Salicyna
Wygląd
| |||||||||
| |||||||||
Ogólne informacje | |||||||||
Wzór sumaryczny |
C13H18O7 | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Masa molowa |
286,28 g/mol | ||||||||
Identyfikacja | |||||||||
Numer CAS | |||||||||
PubChem | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) |
Salicyna – organiczny związek chemiczny z grupy glikozydów fenolowych, będący połączeniem saligeniny z glukozą.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Salicynę po raz pierwszy wyodrębnił z kory wierzby (cortex salicis) w 1828 roku profesor farmacji na Uniwersytecie w Monachium Johann Andreas Buchner. Zdołał on uzyskać niewielką ilość żółtej substancji z wyciągu kory wierzbowej, którą nazwano salicyną[2].
Salicyna ma działanie przeciwbólowe, przeciwzapalne i przeciwgorączkowe[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Farmakopea Polska X, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276, ISBN 978-83-63724-47-4 .
- ↑ Krystyna Knypl , Miejsce aspiryny w codziennej praktyce lekarskiej, „Medycyna Rodzinna”, 3–4, 2003, s. 98-102 .
- ↑ Mirosława Krauze-Baranowska , Ewa Szumowicz , Wierzba – źródło surowców leczniczych o działaniu przeciwzapalnym i przeciwbólowym, „Postępy Fitoterapii”, 2, 2004, s. 77-86 .
Encyklopedie internetowe (rodzaj indywiduum chemicznego):