Przejdź do zawartości

Stadion im. Edwarda Jancarza w Gorzowie Wielkopolskim

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stadion im. Edwarda Jancarza
Ilustracja
Stadion im. Edwarda Jancarza w Gorzowie Wielkopolskim
Przydomek: Jancarz
Poprzednia nazwa

Stadion żużlowy w Gorzowie Wielkopolskim

Państwo

 Polska

Województwo

 lubuskie

Adres

ul. Kwiatowa 55
66-400 Gorzów Wielkopolski

Koszt budowy

40 mln

Data budowy

1949–1951

Data otwarcia

22 lipca 1951[1]

Data przebudowy

2008 i 2011

Właściciel

Miasto Gorzów Wielkopolski

Operator

OSiR Gorzów Wielkopolski

Klub

Stal Gorzów Wielkopolski

Inauguracja

1951
Turniej o „Stalowy But”

Pojemność stadionu

15 024[2]

Rekordowa frekwencja

21 tys. widzów
(9 lipca 1989
Stal Gorzów Wielkopolski – Falubaz Zielona Góra 46:44[3])

Oświetlenie

1800 luxów

Długość toru

329 m.

Nawierzchnia toru

granitowa

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Stadion im. Edwarda Jancarza”
Położenie na mapie województwa lubuskiego
Mapa konturowa województwa lubuskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Stadion im. Edwarda Jancarza”
Położenie na mapie Gorzowa Wielkopolskiego
Mapa konturowa Gorzowa Wielkopolskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Stadion im. Edwarda Jancarza”
Ziemia52°43′15″N 15°13′41″E/52,720833 15,228056

Stadion żużlowy w Gorzowie Wielkopolskim, Stadion żużlowy im. Edwarda Jancarza w Gorzowie Wielkopolskim, Stadion im. Edwarda Jancarza w Gorzowie Wielkopolskim, oficjalnie: Stadion im. Edwarda Jancarza[4]stadion żużlowy znajdujący się w gorzowskiej dzielnicy Zawarcie przy ul. Kwiatowej 55, między ulicami: Śląską i Jasną.

3 sierpnia 1997 roku przy okazji rozgrywania 5. edycji memoriału – stadion nazwano imieniem Edwarda Jancarza. Tablica została wmurowana przed wjazdem na parking klubowy od ul. Kwiatowej.

Stanowi własność miasta Gorzów Wielkopolski. Od 2005 roku jest dzierżawiony przez spółkę Stal Gorzów Wielkopolski SA.

Historia

[edytuj | edytuj kod]
Etapy ostatniej modernizacji stadionu (2007–2011)
Stadion przed przebudową w sezonie 2007. Widok na trybunę przeciwległą do startu
Stadion po pierwszym etapie przebudowy w sezonie 2010. Widok na tę samą trybunę wraz z nowo powstałą trybuną wysok
Stadion po ostatnim etapie przebudowy w sezonie 2013. Widok na ukończoną górną trybunę dookoła toru

Stadion jest bardzo charakterystycznym obiektem w Gorzowie Wielkopolskim. Powstał w 1949 roku na terenie byłego wysypiska śmieci i od ponad 60 lat znajduje się w jednym miejscu. Inicjatorem budowy stadionu był mechanik klubowy Cieślicki, a pracami kierował Konstanty Sapkowski. Początkowo rozgrywano na nim mecze piłki nożnej piłkarskiej sekcji Stali Gorzów Wielkopolski[5]. Otwarcie stadionu jako żużlowego nastąpiło 22 lipca 1951 roku[5]. Prace przy budowie prowadzone były w ramach czynu społecznego. Pierwszymi zawodami przeprowadzonymi na obiekcie był turniej o „Stalowy But”. Początkowo tor miał długość 395 m i nie wyglądał zbyt dobrze, jednak w 1951 roku był już równy i szeroki. W tamtym sezonie jeden z groźniejszych wypadków zanotował zawodnik Unii LesznoKazimierz Bentke, który wyleciał z motoru, przeleciał kilkanaście metrów nad widownią i wylądował na zwałach ziemi okalającej tor. Wtedy nie było jeszcze żadnej bandy wokół toru. Zbudowana została po tym sezonie.

W 1954 roku powstał Społeczny Komitet Budowy Stadionu, któremu początkowo przewodniczył Wiesław Bartmański, a następnie przez wiele lat Aleksander Dzilne. Z pomocą Zakładów Mechanicznych „Gorzów” oraz Prezydium Miejskiej Rady Narodowej zaczęto budować nowoczesny stadion. W latach 1957–1964 wybudowano dwa parkingi, garaż klubowy z wieloma urządzeniami, bandę w stylu angielskim i ogrodzenie oraz skrócono tor do 352 m. W 1961 roku rozegrano pierwsze zawody przy sztucznym oświetleniu. Kolejne prace modernizacyjne miały miejsce w 1981 roku. Polegały one na wydłużeniu toru do 360 m. Żużlowcy „Stali” rozgrywali wtedy swoje mecze na Stadionie Olimpii w Poznaniu.

Kolejna przebudowa stadionu miała miejsce w 2000 roku przed finałem indywidualnych mistrzostw świata juniorów. Wcześniej obiekt stał się własnością ówczesnego prezesa klubu – Lesa Gondora. Wymieniono wtedy bandę okalającą tor, skrócono tor do 329 m, zbudowano nową wieżyczkę sędziowską i zainstalowano tablicę świetlną na drugim łuku. W 2003 roku został ponownie skomunalizowany. W latach 2007–2011 zaprojektowano i zrealizowano gruntowną przebudowę całego stadionu. Nowy obiekt został zaprojektowany przez biuro architektoniczne "Romankiewicz+Heck Inwestycje" z Gorzowa Wlkp. (architekt Michał Heck)[6]. Projekt konstrukcji stadionu został opracowany przez biuro "Budkomeks" z Poznania (konstruktor Jacek Tasarek). W latach 2007–2008 wykonano żelbetowe trybuny na istniejących nasypach ziemnych, wymieniono wszystkie drewniane ławki na plastikowe krzesełka, zainstalowano sztuczne oświetlenie, monitoring i nagłośnienie oraz wybudowano zadaszoną, piętrową trybunę na 4134 miejsca od strony wschodniej. Całkowita pojemność stadionu wynosiła wówczas 11 115 miejsc. Zakończenie ostatniego etapu przebudowy nastąpiło w latach 2010–2011, kiedy to dobudowano piętrowe trybuny na łukach i zadaszono resztę trybun. Wykonano wówczas, wzdłuż prostej startowej, budynek mieszczący loże VIP. Przeniesiono oświetlenie na dach oraz zwiększona została pojemność stadionu do 15 024 miejsc.

Bryła stadionu to owal o obwodzie 560 m, wrysowany w prostokąt o długości 206 m, szerokości 126 m i wysokości 18 m (bez masztów). Najwyżej położone krzesełko umiejscowione jest na wysokości 13 m, w odległości do krawędzi toru na 25 m.

Na stadionie jest 20 bramek wejściowych. 13 kołowrotków jest przy wejściu głównym od strony ul. Śląskiej. Do tego wejście dla VIP-ów od ul. Kwiatowej, dwa przy nowym parkingu oraz cztery bramki od ul. Jasnej. Przy każdej bramce jest kamera monitoringu. W sumie na całym stadionie kamer jest 49, w tym dziewięć o dużym zbliżeniu. System obejmuje każdy segment stadionu, rejestruje obraz i dźwięk. Na trybunach znajdują się dwa telebimy o wymiarach 5 x 9 m. Stadion posiada nowoczesne oświetlenie: 115 lamp daje 1300 luksów na torze, a 1700 luksów na prostej startowej. Tor żużlowy okala nowoczesna banda złożona ze 170 płyt sklejki powlekanej wodoodporną żywicą.

Przed stadionem znajduje się stojące na sześciu kolumnach wejście. Jest wysokie na 9 m, posiada cztery maszty flagowe oraz napis: Stadion im. Edwarda Jancarza. Obiekt zyskał też nowe ogrodzenie. Wysokie na ponad 3 m, ze wzmocnionej blachy falistej, w biało-żółto-stalowej kolorystyce.

Trybuny

[edytuj | edytuj kod]

Na trybunach gorzowskiego stadionu w 68 sektorach może usiąść dokładnie 15 024 widzów (na trybunie wysokiej – 7 349, na trybunie niskiej 7 444 miejsca). Dla kibiców gości przeznaczono 1550 miejsc siedzących na obu piętrach przy wyjeździe z drugiego łuku (658 osób zmieści się na górze). Dla VIP-ów przeznaczono 231 miejsc na specjalnej trybunie i 36 miejsc z dostępem do bezprzewodowego internetu przy specjalnych stolikach dla dziennikarzy. Gdy będzie taka potrzeba, obiekt pomieści 2 tys. fanów więcej (miejsca stojące).

Kolorystyka krzesełek na stadionie odpowiada kolorom klubowym Stali Gorzów Wielkopolski. Dolny poziom trybun to wymieszanie dwóch kolorów: żółtego i niebieskiego, zaś górna trybuna jest żółta. Na prostej przeciwległej do startu znajdują się – na trybunie dolnej żółty napis STAL, a na górnej niebieski GORZÓW.

Rekordy gorzowskiego toru

[edytuj | edytuj kod]
T. Gollob najczęściej ustanawiał rekord gorzowskiego toru – 8-krotnie

Rozgrywane imprezy

[edytuj | edytuj kod]

Krajowe

[edytuj | edytuj kod]

Międzynarodowe

[edytuj | edytuj kod]

Aleja Sław Stali Gorzów

[edytuj | edytuj kod]
Odciski dłoni uhonorowanych żużlowców
T. Gollob
Z. Plech
M. Cichocki
J. Rembas

Od roku 2014 na koronie stadionu, na szlaku komunikacyjnym na prostej przeciwległej do startu umieszczane są tablice z brązu – z odciśniętymi dłoniami żużlowców, którzy mieli znaczący wpływ na tworzenie historii klubu. Pierwsza tablica została odsłonięta 26 sierpnia 2014 roku i upamiętnia Tomasza Golloba[7]. Swoje tablice mają również: Zenon Plech (2014), Mieczysław Cichocki (2014), Jerzy Rembas (2015), Bogusław Nowak (2015), Jerzy Padewski (2015), Andrzej Pogorzelski (2015), Mieczysław Woźniak (2016), Piotr Świst (2016) i Ryszard Fabiszewski (2017).

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. jako stadion żużlowy
  2. Stadion im. Edwarda Jancarza (Stadion Stali Gorzów) – pojemność. stadiony.net. [dostęp 2024-04-14]. (pol.).
  3. Historia wojen sportowych: Zielona Góra vs. Gorzów. zielonagora.naszemiasto.pl, 2014-11-27. [dostęp 2018-11-10]. (pol.).
  4. Tor i stadion. ekstraliga.pl. [dostęp 2024-04-14]. (pol.).
  5. a b Prawdziwe początki gorzowskiego żużla [online], gorzowhistoria.pl [dostęp 2022-10-15] (pol.).
  6. Stadion im. Edwarda Jancarza (Stadion Stali Gorzów) – Stadiony.net [online], stadiony.net [dostęp 2019-06-05].
  7. Jarosław Miłkowski: Żużlowa aleja sław. Tomasz Gollob ma już swoją tablicę na "Jancarzu". gazetalubuska.pl, 2014-08-26. [dostęp 2024-04-14]. (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]