Przejdź do zawartości

Władisław Sapieja

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władisław Sapieja
Владислав Сапея
Data i miejsce urodzenia

11 czerwca 1943
Wilejka

Wzrost

174 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  ZSRR
Mistrzostwa Europy
srebro Ateny 1969 sztafeta 4 × 100 m
Uniwersjada
brąz Turyn 1970 sztafeta 4 × 100 m

Władisław Władimirowicz Sapieja (ros. Владислав Владиславович Сапея, ur. 11 czerwca 1943 w Wilejce[1]) – białoruski lekkoatleta reprezentujący Związek Radziecki, sprinter, wicemistrz Europy z 1969.

Zwyciężył w biegu na 100 metrów w finale Pucharu Europy w 1967 w Kijowie[2]. Zajął 6. miejsce w finale biegu na 50 metrów na europejskich igrzyskach halowych w 1968 w Madrycie[3].

20 lipca 1968 w Leningradzie wyrównał rekord Europy w biegu na 100 metrów czasem 10,0 s. Wynik ten powtórzył 15 sierpnia tego roku w Leninakanie[4].

Odpadł w ćwierćfinale biegu na 100 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1968 w Meksyku, a radziecka sztafeta 4 × 100 metrów z Sapieją w składzie została zdyskwalifikowana w półfinale[1].

Na mistrzostwach Europy w 1969 w Atenach Sapieja zdobył srebrny medal w sztafecie 4 × 100 metrów (w składzie: Aleksandr Lebiediew, Sapieja, Nikołaj Iwanow i Wałerij Borzow) oraz odpadł w półfinale biegu na 100 metrów[5].

Zdobył brązowy medal w sztafecie 4 × 100 metrów na letniej Uniwersjadzie w 1970 w Turynie[6].

Był mistrzem ZSRR w biegu na 100 metrów w 1967 i 1968, wicemistrzem w biegu na 200 metrów w 1968 oraz brązowym medalistą w biegu na 100 metrów w 1970 i w sztafecie 4 × 100 metrów w 1968 i 1972[7][8].

Oprócz rekordu ZSRR w biegu na 100 metrów wyrównał także rekord w biegu na 200 metrów czasem 20,5 s (17 sierpnia 1968 w Leninakanie) i ustanowił w sztafecie 4 × 100 metrów (39,1 s 10 sierpnia 1968 w Erywaniu)[9].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Vladislav Sapeya [online], olympedia.org [dostęp 2021-05-15] (ang.).
  2. European Cup A Final and Super League (Men) [online], GBRAthletics [dostęp 2019-01-01] (ang.).
  3. Alain Bouillé (red.): L’Athlétisme Européen en Salle. Paryż: Fédération Française d'Athlétisme, 1994, s. 17-18.
  4. José María García, Progresión de los Récords de Europa al Aire Libre Progression of the European Outdoor Records (cerrado a / as at 31.10.2016) [online], rfea.es, s. 6 [dostęp 2024-04-29] [zarchiwizowane z adresu 2022-02-20] (hiszp. • ang.).
  5. Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 530, 534 [dostęp 2019-01-01] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  6. Королева спорта на Всемирных универсиадах 1959– 2011 гг. [online], docme.su, 2013, s. 65 [dostęp 2021-05-15] (ros.).
  7. Soviet Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2019-01-01] (ang.).
  8. B.Б. Зеличенок, B.Н. Спичков, B.Л. Штейнбах: Лёгкая Aтлетика: энциклопедия А-Я в 2-х томах. T. 2: О–Я. Moskwa: Человек, 2013, s. 266-267. ISBN 978-5-904885-81-6. (ros.).
  9. Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 17, 24 i 194. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).