Przejdź do zawartości

Umianowice

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Umianowice
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 świętokrzyskie

Powiat

pińczowski

Gmina

Kije

Liczba ludności (2011)

333[2][3]

Strefa numeracyjna

41

Kod pocztowy

28-404[4]

Tablice rejestracyjne

TPI

SIMC

0243062[5]

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Umianowice”
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Umianowice”
Położenie na mapie powiatu pińczowskiego
Mapa konturowa powiatu pińczowskiego, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Umianowice”
Położenie na mapie gminy Kije
Mapa konturowa gminy Kije, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Umianowice”
Ziemia50°34′26″N 20°31′27″E/50,573889 20,524167[1]

Umianowicewieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie pińczowskim, w gminie Kije[6][7].

Były wsią klasztoru klarysek krakowskich w województwie sandomierskim w ostatniej ćwierci XVI wieku[8]. W 1944 roku w okolicy Umianowic miał miejsce partyzacki atak na niemiecki pociąg. W czasie walk poległo 13 partyzantów Batalionów Chłopskich[9].

 Osobny artykuł: Potyczka pod Umianowicami.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

Znajduje się tu stacja Świętokrzyskiej Kolei Dojazdowej, odgałęzienie linii kolejowej do Hajdaszka oraz często odwiedzane przez turystów miejsce biwakowo-biesiadne, gdzie odbywają się ogniska, imprezy okolicznościowe i biwaki na trasie przejazdu kolejki[10].

Części wsi

[edytuj | edytuj kod]
Integralne części wsi Umianowice[6][5]
SIMC Nazwa Rodzaj
0243079 Antoniów przysiółek
0243085 Czworaki część wsi
0243091 Górki Umianowskie przysiółek
0243100 Pasternik część wsi
0243116 Piaski część wsi
0243122 Podborcze część wsi

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]

Budynek stacyjny Jędrzejowskiej Kolei Dojazdowej, wybudowany po 1918 r. oraz wieża ciśnień, wpisane do rejestru zabytków nieruchomych (nr rej.: A/637 z 20.02.1995)[11].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 142890
  2. Wieś Umianowice w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2022-04-26], liczba ludności na podstawie danych GUS.
  3. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
  4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1314 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  5. a b GUS. Rejestr TERYT
  6. a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
  7. TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2013-02-25].
  8. Województwo sandomierskie w drugiej połowie XVI wieku; Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 1993, s. 113.
  9. Kolus 2011 ↓, s. 151.
  10. ŚKD „Ciuchcia Expres Ponidzie”. [dostęp 2015-12-24].
  11. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024, s. 48 [dostęp 2015-12-24].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Marian Kolus: Miejsca upamiętniające działalność Batalionów Chłopskich w latach 1940-1945 na terenie województwa świętokrzyskiego. Kielce: 2011. ISBN 978-83-88161-39-1.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]