Syrena (radioodbiornik)

Widok na tył urządzenia

Chassis z lampami

Syrena – pierwszy odbiornik radiowy projektu Zakładów Radiowych Kasprzaka w Warszawie z 1954. Wcześniej produkowano tam licencyjną Agę, po której „Syrena” odziedziczyła układ elektryczny. Na czołowej ściance widać więc charakterystyczne dwa pokrętła duże (potencjometr i strojenie) i dwa przełączniki małe (barwa tonu i zakresy). Pokrętła małe są wzięte wprost z „Agi”, a duże mają nowy wzór. Całkowicie została zmieniona konstrukcja napędu skali, którą przeniesiono do dolnej części przedniej ścianki skrzynki. Obudowę wykonano o większych rozmiarach niż poprzedniczka.

Układ elektryczny radioodbiornika ma kilka charakterystycznych cech, wyróżniających wszystkie odbiorniki ZRK z lampami serii loctal, czyli Syrena, Stolica, Wola i Etiuda. Za cechy te można uznać:

• ostatni wzmacniacz p.cz. i pierwszy m.cz. na dwóch pentodach EF-22 („Diora” używała tam jednej lampy – triody ECH-21);
• filtry pośredniej częstotliwości w kwadratowych kubkach aluminiowych (odbiorniki Diory miały kubki okrągłe);
• skokowa regulacja barwy tonu połączona ze zmianą szerokości pasma, realizowaną przez dołączanie dodatkowego uzwojenia w pierwszym filtrze pośredniej częstotliwości;
• możliwość wyjęcia chassis ze skrzynki bez użycia lutownicy – złącze na cokole oktal.

Podstawowe parametry i właściwości

• układ elektryczny: superheterodyna
• lampy: ECH21, 2xEF22, EBL21, AZ1, EM4
• zakresy fal: długie, średnie, krótkie
• zasilanie: napięcie przemienne 220 V lub 125 V
• elementy regulacyjne:
  • potencjometr siły głosu z wyłącznikiem (lewa gałka duża), regulacja barwy tonu (lewa gałka mała) 4-pozycyjna
  • przełącznik zakresów fal (prawa gałka mała) czteropozycyjny: G – gramofon, D – długie, Ś – średnie, K – krótkie; strojenie (prawa gałka duża)
• gniazda:
  • antena i uziemienie
  • gramofon
  • głośnik dodatkowy
• wymiary: 570x360x260 mm
• masa: ok. 13 kg
• lata produkcji: 1954–1958