Przejdź do zawartości

Ulica Świętojańska w Gdyni

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
ulica Świętojańska
Śródmieście, Wzgórze Św. Maksymiliana
Ilustracja
Widok w kierunku Placu Kaszubskiego.
Państwo

 Polska

Miejscowość

Gdynia

Długość

1,8 km

Przebieg
ul. Portowa
światła 0 ul. Jana z Kolna
pl. Kaszubski
100 ul. Wójta Radtkego
światła 186 ul. Starowiejska, ul. J. H. Derdowskiego
313 ul. K. Pułaskiego
światła 455 skwer Kościuszki, ul. 10 Lutego
570 ul. Zygmuntowska
światła 677 ul. Armii Krajowej
767 ul. J. Wybickiego
843 ul. Obrońców Wybrzeża
981 ul. Żwirki i Wigury
1120 ul. J. Kilińskiego
1360 ul. R. Traugutta, ul. Żołnierzy I Armii Wojska Polskiego
światła 1590 al. marsz. J. Piłsudskiego
światła 1760 ul. Partyzantów
światła 1800 al. Zwycięstwa, ul. Władysława IV
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry znajduje się punkt z opisem „ulica Świętojańska”
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „ulica Świętojańska”
Położenie na mapie Gdyni
Mapa konturowa Gdyni, po prawej znajduje się punkt z opisem „ulica Świętojańska”
54°30′55,0800″N 18°32′26,1600″E/54,515300 18,540600

Ulica Świętojańska – jedna z głównych ulic Śródmieścia Gdyni, uznawana za ulicę reprezentacyjną. Ze względu na dużą liczbę lokali handlowych uznawana była za salon handlowy Gdyni. Po transformacji ustrojowej w 1989 państwowe, uspołecznione placówki szybko zostały wyparte przez prywatne sklepy i butiki, nierzadko z luksusowym asortymentem - głównie odzieżą i obuwiem. Wzdłuż całej arterii swoje siedziby mają liczne banki i kancelarie prawnicze.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Na początku XX wieku ulicę nazywano Drogą na Oksywie, potem ulicą św. Jana, wreszcie ul. Świętojańską.

Była to pierwsza ulica w Gdyni poza ulicami prowadzącymi do morza, która została wybrukowana i urządzona zgodnie z ówczesnym, nowym planem miasta[1]. Intensywna zabudowa ulicy kamienicami nastąpiła po nadaniu Gdyni praw miejskich w 1926 r. W 1930 r. stało przy niej kilkanaście budynków, m.in. kościół, kawiarnia Grand Caffe i restauracja Polonia. W tym czasie zrealizowano budowę kanalizacji i wodociągów, ułożono bruki uliczne, krawężniki i chodniki; wtedy też na parterach znajdujących się tu kamienic pojawiły się pierwsze sklepy. Znajdujące się nad nimi mieszkania zajmowane były przez osoby zamożne[2].

Podczas okupacji Niemcy zmienili nazwę ulicy na Adolf-Hitler-Straße[3][4], przechodziła przez Sopot, a zaczynała się przy dworcu Gdańsk Główny. Przy ulicy znajdują się kościół parafialny Najświętszej Marii Panny Królowej Polski oraz kolegiata z 1924.

4 lipca 2020 na ulicy, na odcinku od skrzyżowania z 10 Lutego do skrzyżowania z al. Marszałka Piłsudskiego, wprowadzono ruch jednokierunkowy (z wyjątkiem trolejbusów i rowerów)[5].

Przebudowa

[edytuj | edytuj kod]

Na przełomie XX i XXI wieku wdrożono plan modernizacji ulicy. Przewidywał on kilka etapów w następnych latach. Wiązało się to z wymianą kostki chodnikowej, usunięciem dotychczasowych drzew i posadzeniem w ich miejsce młodszych. Zmodernizowano też latarnie i wymieniono nawierzchnię jezdni.

Ważniejsze obiekty

[edytuj | edytuj kod]

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]