Przejdź do zawartości

Wasilij Mychlik

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wasilij Mychlik
Василий Ильич Мыхлик
pułkownik lotnictwa pułkownik lotnictwa
Data i miejsce urodzenia

29 grudnia 1922
Sołdatskoje, gubernia mikołajowska

Data i miejsce śmierci

29 grudnia 1996
Moskwa

Przebieg służby
Lata służby

1940–1966

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Wojskowe Siły Powietrzne

Jednostki

566 pułk lotnictwa szturmowego 277 Dywizji Lotnictwa Szturmowego

Stanowiska

dowódca klucza, zastępca dowódcy eskadry, dowódca eskadry, nawigator pułku, zastępca dowódcy pułku

Główne wojny i bitwy

front wschodni (II wojna światowa)

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Aleksandra Newskiego (ZSRR) Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonej Gwiazdy

Wasilij Iljicz Mychlik (ros. Василий Ильич Мыхлик, ur. 29 grudnia 1922 we wsi Sołdatskoje w guberni mikołajowskiej (obecnie obwód mikołajowski), zm. 29 grudnia 1996 w Moskwie) – radziecki lotnik wojskowy, pułkownik, dwukrotny Bohater Związku Radzieckiego (1945).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był narodowości ukraińskiej. Dzieciństwo i młodość spędził w Krzywym Rogu, do 1940 skończył 10 klas szkoły, od listopada 1940 służył w Armii Czerwonej, w 1941 ukończył Wolską Wojskową Szkołę Mechaników Lotniczych i został mechanikiem w 8 rezerwowym pułku lotniczym w obwodzie saratowskim. Później przeszedł kurs pilotażu, od maja 1943 do maja 1945 uczestniczył w wojnie z Niemcami jako pilot, dowódca klucza, zastępca dowódcy i dowódca eskadry oraz szturman (nawigator) 566 szturmowego pułku lotniczego. Walczył na Froncie Zachodnim, Briańskim, Leningradzkim i 3 Białoruskim, uczestniczył w bitwie pod Kurskiem, operacji orłowskiej, krasnocielsko-ropszyńskiej, leningradzko-nowogrodzkiej, wyborskiej, narwskiej, tallińskiej, wschodniopruskiej i królewieckiej. 31 stycznia 1944 został zestrzelony, spadł za linią frontu, 3 lutego wrócił do swoich. Podczas wojny wykonał 188 lotów bojowych samolotem Ił-2, prowadząc naloty na siłę żywą i technikę wroga. W momencie zakończenia wojny był dowódcą eskadry 566 pułku lotnictwa szturmowego 277 Dywizji Lotnictwa Szturmowego 1 Armii Powietrznej w stopniu kapitana. Po wojnie był szturmanem szturmowych pułków lotniczych w Leningradzkim Okręgu Wojskowym, w 1951 ukończył Akademię Wojskowo-Powietrzną w Monino, 1951-1952 i 1952-1953 był lotnikiem-inspektorem w Moskiewskim Okręgu Wojskowym. Od kwietnia do lipca 1953 był zastępcą dowódcy szturmowego pułku lotniczego w Tambowie, 1953-1958 starszym lotnikiem-inspektorem w Zarządzie Przygotowania Bojowego Sił Wojskowo-Powietrznych w stopniu pułkownika, 1958-1960 starszym lotnikiem-inspektorem Zarządu Przygotowania Lotniczego KC DOSAAF, a 1960-1966 dyżurnym odpowiedzialnym stanowiska dowodzenia Zarządu Lotów Głównego Sztabu Sił Wojskowo-Powietrznych, w październiku 1966 zakończył służbę wojskową. Pochowana na Cmentarzu Trojekurowskim w Moskwie[1].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

I medale.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]