp 2024-11-09].
  2. ↑ Sławomir Rybicki ministrem w Kancelarii Prezydenta. prezydent.pl, 17 stycznia 2012. [dostęp 2015-08-05].
  3. ↑ M.P. z 2012 r. poz. 33
  4. ↑ Nominacje w Kancelarii Prezydenta RP. prezydent.pl, 5 września 2013. [dostęp 2015-08-05].
  5. ↑ Prezydent odwołał ministrów w KPRP i doradców. prezydent.pl, 5 sierpnia 2015. [dostęp 2015-08-05].
  6. ↑ Znamy już wszystkich senatorów. tvn24.pl, 26 października 2015. [dostęp 2015-10-26].
  7. ↑ Fundacja „Instytut Bronisława Komorowskiego” (KRS: 0000571191). Krajowy Rejestr Sądowy. [dostęp 2023-11-17].
  8. ↑ O nas. bronislawkomorowski.org. [dostęp 2019-01-23].
  9. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2019. pkw.gov.pl. [dostęp 2024-11-09].
  10. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2023. pkw.gov.pl. [dostęp 2024-11-09].
  11. ↑ Bartosz Goluch: Znamy przewodniczących komisji Senatu. 8 z KO, 6 z PiS. wp.pl, 13 listopada 2019. [dostęp 2019-11-14].
  12. ↑ Senat wybrał przewodniczących 19 komisji stałych. portalsamorzadowy.pl, 29 listopada 2023. [dostęp 2023-11-29].
  13. ↑ Serwis PKW – Wybory 2001. pkw.gov.pl. [dostęp 2024-11-09].
  14. ↑ Serwis PKW – Wybory 2005. pkw.gov.pl. [dostęp 2024-11-09].
  15. ↑ Serwis PKW – Wybory 2007. pkw.gov.pl. [dostęp 2024-11-09].
  16. ↑ Serwis PKW – Wybory 2015. pkw.gov.pl. [dostęp 2024-11-09].
  17. ↑ M.P. z 2012 r. poz. 463
  18. ↑ M.P. z 2015 r. poz. 964

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Sławomir_Rybicki&oldid=75196025”