Przejdź do zawartości

Tadeusz Szymczykiewicz

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tadeusz Szymczykiewicz
kapitan żandarmerii kapitan żandarmerii
Pełne imię i nazwisko

Tadeusz Sebastian Szymczykiewicz

Data i miejsce urodzenia

5 października 1895
Kraków

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
Charków

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

94 pułk piechoty

Stanowiska

dowódca batalionu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941) Srebrny Krzyż Zasługi (II RP)

Tadeusz Sebastian Szymczykiewicz (ur. 5 października 1895 w Krakowie, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – kapitan żandarmerii Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 5 października 1895 w Krakowie, w rodzinie Zygmunta i Zofii z Wilczyńskich[1][2][3][4].

Jako uczeń VI klasy szkoły realnej wstąpił do Legionów Polskich[5]. Walczył w szeregach 2 pułku ułanów[5]. 6 kwietnia 1917 został wymieniony jako uprawniony do odznaczenia austriackim Krzyżem Wojskowym Karola[5].

Od grudnia 1918 służył w żandarmerii polowej jako plutonowy[1]. Po zakończeniu działań wojennych pełnił służbę jako podoficer zawodowy w 1 dywizjonie żandarmerii w Warszawie[6]. 6 grudnia 1921 został zatwierdzony w stopniu chorążego z dniem 5 sierpnia 1919[6]. 12 maja 1927 prezydent RP mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z 1 lipca 1925 i 7. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii, a minister spraw wojskowych wcielił do 9 dywizjonu żandarmerii w Brześciu[7][8][9]. 15 lipca 1927 został awansowany na porucznika ze starszeństwem z 1 lipca 1927 i 7. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii[10][11][12]. W grudniu 1930 został przeniesiony do 2 dywizjonu żandarmerii w Lublinie[13][14][15]. Pełnił służbę na stanowisku dowódcy plutonu żandarmerii Zamość[2]. Na stopień kapitana został awansowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 8. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii[16][17]. 27 października 1937 został przeniesiony do Centrum Wyszkolenia Żandarmerii w Grudziądzu na stanowisko dowódcy 1 kompanii szkolnej batalionu szkolnego[18][19][20][21]. W kampanii wrześniowej 1939 dowodził IV batalionem 94 pułku piechoty[22][23].

W nieznanych okolicznościach dostał się do sowieckiej niewoli i został osadzony w Starobielsku[1]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach[1]. Od 17 czerwca 2000 spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[24]. Figuruje na tzw. liście Gajdideja (poz. 3762)[25].

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora[26]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[27].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 545.
  2. ↑ a b c Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-11-21].
  3. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-11-21].
  4. ↑ Roman 1996 ↓, s. 344.
  5. ↑ a b c Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek: Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 : Szymczykiewicz Tadeusz. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2024-11-21].
  6. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 41 z 6 grudnia 1921, s. 1621.
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 maja 1927, s. 141.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 17 z 25 czerwca 1927, s. 182.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 671.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 22 lipca 1927, s. 213.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 678.
  12. ↑ a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 291.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931, s. 21.
  14. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 792.
  15. ↑ Suliński 2012 ↓, s. 40.
  16. ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 402.
  17. ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 283.
  18. ↑ Suliński 2012 ↓, s. 43.
  19. ↑ Suliński 1996 ↓, s. 41, 44.
  20. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 488.
  21. ↑ Suliński 2003 ↓, s. 216.
  22. ↑ Głowacki 1986 ↓, s. 23, 127, 300.
  23. ↑ Suliński 2003 ↓, s. 218.
  24. ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
  25. ↑ Gajowniczek 1993 ↓, s. 314.
  26. ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  27. ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2024-05-05].
  28. ↑ M.P. z 1932 r. nr 29, poz. 35.
  29. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-11-21].
  30. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 19 marca 1932, s. 199.
  31. ↑ Wawrzyński 2001 ↓, s. 116.
  32. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938, s. 39.
  33. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-11-21].
  34. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-11-21].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-30].
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
  • Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
  • Zuzanna Gajowniczek. Lista starobielska, cz. II. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 1 (143), styczeń–marzec 1993. Warszawa: Wojskowy Instytut Historyczny. 
  • Ludwik Głowacki: Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939. Wyd. 2. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie, 1986. ISBN 83-222-0377-2.
  • Wanda Roman. Żandarmi polscy zamordowani na Wschodzie. Wrzesień 1939-maj 1940. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 3 (157), 1996. Warszawa: Wojskowy Instytut Historyczny. ISSN 0043-7182. 
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.
  • Jan Suliński: 2 Dywizjon Żandarmerii Wojskowej Lublin (1918–1939). Mińsk Mazowiecki: Centrum Szkolenia Żandarmerii Wojskowej, 2012.
  • Jan Suliński: Historia szkół Żandarmerii w latach 1918–1995. Rys historyczno-organizacyjny. Warszawa: 1996.
  • Jan Suliński. Ośrodek Zapasowy Żandarmerii II RP w Staszowie. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 2 (197), 2003. Warszawa: Ministerstwo Obrony Narodowej. ISSN 1640-6281. 
  • Tadeusz Wawrzyński. Oficerowie żandarmerii kawalerowie Krzyża i Medalu Niepodległości. „Biuletyn Wojskowej Służby Archiwalnej”. 24, 2001. Warszawa: Centralne Archiwum Wojskowe. 
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tadeusz_Szymczykiewicz&oldid=75318580”