Przejdź do zawartości

Thomas Mackenzie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Thomas Mackenzie
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

10 marca 1853
Edynburg

Data i miejsce śmierci

14 lutego 1930
Dunedin

Premier Nowej Zelandii
Okres

od 28 marca 1912
do 10 lipca 1912

Przynależność polityczna

Partia Liberalna

Poprzednik

Joseph Ward

Następca

William Massey

Sir Thomas Mackenzie (ur. 10 marca 1853 w Edynburgu, zm. 14 lutego 1930 w Dunedin) – nowozelandzki polityk, podróżnik i dyplomata, w roku 1912 pełnił przez 4 miesięcy stanowisko premiera Nowej Zelandii.

Pochodził z rodziny Szkotów, którzy wyemigrowali do Nowej Zelandii, gdy był czteroletnim chłopcem. Pracował jako geodeta, farmer i kupiec. W 1887 został wybrany do parlamentu. W latach 18961899 pozostawał poza głównym nurtem życia politycznego, przebywając w Wielkiej Brytanii celem zbadania tamtejszych rynków pod kątem możliwości eksportu nowozelandzkich produktów. Po powrocie został ponownie wybrany do Izby Reprezentantów. Równolegle do swej kariery politycznej, brał udział w ekspedycjach mających na celu eksplorację niezbadanych jeszcze zakątków archipelagu. Brał udział m.in. w opisywaniu okolic jeziora Manapouri.

W 1909 wszedł w skład gabinetu Josepha Warda. Odpowiadał tam za przemysł, handel, rolnictwo, turystykę, zdrowie, ochronę krajobrazu i leśnictwo. Później kierował resortami edukacji, ceł i poczty. W 1912 zastąpił Warda na stanowisku premiera i szefa Partii Liberalnej. Jego rząd upadł już po czterech miesiącach w wyniku wotum nieufności. Tym samym przerwane zostały trwający 21 lat okres sprawowania władzy przez liberałów, którzy aż do końca istnienia partii pozostawali już w opozycji.

Wkrótce po swojej dymisji Mackenzie otrzymał nominację na wysokiego komisarza Nowej Zelandii w Londynie. Był także delegatem tego państwa podczas kończących I wojnę światową negocjacji pokojowych z Austrią, Turcją i Bułgarią. Zasiadał też w specjalnej komisji badającej przyczyny klęski sił Imperium Brytyjskiego podczas walk o Dardanele. Po powrocie do Nowej Zelandii, w 1921 otrzymał dożywotnie miejsce w Radzie Legislacyjnej. Zmarł w 1930 w wieku 75 lat.

Był dwukrotnie odznaczany Orderem św. Michała i św. Jerzego klas uprawniających do używania tytułu Sir.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]