Przejdź do zawartości

Tygodnik Angora

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tygodnik Angora
Ilustracja
Częstotliwość

tygodnik

Państwo

 Polska

Adres

pl. Komuny Paryskiej 5a
90-007 Łódź

Wydawca

Wydawnictwo Westa-Druk

Tematyka

publicystyka

Pierwszy numer

10 czerwca 1990

Redaktor naczelny

Paweł Woldan

Stali współpracownicy

Henryk Martenka, kabaret Klika, Sławomir Pietras, Michał Ogórek.

Średnia sprzedaż

(II kw. 2022) 164 762[1]

Format

A4

Liczba stron

84

ISSN

0867-8162

OCLC

68735191

Strona internetowa

Angoratygodnik publikujący wybrane artykuły z polskich i światowych gazet i czasopism, a także własne artykuły i felietony. Dział zawierający przegląd prasy zagranicznej nosi nazwę „Peryskop”, powstał on w 2001 roku. Tygodnik zawiera też „Angorkę” – pismo przeznaczone dla dzieci, które mówi o wydarzeniach na świecie w sposób dla nich przystępny. Zawiera także humorystyczne obrazki ze świata polityki.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Pismo powstało z inicjatywy Mirosława Kulisia i jest drukowane nakładem jego wydawnictwa Westa-Druk[2]. Zaczęło się ukazywać w 1990 r. – pierwszy numer datowany jest na 10 czerwca. Początkowo publikowało jedynie przedruki z prasy polskiej i nosiło tytuł „Agora” (oznaczającym rynek w starożytnej Grecji), co stanowiło nawiązanie do tytułu tygodnika „Forum” (którego nazwa oznaczała rynek w starożytnym Rzymie), zamieszczającego artykuły z publikacji zagranicznych.

Zmiana nazwy tygodnika została wymuszona sporem prawnym ze spółką Agora SA, zajmującą się działalnością wydawniczą i wydającą m.in. „Gazetę Wyborczą”. Ponieważ jednakowa nazwa i zbliżony zakres działania mogły sugerować powiązania obu podmiotów, spółka Agora, która jako pierwsza została zarejestrowana pod tą nazwą, na drodze sądowej wywalczyła konieczność zmiany nazwy tygodnika. Wydawca pisma, dostosowując się do wyroku, dodał do nazwy tygodnika dodatkową literę i w wyniku tego dotychczasowa „Agora” stała się „Angorą”.

Pierwotnie na pierwszej stronie pisma znajdowała się informacja, iż tygodnik przeznaczony jest Tylko dla dorosłych; związane było to z faktem, iż na ostatniej stronie zamieszczane były czarno-białe przedruki zdjęć z prasy erotycznej. W okresie późniejszym (ok. listopada 1994[3]) klauzula ta została usunięta, a choć gazeta na ostatniej stronie nadal zamieszczała zdjęcia erotyczne, to jednak miały one charakter aktu.

Do 2015 r. redakcja mieściła się przy ul. Piotrkowskiej 94 w Łodzi. Z powodu wykupienia tego budynku przez prywatnego inwestora z przeznaczeniem na 4-gwiazdkowy hotel, wszyscy dotychczasowi najemcy musieli go opuścić. Redakcja została przeniesiona do budynku dawnego „Domu Technika” przy placu Komuny Paryskiej 5a.

Charakterystycznym elementem poprzedniego adresu była postać mężczyzny w meloniku czytającego „Angorę”, przymocowana nogami do ściany budynku na wysokości I piętra, czyli poziomo w stosunku do chodnika.

Format

[edytuj | edytuj kod]

Początkowo tygodnik miał duży format, typowy dla dzienników (B2 – 500x707 mm). W okresie późniejszym (od numeru 48 z 1999 roku) format ten został zastąpiony poręczniejszym, typowym dla tygodników; wraz z tą zmianą w „Angorze” pojawił się też kolor.

Felietoniści

[edytuj | edytuj kod]

Felietoniści współpracujący z pismem to m.in. kabaret Klika (Antoni Szpak i Marek Sobczak), czy Henryk Martenka. Od 2007 roku regularnie na łamach „Angory” artykuły o tematyce śledczej publikuje Leszek Szymowski. W 2022 roku, stały felietonista Janusz Korwin-Mikke zrezygnował z udziału w tygodniku[4].

Redaktorzy naczelni

[edytuj | edytuj kod]

W 2005 roku redaktorem naczelnym tygodnika „Angora” został Paweł Woldan. Jego poprzednikiem był Piotr Różycki[5].

„Angorka”

[edytuj | edytuj kod]

Do pisma, od 30 kwietnia 1995 roku, dołączany jest na stałe ośmiostronicowy dodatek skierowany do dzieci – „Angorka”. Pierwszy numer gazety dla dzieci ukazał się znacznie wcześniej – w numerze 27 z 5 sierpnia 1992 roku. Redakcja wydawała wtedy dodatek telewizyjny, zaś „Angorka” (z podtytułem „Tygodnik tylko dla dzieci”) była jego częścią. Ukazały się 23 numery, ostatni pojawił się wraz z numerem 129 z 21 listopada 1992 roku. „Angorka” zawiera fragmenty artykułów ze znanych gazet omawiające wydarzenia na świecie, napisane w przystępny dla dzieci sposób. Artykuły są ilustrowane rysunkami Marka Klukiewicza, Jarosława Szymańskiego, Pawła Wakuły, Sławomira Kiełbusa, Tomasza Wilczkiewicza, Piotra Rajczyka, Mirosława Stankiewicza oraz Katarzyny Zalepy. Tygodnik jest jedynym w Polsce periodykiem zatrudniającym stały zespół rysowników prasowych.

Stałe działy „Angorki”

[edytuj | edytuj kod]
Dział Strona Zawartość
Na poważnie 2 Artykuły poświęcone bieżącym wydarzeniom, polityce
Ciekawostki 3-4 Mniej ważne wydarzenia, zazwyczaj o niezwykłych wyczynach, zdarzeniach itp.
Między nami 5 Artykuły dotyczące dzieci i młodzieży
Te, co skaczą i fruwają/Naturalnie 6 Artykuły o zwierzętach, przyrodzie
Kogel-mogel 7 Artykuły o różnej tematyce
Tylko dla orląt 8 Rebusy, krzyżówki i rysunkowe zagadki

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. „Polityka” najchętniej kupowanym tygodnikiem opinii. „Newsweek” z wyższą sprzedażą niż „Do Rzeczy” i „Sieci” łącznie [online], www.wirtualnemedia.pl [dostęp 2022-11-11] (pol.).
  2. Telewizja Polska S.A, Portret z pamięci - Mirosław Kuliś (21.04.2024) [online], lodz.tvp.pl [dostęp 2024-06-01] (pol.).
  3. https://1.allegroimg.com/s1024/0c9dd8/3cff8d3a4c0c921eadc1e1f96bc1
  4. Janusz Korwin-Mikke po ponad 20 latach skończył pisać felietony do „Angory” [online], www.wirtualnemedia.pl, 15 kwietnia 2022 [dostęp 2022-05-23] (pol.).
  5. Paweł Woldan nowym redaktorem naczelnym tygodnika Angora [online], Media Marketing Polska Magazyn Online, 19 stycznia 2005 [dostęp 2023-01-23] (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]