Przejdź do zawartości

Stanisław Bodniak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Bodniak
Data i miejsce urodzenia

29 października 1897
Stara Wieś (województwo podkarpackie)

Data i miejsce śmierci

15 października 1952
Kórnik

Zawód, zajęcie

historyk polski

Tytuł naukowy

profesor

Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi

Stanisław Bodniak (ur. 29 października 1897 w Starej Wsi, zm. 15 października 1952 w Kórniku) – historyk polski, profesor Uniwersytetu Poznańskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem robotnika wiejskiego Jakuba i Wiktorii z Guzów. Uczęszczał do szkoły wiejskiej w Humniskach (19051909). W 1918 ukończył Gimnazjum Klasyczne w Brzozowie (w jego klasie był m.in. Henryk Kapiszewski)[1]. W 1920 rozpoczął studia w Seminarium Duchownym w Przemyślu, następnie przeniósł się na historię i filologię na Uniwersytecie Jagiellońskim (1920-1924). W 1926 obronił na UJ doktorat na podstawie pracy Marcin Kromer 1512-1570. Zarys biograficzny. Jeszcze w czasie studiów pracował jako nauczyciel historii, geografii i języka niemieckiego w Miejskim Gimnazjum Humanistycznym w Grybowie (1921-1924); w latach 1924-1926 był asystentem w Seminarium Historii Kultury UJ.

W 1926 podjął pracę w Bibliotece Kórnickiej; od 1930 pełnił funkcję dyrektora Biblioteki i pozostał na tym stanowisku do końca życia, z przerwą na lata wojny. W 1936 został członkiem korespondentem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. W latach 19401944 pracował w Dziale Rękopisów Biblioteki Narodowej w Warszawie oraz prowadził wykłady z historii Polski i historii kultury na Uniwersytecie Ziem Zachodnich w Warszawie. W 1945 powrócił do pracy w Bibliotece Kórnickiej, został także docentem w Katedrze Historii Kultury Uniwersytetu Poznańskiego. Od 1947 kierował tą Katedrą, rok później otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego; współpracował z Instytutem Zachodnim w Poznaniu. Prowadził na uniwersytecie wykłady z historii Polski, historii marynistyki i historii kultury. Zajmował się w pracy naukowej również edytorstwem i bibliotekoznawstwem.

Ustalił dane biograficzne Stanisława Kostki, wojewody chełmińskiego i podskarbiego ziem pruskich w okresie panowania Zygmunta Starego i Zygmunta Augusta. Wysunął i udowodnił tezę, że Polska pojawiła się aktywnie na Bałtyku już w czasach Zygmunta Starego, a nie jak wcześniej sądzono za panowania Zygmunta Augusta, a rzekomy pierwszy polski admirał Tomasz Serping był postacią fikcyjną. Udokumentował także różnice między mylonymi wcześniej osobami – Wacławem Duninem Wąsowiczem (uważanym za inicjatora polskiej straży morskiej, a faktycznie działającym na lądzie) i Stanisławem Wąsowiczem. Zajmował się historią księgarstwa poznańskiego. W 1952 wydał tom XIV Acta Tomiciana, przygotował także edycję dzieł Andrzeja Frycza Modrzewskiego. Dokonał inwentaryzacji zbioru inkunabułów, rękopisów i dyplomów Biblioteki Kórnickiej oraz skatalogował XVI, XVII i XVIII-wieczne rękopisy Biblioteki Narodowej w Warszawie. Wydawał także diariusze XVI-wieczne.

W 1933 został członkiem Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, należał także m.in. do Stowarzyszenia Historyków Sztuki i Kultury Materialnej.

Uchwałą Prezydium Krajowej Rady Narodowej z 17 września 1946 na wniosek Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi za zabezpieczenie w czasie okupacji zbiorów Muzeum i Biblioteki Kurnickiej[2].

Niektóre prace

[edytuj | edytuj kod]
  • Kongres Szczeciński na tle bałtyckiej polityki polskiej (1929)
  • Tytus Działyński (1929)
  • Komisja morska Zygmunta Augusta (1931)
  • Losy flotylli Batorego w Elblągu (1934)
  • Albrecht Hohenzollern (1935)
  • Najdawniejszy plan porozumienia Polski z Moskwą przeciw Niemcom z lat 1571–72 (1946)
  • Polska a Bałtyk za ostatniego Jagiellona (1946)
  • Jana Kostka kasztelan gdański (1979, wyd. pośmiertne)

Na prośbę Stanisława Kota napisał hasło marynarka do Encyklopedii staropolskiej Brücknera[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Lista absolwentów szkoły na stronie Zjazdu w 2009. lobrzozow.edupage.org. [dostęp 2016-01-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-08)].
  2. M.P. z 1947 r. nr 26, poz. 182.
  3. Brückner t. II 1990 ↓, s. 1044.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]