Tatra K5
 Tatra K5AR w Kairze w 1977 r. | |
| Dane ogólne | |
| Kraj produkcji | |
|---|---|
| Producent | |
| Miejsce produkcji | |
| Lata produkcji |
1970–1973 |
| Dane techniczne | |
| Liczba członów |
2 |
| Długość |
20400 mm |
| Szerokość |
2500 mm |
| Wysokość |
3050 mm |
| Masa |
38 000 kg |
| Rozstaw wózków |
1000 mm |
| Rozstaw osi w wózkach |
1900 mm |
| Układ osi |
Bo′2′Bo′ |
| Moc silników |
4 × 45,5 kW |
| Typ silników |
TE 022 |
| Napięcie zasilania |
600 V DC |
| Prędkość maksymalna |
60 km/h |
| Wnętrze | |
| Liczba miejsc siedzących |
56 |
| Liczba miejsc ogółem |
148 |
| Niskopodłogowość |
0% |
Tatra K5 – typ tramwaju wytwarzanego w latach 1970–1973 w zakładach ČKD w Pradze w Czechach z przeznaczeniem na eksport do Kairu w Egipcie.
Konstrukcja
[edytuj | edytuj kod]Wóz K5 bazował na rozwiązaniach konstrukcyjnych wagonu Tatra K2 – był to dwuczłonowy przegubowy wagon dwukierunkowy. Zastosowano trzy wózki – dwa skrajne napędowe i środkowy toczny. Interesujące było użycie przedziału pierwszej klasy dla podróżnych, używanego wyłącznie przez kobiety.
Zamontowane w Tatrach K5 wyposażenie elektryczne przystosowane było do klimatu podzwrotnikowego: w stosunku do typu K2 zwiększono moc silników. Prąd pobierany był przez dwa pantografy; każdy z nich umieszczony był na dachu jednego członu[1].
Dostawy
[edytuj | edytuj kod]| Państwo | Miasto | Typ | Lata dostaw | Liczba | Numery taborowe |
|---|---|---|---|---|---|
 Egipt
|
Kair | K5AR | 1970–1973 | 200 | 3001–3200 |
| Łączna liczba: | 200 | ||||
Eksploatacja
[edytuj | edytuj kod]Kair był (obok Manili, gdzie wyeksportowano tramwaj RT8D5) najbardziej egzotycznym partnerem eksportowym zakładów ČKD.
Prototyp tramwaju typu K5AR wyprodukowano w roku 1967[2] lub 1968[3]. Produkcja seryjna przebiegała w latach 1970–1973, w ciągu których wyprodukowano 200 sztuk K5AR i dostarczono do egipskiej stolicy, Kairu[1]. Pierwsze 150 wagonów otrzymało malowanie zielono-kremowe, pozostałe tramwaje otrzymały standardowe barwy kremowo-czerwone[4]. Tramwaje rozmontowano na dwie części, załadowano na wagony kolejowe i przewieziono do Rijeki, skąd odpłynęły na statkach do Egiptu. Szkolenie motorniczych z Kairu miało miejsce w 1969 r. w Brnie[4].
Wiele wagonów typu K5AR spłonęło w trakcie eksploatacji w Egipcie, pozostałe egzemplarze kursujące liniowo były w złym stanie technicznym z powodu braku konserwacji i napraw[4]. Ostatnie tramwaje K5AR wycofano ze służby liniowej w 1981 r.[3], inne źródła wskazują natomiast na połowę lat 80. XX wieku[1].
Powodów, dla których tramwaje K5AR eksploatowano przez krótki czas, może być kilka: brak przeglądów technicznych, surowy klimat lub odwrócenie się Egiptu od Związku Radzieckiego i wprowadzenie polityki prozachodniej, co mogło spowodować problemy z dostawą części zamiennych z Czechosłowacji[3].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Christoph Jähne: K5AR. Tatrawagen.de. [dostęp 2015-11-20]. (niem.).
- ↑ Richard Bílek: TRAMVAJOVÉ PROTOTYPY ŘAD T a K. Tram.rusign.com. [dostęp 2009-12-02]. (cz.).
- ↑ a b c Jiří Vobecký. Poslední jízdy tramvají K5 v Káhiře. „Městská doprava”. 5, s. 13, 2001.
- ↑ a b c Tramvaje K5 v Brně a Káhiře. „Městská doprava”. 1, s. 21, 2002.