Wacław Jagodziński (sportowiec)
| Data i miejsce urodzenia |
14 sierpnia 1919 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
4 października 1993 |
| Obywatelstwo |
Polskie |
| Wzrost |
166 cm |
| Pozycja |
pomocnik |
| Informacje klubowe | |
| Klub | |
Wacław Jagodziński (ur. 14 sierpnia 1919 w Warszawie, zm.4 października1993 tamże) – polski piłkarz, pingpongista Polonii Warszawa.
Kariera sportowa
[edytuj | edytuj kod]W latach 1935-1949 był zawodnikiem Polonii Warszawa. W czasie II wojny światowej był żołnierzem Związku Walki Zbrojnej i Armii Krajowej. Po upadku powstania Warszawskiego znalazł się w niewoli niemieckiej jako jeniec Stalagu X B Sandbostel. Walczył w pułku "Baszta" - batalionie "Karpaty" - kompania K-1 - I pluton[1]. Następnie znalał się w niewoli w obozie Mauthausen-Gusen. Do Polski powrócił w połowie 1946. Powrócił także do Polonii Warszawa. Był członkiem piłkarskiej drużyny która jako pierwsza po II wojnie światowej zdobyła Mistrzostwo Polski w 1946. Zagrał w 2 spotkaniach. W 1951 zdobył dla Polonii wicemistrzostwo Polski w pingpongowym deblu, w parze z Janem Kuglerem. Zmarł 4 października 1993 roku. Został pochowany na cmentarzu bródnowskim w Warszawie kwatera 69E, rząd 1, grób 15[2]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Powstańcze biogramy Wacław jagodziński. [dostęp 2024-07-30].
- ↑ Miejsce pochówku. [dostęp 2024-02-22].
Źródła
[edytuj | edytuj kod]- Notka w serwisie Wikipolonia.pl
- Gowarzewski Andrzej, Szczepłek Stefan, Szmel Bożena Lidia: Kolekcja klubów Polonia, Warszawianka, Gwardia. GiA, miejsce wydania= Katowice rok=2003, s. 238. ISBN 83-88232-06-1.