Przejdź do zawartości

Taraba (ptak)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Taraba
Taraba major[1]
(Vieillot, 1816)
Ilustracja
Samiec sfotografowany w Bonito w Brazylii
Ilustracja
Samica sfotografowana w Bonito w Brazylii
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

tyrankowce

Rodzina

chronkowate

Podrodzina

chronki

Plemię

Thamnophilini

Rodzaj

Taraba[2]
Lesson, 1830

Gatunek

taraba

Synonimy
  • Thamnophilus major Vieillot, 1816[3]
Podgatunki

zobacz opis w tekście

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Taraba[5], taraba wielka (Taraba major) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny chronkowatych (Thamnophilidae). Zasiedla większość krainy neotropikalnej, od południowo-wschodniego Meksyku do północnej Argentyny. Jedyny przedstawiciel rodzaju Taraba. Nie jest zagrożony.

Podgatunki i zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]

Wyróżnia się 10 podgatunków Taraba major[3][6]:

  • T. m. melanocrissus (P.L. Sclater, 1860) – południowo-wschodni Meksyk do zachodniej Panamy
  • T. m. obscurus J.T. Zimmer, 1933 – zachodnia Kostaryka do północnej Kolumbii
  • taraba północna[5] (T. m. transandeanus) (P.L. Sclater, 1855) – południowo-zachodnia Kolumbia, zachodni Ekwador i północno-zachodnie Peru
  • T. m. granadensis (Cabanis, 1872) – północna i środkowa Kolumbia oraz północno-zachodnia Wenezuela
  • T. m. semifasciatus (Cabanis, 1872) – wschodnia Kolumbia, południowa i północno-wschodnia Wenezuela, region Gujana oraz północno-wschodnia i środkowa Brazylia
  • T. m. duidae Chapman, 1929góry Duida (południowo-wschodnia Wenezuela)
  • T. m. melanurus (P.L. Sclater, 1855) – zachodnia Amazonia
  • T. m. borbae (Pelzeln, 1868) – zachodnio-środkowa Brazylia na południe od Amazonki
  • T. m. stagurus (M.H.K. Lichtenstein, 1823) – wschodnia i północno-wschodnia Brazylia
  • taraba południowa[5] (T. m. major) (Vieillot, 1816) – wschodnia Boliwia, Paragwaj, południowa Brazylia i północna Argentyna

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Mierzy 20 cm, osiąga masę ciała 50–70 g. Samiec kontrastowy, ma czerwone oczy, smoliście czarny wierzch ciała i trzy białe pręgi na skrzydle. Spód jego ciała początkowo jest biały, od nóg w tył szary. Samica ma kasztanowaty wierzch ciała i płowy spód.

Zachowanie

[edytuj | edytuj kod]

Taraba ma bardzo zróżnicowany pokarm, do jej diety należą m.in. ślimaki, drobne gryzonie i ryby. Środowiskiem tego gatunku ptaka są niższe części zarośli.

Status

[edytuj | edytuj kod]

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje tarabę za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Według szacunków z 2008 roku, całkowita liczebność populacji zawiera się w przedziale 0,5–5,0 milionów osobników. Trend liczebności populacji uznawany jest za stabilny[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Taraba major, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. Taraba, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2011-10-07] (ang.).
  3. a b Great Antshrike (Taraba major). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-20)]. (ang.).
  4. a b Taraba major, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  5. a b c Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Thamnophilini Swainson, 1824 (wersja: 2020-11-15). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-12-13].
  6. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Antbirds. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-12-13]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • David Burni, Ben Hoare, Joseph DiCostanzo, BirdLife International (mapy wyst.), Phil Benstead i inni: Ptaki. Encyklopedia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009, s. 350. ISBN 978-83-01-15733-3.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]