Przejdź do zawartości

Ubóstwo absolutne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Ubóstwo absolutne – pojęcie stosowane w statystykach międzynarodowych na oznaczenie krańcowej biedy.

Pojęcie ubóstwa absolutnego (bezwzględnego) definiowane jest najczęściej jako taki stan warunków bytowych, który nie zapewnia podstawowych funkcji życiowych (biologicznych)[1]. Skrajnie (absolutnie) ubogim jest ten, kto może wydać na swoje utrzymanie mniej niż równowartość jednego dolara dziennie. Takich osób jest na świecie około 800 mln. Większość stanowią mieszkańcy Afryki i Azji Południowej.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]