Przejdź do zawartości

VI Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
VI Konkurs Chopinowski
VI International Fryderyk Chopin Piano Competition
Ilustracja
Zwycięzca konkursu Włoch Maurizio Pollini
Pełna nazwa

VI Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina

Termin

22 lutego – 13 marca 1960

Państwo

 Polska

Miejscowość

Warszawa

Obiekt

Filharmonia Narodowa

Organizator

Towarzystwo im. Fryderyka Chopina

Tematyka

muzyka poważna

VI Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina (również VI Konkurs Chopinowski) – 6. edycja Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina, która rozpoczęła się 22 lutego 1960 w Warszawie. Organizatorem konkursu było Towarzystwo im. Fryderyka Chopina[1].

Charakterystyka konkursu

[edytuj | edytuj kod]

Wzięło w nim udział 78 pianistów z 30 krajów[2][3]. Konkurs odbył się w dniach 22 lutego–13 marca 1960[2]. Był on trójstopniowy: składał się z dwóch etapów i finału. Zwyciężył osiemnastoletni Włoch Maurizio Pollini[4]. Mógł w nim wystąpić kandydat w przedziale wieku (16–30) lat (granicę tę obniżono o 2 lata)[5]. Najmłodszym pianistą konkursu był szesnastoletni reprezentant Izraela, Ilan Rogoff[6].

Odbywał się on w 150. rocznicę urodzin kompozytora. Rok 1960 został ogłoszony Rokiem Chopinowskim, a patronat nad jego obchodami objęło UNESCO[2]. 11 marca na uroczystość zakończenia konkursu przybył przedstawiciel tej organizacji (UNESCO), Correo de Azevedo[7].

Był to pierwszy konkurs, który został zorganizowany od 1957, kiedy to powołano Światową Federację Międzynarodowych Konkursów Muzycznych w Genewie, a który znalazł się pod jej patronatem[1].

Stefan Wysocki tak napisał o tym konkursie[2]:

Był to konkurs, który zapoczątkował zarówno wystrój sali, jak i cały rytuał rozpoczynania wszystkich przesłuchań: przedefilowanie przez estradę kandydatów, zaprezentowanie przez zapowiadającego programu i cała reszta, co obserwatorzy konkursów znają doskonale, a co – przez swą niezmienność – zapada w pamięć i serce.

Stefan Wysocki

Warto dodać, że ulubieniec publiczności, Meksykanin Michel Block nie otrzymał żadnej głównej nagrody, a jedynie wyróżnienie[2]. Artur Rubinstein, pełniący funkcję honorowego przewodniczącego jury, przyznał Blockowi nagrodę pozaregulaminową[2].

Kalendarium

[edytuj | edytuj kod]
Kalendarz konkursu
Faza konkursu Data
Luty Marzec
22.[8][3] 23.[9] 24.[10] 25.[11] 26.[12] 27.[13] 28. 29.[14] 1. 2.[15] 3.[16] 4.[17] 5.[18] 6. 7. 8.[19] 9.[20] 10.[21] 11.[22] 12. 13.[23]
Koncert inauguracyjny
I etap
II etap
Finał
Koncert laureatów

Jury

[edytuj | edytuj kod]

Jury zasiadało podczas przesłuchań w trzech rzędach przy specjalnie przystosowanych ławach na piętrze balkonu Filharmonii[9][12]. Do konkursowego przebiegu przesłuchań oraz podziału nagród powołano rekordowo liczne, 36 osobowe jury, w następującym składzie[2]:

Honorowy przewodniczący jury Artur Rubinstein
Skład jury
Lp. Juror Kraj Funkcja
1. Zbigniew Drzewiecki  Polska przewodniczący jury
2. Nadia Boulanger  Francja wiceprzewodnicząca jury
3. Arthur Hedley  Wielka Brytania wiceprzewodniczący jury
4. Dmitrij Kabalewski  ZSRR wiceprzewodniczący jury
5. Henryk Sztompka  Polska wiceprzewodniczący jury
6. Bolesław Woytowicz  Polska sekretarz jury
7. Guido Agosti  Włochy członek jury
8. Stefan Askenase  Belgia członek jury
9. Sven Brandel  Szwecja członek jury
10. Sequeira Costa  Portugalia członek jury
11. Harold Craxton  Wielka Brytania członek jury
12. Halina Czerny-Stefańska  Polska członek jury
13. Jan Ekier  Polska członek jury
14. Armand de Gontaut Biron  Francja członek jury
15. Emil Hajek  Jugosławia członek jury
16. Lajos Hernádi  Węgry członek jury
17. Jan Hoffman  Polska członek jury
18. Mieczysław Horszowski  Stany Zjednoczone członek jury
19. Witold Małcużyński  Polska członek jury
20. Timo Mikkilä  Finlandia członek jury
21. Florica Musicescu  Rumunia członek jury
22. Harry Neuhaus  ZSRR członek jury
23. František Rauch  Czechosłowacja członek jury
24. Reimar Riefling  Norwegia członek jury
25. Heinz Schröter  RFN członek jury
26. Bruno Seidlhofer  Austria członek jury
27. Pawieł Sieriebriakow  ZSRR członek jury
28. Andrej Stojanow  Bułgaria członek jury
29. Ding Shande  Chiny członek jury
30. Magda Tagliaferro  Brazylia członek jury
31. Margerita Trombini-Kazuro  Polska członek jury
32. Amadeus Webersinke  NRD członek jury
33. Beveridge Webster  Stany Zjednoczone członek jury
34. Jakow Zak  ZSRR członek jury
35. Jerzy Żurawlew  Polska członek jury
36. Artur Rubinstein  Stany Zjednoczone honorowy przewodniczący jury

System oceny pianistów

[edytuj | edytuj kod]

Jury oceniało grę uczestników konkursu stosując punktację od 1 do 25[24]. Do II etapu konkursu dopuszczeni zostali tylko ci uczestnicy, którzy otrzymali w I etapie przeciętną, minimum 16 punktów. Do finału dopuszczono tylko tych, którzy otrzymali przeciętną, minimum 18 punktów w II etapie. Nagrodzeni mogli być tylko ci uczestnicy, którzy w finale otrzymali przeciętną, minimum 18 punktów. O kolejności pianistów do podziału nagród i wyróżnień decydowała suma przeciętnych punktacji uzyskanych we wszystkich etapach.

Konkurs

[edytuj | edytuj kod]

Koncert inauguracyjny

[edytuj | edytuj kod]

Konkurs został zainaugurowany w Filharmonii Narodowej krótkim przemówieniem, które wygłosił przewodniczący zespołu jury prof. Zbigniew Drzewiecki, a następnie wystąpił z uroczystym koncertem wybitny pianista i wirtuoz Artur Rubinstein, który wykonał II Koncert fortepianowy B-dur op. 83, Johannesa Brahmsa oraz Koncert f-moll op. 21, Fryderyka Chopina, po czym Orkiestra Symfoniczna pod batutą Witolda Rowickiego zagrała oratorium Stabat mater op. 53, Karola Szymanowskiego z towarzyszeniem m.in. solistów operowych[8][3][25].

I etap

[edytuj | edytuj kod]

Przesłuchania konkursowe odbyły się w dwóch sesjach przedpołudniowej i popołudniowej w kolejności alfabetycznej. Jako pierwszy 23 lutego o godz 9:30 rozpoczął Konkurs Bułgar Georg Asmanow grając Nokturn Es-dur op. 55[9]. Ostatnim występującym pianistą w tym etapie (29 lutego) był Argentyńczyk Alberto Neuman, ale z powodu niedyspozycji chorobowej nie dokończył on występu, rezygnując z dalszej gry[14].

Uczestnicy I etapu[26][27][28][29][30][31]
Lp. Uczestnik Kraj
1 Edith Murano Argentyna
2 Alberto Neuman Argentyna
3 Margaret May Australia
4 Leonore Suppan Austria
5 Betty Dockx Belgia
6 Zbigniew Henrique Morozowicz Brazylia
7 Elyanna Caldas Silveira Brazylia
8 Flavio Varani Brazylia
9 Georg Asmanow
10 Emi Béhar
11 Dora Trendafilowa-Milanowa
12 Ku Sen-in
13 Li Mingqiang
14 Lin-lin
15 Adela Ilevicky Chile
16 Brunin Zaror Chile
17 Rudolf Bernatík Czechosłowacja
18 Amelia Burianová Czechosłowacja
19 Ivana Krkošková Czechosłowacja
20 Dagmar Šimonková Czechosłowacja
21 Václav Zelený Czechosłowacja
22 Reija Silvonen(inne języki) Finlandia
23 Marie-Claire Laroche Francja
24 Jean-Claude Morel Francja
25 Dick van der Ven Holandia
26 Rumi Nanavati Indie
Lp. Uczestnik Kraj
27 Dady Mehta Indie
28 Tania Aszot-Harutunian
29 Zipora Chapira-Szulc Izrael
30 Ilan Rogoff Izrael
31 Gideon Shamir Izrael
32 Yoko Ikeda Japonia
33 Sumiko Inouchi Japonia
34 Hitoshi Kobayashi Japonia
35 Hizuko Ota Japonia
36 Walter Buczynski Kanada
37 Michel Block Meksyk
38 José Kahen Meksyk
39 Günther Hauer
40 Martin Hoegner
41 Almuth Schmidt
42 Renate Schörler
43 Hermann Wolf
44 Jerzy Godziszewski Polska
45 Maciej Łukaszczyk Polska
46 Jerzy Łukowicz Polska
47 Kazimierz Morski Polska
48 Teresa Rutkowska Polska
49 Józef Stompel Polska
50 Jürgen von Oppen
51 Gitti Pirner
52 Mariella Radulescu
Lp. Uczestnik Kraj
53 Yu Chun Yee Singapur
54 Camille Antoinette Budarz Stany Zjednoczone
55 Olegna Fuschi Stany Zjednoczone
56 Anne Koscielny Stany Zjednoczone
57 John Perry Stany Zjednoczone
58 Eloise Polk Stany Zjednoczone
59 Joseph Schwartz Stany Zjednoczone
60 Gülay Uğurata Turcja
61 Alexandre Bodak Urugwaj
62 Klára Bella
63 János Králik
64 Ferenc Rados
65 Lajos Teleki
66 Peter Varkonyi
67 Krisztina Zelan
68 Philip Jenkins Wielka Brytania
69 Phyllida Lucette Wielka Brytania
70 Mary Tunnell Wielka Brytania
71 Janice Williams Wielka Brytania
72 Maurizio Pollini Włochy
73 Remo Remoli Włochy
74 Zinaida Ignatjewa
75 Walerij Kastielski
76 Kira Ławrinowicz
77 Aleksander Słobodianik
78 Irina Zaricka

II etap

[edytuj | edytuj kod]

Decyzją jury podaną 29 lutego, do II etapu dopuszczono 38 pianistów, w tym pięciu Polaków (odpadł w I etapie Maciej Łukaszczyk)[32]. Przesłuchania konkursowe odbyły się podobnie jak w I etapie, w dwóch sesjach przedpołudniowej i popołudniowej w kolejności alfabetycznej[32]. Jako pierwszy 2 marca rozpoczął występy w II etapie Bułgar Georg Asmanow[15].

Uczestnicy II etapu[32]
Lp. Uczestnik Kraj
1. Margaret May Australia
2. Georg Asmanow
3. Emi Béhar
4. Dora Trendafilowa-Milanowa
5. Ku Sen-in
6. Li Mingqiang
7. Rudolf Bernatík Czechosłowacja
8. Ivana Krkošková Czechosłowacja
9. Dagmar Šimonková Czechosłowacja
10. Václav Zelený Czechosłowacja
11. Reija Silvonen(inne języki) Finlandia
12. Jean-Claude Morel Francja
13. Dady Mehta Indie
Lp. Uczestnik Kraj
14. Tania Aszot-Harutunian
15. Yoko Ikeda Japonia
16. Sumiko Inouchi Japonia
17. Hitoshi Kobayashi Japonia
18. Michel Block Meksyk
19. José Kahen Meksyk
20. Renate Schörler
21. Jerzy Godziszewski Polska
22. Jerzy Łukowicz Polska
23. Kazimierz Morski Polska
24. Teresa Rutkowska Polska
25. Józef Stompel Polska
26. Jürgen von Oppen
Lp. Uczestnik Kraj
27. Olegna Fuschi Stany Zjednoczone
28. Anne Koscielny Stany Zjednoczone
29. Joseph Schwartz Stany Zjednoczone
30. Ferenc Rados
31. Janice Williams Wielka Brytania
32. Maurizio Pollini Włochy
33. Remo Remoli Włochy
34. Zinaida Ignatjewa
35. Walerij Kastielski
36. Kira Ławrinowicz
37. Aleksander Słobodianik
38. Irina Zaricka

Finał

[edytuj | edytuj kod]

Decyzję o dopuszczeniu do finału 12 pianistów (w tym dwóch Polaków) jury ogłosiło 7 marca około godziny 13[33]. Jako pierwszy występy finałowe z Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Narodowej rozpoczął 8 marca Meksykanin Michel Block[33]. W koncertach finałowych orkiestrą, dyrygowali: Zdzisław Górzyński, Jerzy Katlewicz i Witold Rowicki[33][20]. Wybór koncertów Fryderyka Chopina rozłożył się mniej więcej równomiernie (siedmiu pianistów wybrało Koncert f-moll op. 21, a pięciu Koncert e-moll op. 11).

Finaliści
Lp. Finalista Kraj Koncert finałowy
1. Li Mingqiang e-moll op. 11
2. Reija Silvonen(inne języki) Finlandia f-moll op. 21
3. Tania Aszot-Harutunian f-moll op. 21
4. Hitoshi Kobayashi Japonia f-moll op. 21
Lp. Finalista Kraj Koncert finałowy
5. Michel Block Meksyk f-moll op. 21
6. Jerzy Godziszewski Polska f-moll op. 21
7. Józef Stompel Polska f-moll op. 21
8. Maurizio Pollini Włochy e-moll op. 11
Lp. Finalista Kraj Koncert finałowy
9. Zinaida Ignatjewa f-moll op. 21
10. Walerij Kastielski e-moll op. 11
11. Aleksander Słobodianik e-moll op. 11
12. Irina Zaricka e-moll op. 11

Koncert laureatów

[edytuj | edytuj kod]

W ostatnim dniu konkursu (13 marca) 12 finalistów po odebraniu nagród wystąpiło w specjalnym koncercie laureatów, w którym niektórzy z nich zagrali m.in. następujące utwory: Maurizio Pollini (sześć Preludiów), Irina Zaricka (nagrodzonego Mazurka i Poloneza-Fantazję As-dur op. 61), Tania Aszot-Harutunian (Nokturn G-dur i Etiudę) oraz Michel Block (Walca As-dur op. 42)[23].

Nagrody i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

12 marca jury około godziny 16 ogłosiło wyniki VI Konkursu Chopinowskiego[34]. Wszyscy laureaci otrzymali stosownie do zajętego miejsca bądź wyróżnienia odpowiednią nagrodę finansową.

Nagrody główne[34]
Nagroda Laureat Kraj Wysokość nagrody Fundator nagrody
1 Maurizio Pollini[4]  Włochy 40 000 zł[a] Minister Kultury i Sztuki[1]
2 Irina Zaricka  ZSRR 30 000 zł
3 Tania Aszot-Harutunian  Iran 25 000 zł
4 Li Mingqiang  Chiny 20 000 zł
5 Zinaida Ignatjewa  ZSRR 15 000 zł
6 Walerij Kastielski  ZSRR 10 000 zł
Wyróżnienia[34]
Wyróżniony Kraj Wysokość nagrody Fundator nagrody
Michel Block  Meksyk 5000 zł Minister Kultury i Sztuki[1]
Jerzy Godziszewski  Polska 5000 zł
Hitoshi Kobayashi  Japonia 5000 zł
Reija Silvonen(inne języki)  Finlandia 5000 zł
Aleksander Słobodianik  ZSRR 5000 zł
Józef Stompel  Polska 5000 zł
Nagrody specjalne[34]
Nagroda Nagrodzony Kraj Wysokość nagrody Fundator nagrody
Najlepsze wykonanie poloneza Irina Zaricka  ZSRR 10 000 zł Towarzystwo im. Fryderyka Chopina
Najlepsze wykonanie mazurków Irina Zaricka  ZSRR 10 000 zł Polskie Radio
Nagrody dodatkowe[34][35]
Nagroda dla najmłodszego polskiego laureata Jerzy Godziszewski  Polska 10 000 zł Fundusz Stypendialny im. Fryderyka Chopina
Nagroda dla najlepszego zagranicznego finalisty Maurizio Pollini  Włochy 10 000 zł Polski Komitet ds. UNESCO
Nagroda dla najbardziej utalentowanego uczestnika Michel Block  Meksyk 20 000 zł Artur Rubinstein

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Ponadto zwycięzca konkursu Włoch Maurizio Pollini, otrzymał dodatkowo 20 000 zł od Prezydium Rady Narodowej w Warszawie oraz komplet „Dzieł wszystkich Chopina” i zaproszenia na recitale chopinowskie m.in. do Sztokholmu, Bergen, Hanoweru i Santander[35].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d Barbara Niewiarowska, Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina w Warszawie [online], chopin.pl [zarchiwizowane z adresu 2016-09-14].
  2. ↑ a b c d e f g VI Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina [online], chopincompetition2015.com [zarchiwizowane z adresu 2022-05-17].
  3. ↑ a b c Telefonem z Warszawy od naszego specjalnego wysłannika: Dziś rozpoczyna się Konkurs Chopinowski. W Gomułka i J. Cyrankiewicz na inauguracyjnym koncercie, „Dziennik Polski”, Nr 45 (4975), Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”, 23 lutego 1960, s. 1–2, ISSN 0137-9089, OCLC 749162897 [dostęp 2019-01-12].
  4. ↑ a b Osoby związane z Chopinem. (Maurizio Pollini), [w:] Narodowy Instytut Fryderyka Chopina [online], pl.chopin.nifc.pl [zarchiwizowane z adresu 2016-08-09].
  5. ↑ Dziś rozpoczynają się przesłuchania. VI Międzynarodowy Konkurs im. F. Chopina rozpoczęty, „Dziennik Łódzki”, Nr 45 (4120), Łódź: Spółdzielnia Wyd.-Oświat. „Czytelnik”, 23 lutego 1960, s. 1–2 [dostęp 2019-01-15].
  6. ↑ VI Międzynarodowy Konkurs Chopinowski. Po czterech dniach emocji, „Dziennik Łódzki”, Nr 49 (4124), Łódź: Spółdzielnia Wyd.-Oświat. „Czytelnik”, 27 lutego 1960, s. 2 [dostęp 2019-01-15].
  7. ↑ Przedstawiciel UNESCO przybył na zakończenie Konkursu im. Chopina, „Dziennik Łódzki”, Nr 61 (4136), Łódź: Spółdzielnia Wyd.-Oświat. „Czytelnik”, 12 marca 1960, s. 1 [dostęp 2019-01-15].
  8. ↑ a b Lucjan Kydryński, O czym mówi Warszawa? (Telefonem od specjalnego wysłannika), „Dziennik Polski”, Nr 44 (4974), Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”, 22 lutego 1960, s. 8, ISSN 0137-9089, OCLC 749162897 [dostęp 2019-01-12].
  9. ↑ a b c Red. Lucjan Kydryński telefonuje z Warszawy. Pierwszy dzień eliminacji. Dziś startują polscy uczestnicy, „Dziennik Polski”, Nr 46 (4976), Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”, 24 lutego 1960, s. 1–2, ISSN 0137-9089, OCLC 749162897 [dostęp 2019-01-12].
  10. ↑ II dzień Konkursu Chopinowskiego, „Dziennik Polski”, Nr 47 (4977), Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”, 25 lutego 1960, s. 1, ISSN 0137-9089, OCLC 749162897 [dostęp 2019-01-12].
  11. ↑ Jury wysłuchało gry około 40 pianistów. Publiczność gorąco oklaskiwała M. Łukaszczyka i J. Łukowicza, „Dziennik Polski”, Nr 48 (4978), Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”, 26 lutego 1960, s. 1, ISSN 0137-9089, OCLC 749162897 [dostęp 2019-01-12].
  12. ↑ a b Jury Konkursu Chopinowskiego, „Dziennik Polski”, Nr 49 (4979), Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”, 27 lutego 1960, s. 1, ISSN 0137-9089, OCLC 749162897 [dostęp 2019-01-12].
  13. ↑ I etap Konkursu Chopinowskiego zbliża się ku końcowi. Dziś wystąpi ostatni z uczestników polskich – J. Stompel, „Dziennik Polski”, Nr 50 (4980), Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”, 28 lutego 1960, s. 1, ISSN 0137-9089, OCLC 749162897 [dostęp 2019-01-12].
  14. ↑ a b Pierwszy etap nagrano na 137 km taśmy magnetofonowej, „Dziennik Łódzki”, Nr 51 (4126), Łódź: Spółdzielnia Wyd.-Oświat. „Czytelnik”, 1 marca 1960, s. 1 [dostęp 2019-01-15].
  15. ↑ a b II etap Konkursu Chopinowskiego, „Dziennik Polski”, Nr 53 (4983), Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”, 3 marca 1960, s. 1, ISSN 0137-9089, OCLC 749162897 [dostęp 2019-01-12].
  16. ↑ Z VI Konkursu im. Chopina, „Dziennik Polski”, Nr 54 (4984), Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”, 4 marca 1960, s. 1, ISSN 0137-9089, OCLC 749162897 [dostęp 2019-01-12].
  17. ↑ Konkurs im. Chopina, „Dziennik Polski”, Nr 55 (4985), Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”, 5 marca 1960, s. 1, ISSN 0137-9089, OCLC 749162897 [dostęp 2019-01-12].
  18. ↑ Z VI Konkursu im. Chopina, „Dziennik Polski”, Nr 56 (4986), Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”, 6 marca 1960, s. 2, ISSN 0137-9089, OCLC 749162897 [dostęp 2019-01-12].
  19. ↑ Red. Lucjan Kydryński telefonuje z Warszawy: Block, Kastielskij i Godziszewski mają już grę w Konkursie poza sobą, „Dziennik Polski”, Nr 58 (4988), Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”, 9 marca 1960, s. 1–2, ISSN 0137-9089, OCLC 749162897 [dostęp 2019-01-12].
  20. ↑ a b Red. Lucjan Kydryński telefonuje z Warszawy: Niespodzianki drugiego dnia finałów, „Dziennik Polski”, Nr 59 (4989), Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”, 10 marca 1960, s. 1–2, ISSN 0137-9089, OCLC 749162897 [dostęp 2019-01-12].
  21. ↑ Red. Lucjan Kydryński telefonuje z Warszawy: Dobry dzień chopinowskich finałów, „Dziennik Polski”, Nr 60 (4990), Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”, 11 marca 1960, s. 1–2, ISSN 0137-9089, OCLC 749162897 [dostęp 2019-01-12].
  22. ↑ Red. Lucjan Kydryński telefonuje z Warszawy: Dziś wyniki Konkursu Chopinowskiego – wczoraj grali ostatni finaliści, „Dziennik Polski”, Nr 61 (4991), Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”, 12 marca 1960, s. 1–2, ISSN 0137-9089, OCLC 749162897 [dostęp 2019-01-12].
  23. ↑ a b VI Konkurs Chopinowski należy do historii, „Dziennik Polski”, Nr 63 (4993), Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”, 15 marca 1960, s. 2, ISSN 0137-9089, OCLC 749162897 [dostęp 2019-01-12].
  24. ↑ Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina. Konkurs VI [online], konkursy.miedzynarodowe.chopin.pl [zarchiwizowane z adresu 2016-03-22].
  25. ↑ Wiecznie młody Artur Rubinstein - koncert w Dwójce, [w:] Polskie Radio [online], polskieradio.pl, 27 stycznia 2011 [zarchiwizowane z adresu 2023-12-29].
  26. ↑ Wczoraj rozpoczął się pierwszy etap VI Konkursu Chopinowskiego. (PDF), „Słowo Ludu”, Nr 55 (3371), Kielce: RSW "Prasa", 24 lutego 1960, s. 1–2 [zarchiwizowane z adresu 2024-01-31].
  27. ↑ Drugi dzień konkursu Chopinowskiego. (PDF), „Słowo Ludu”, Nr 56 (3372), Kielce: RSW "Prasa", 25 lutego 1960, s. 1–2 [zarchiwizowane z adresu 2024-01-31].
  28. ↑ Z przebiegu VI Międzynarodowego Konkursu Chopinowskiego. (PDF), „Słowo Ludu”, Nr 57 (3373), Kielce: RSW "Prasa", 26 lutego 1960, s. 1–2 [zarchiwizowane z adresu 2024-01-31].
  29. ↑ VI Międzynarodowy Konkurs Chopinowski. Przesłuchania piątkowe. (PDF), „Słowo Ludu”, Nr 17 (3374/3375), Kielce: RSW "Prasa", 27 lutego 1960, s. 2 [zarchiwizowane z adresu 2024-01-31].
  30. ↑ Z przebiegu Konkursu Chopinowskiego. I etap zbliża się ku końcowi. (PDF), „Słowo Ludu”, Nr 60 (3376), Kielce: RSW "Prasa", 29 lutego 1960, s. 1–2 [zarchiwizowane z adresu 2024-01-31].
  31. ↑ I etap Konkursu Chopinowskiego zakończony. (PDF), „Słowo Ludu”, Nr 61 (3377), Kielce: RSW "Prasa", 1 marca 1960, s. 1–2 [zarchiwizowane z adresu 2024-01-31].
  32. ↑ a b c Pięciu Polaków zakwalifikowało się do II etapu Konkursu Chopinowskiego. Spośród 77 pianistów I etap ukończyło 38 osób, „Dziennik Polski”, Nr 51 (4981), Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”, 1 marca 1960, s. 1, ISSN 0137-9089, OCLC 749162897 [dostęp 2019-01-12].
  33. ↑ a b c Red. Lucjan Kydryński telefonuje z Warszawy: Tylko dwaj Polacy w finale Konkursu Chopinowskiego, „Dziennik Polski”, Nr 57 (4987), Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”, 8 marca 1960, s. 1, ISSN 0137-9089, OCLC 749162897 [dostęp 2019-01-12].
  34. ↑ a b c d e Red. Lucjan Kydryński telefonuje z Warszawy: Włoch Maurizio Pollini najlepszym chopinistą Konkursu. M. Block otrzymał nagrodę Artura Rubinsteina, „Dziennik Polski”, Nr 62 (4992), Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”, 13 marca 1960, s. 1–2, ISSN 0137-9089, OCLC 749162897 [dostęp 2019-01-09].
  35. ↑ a b 18-letni Wioch Maurizio Pollini laureatem VI MiędzynarodowegoKonkursu Chopinowskiego. Polacy J. Godziszewski i J. Slompel – wśród wyróżnionych, „Dziennik Łódzki”, Nr 62 (4137), Łódź: Spółdzielnia Wyd.-Oświat. „Czytelnik”, 13 marca 1960, s. 1 [dostęp 2019-01-15].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Kazimierz Czekaj, Program VI Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina: Warszawa 22 luty - 13 marzec 1960 – Programme du VIe Concours International de Piano "Frédéric Chopin": Varsovie 22 février - 13 mars 1960, wyd. 1, Warszawa: Towarzystwo im. Fryderyka Chopina, 1960, OCLC 749713967 (pol. • fr.).
  • Jerzy Waldorff, Wielka gra, wyd. III uzup., Warszawa: Wiedza Powszechna, 1993, ISBN 83-214-0940-7, OCLC 69467869.
  • Stefan Wysocki, Wokół Konkursów Chopinowskich, wyd. 2, Warszawa: Wydawnictwa Radia i Telewizji, 1987, ISBN 83-212-0443-0, OCLC 749899851.
Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=VI_Międzynarodowy_Konkurs_Pianistyczny_im._Fryderyka_Chopina&oldid=73740480”