Przejdź do zawartości

Wielkie Zajączkowo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wielkie Zajączkowo
wieś
Ilustracja
Opuszczony cmentarz menonicki
w Wielkim Zajączkowie
Państwo

 Polska

Województwo

 kujawsko-pomorskie

Powiat

świecki

Gmina

Dragacz

Liczba ludności (III 2011)

280[2]

Strefa numeracyjna

52

Kod pocztowy

86-170[3]

Tablice rejestracyjne

CSW

SIMC

0084860

Położenie na mapie gminy Dragacz
Mapa konturowa gminy Dragacz, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Wielkie Zajączkowo”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry znajduje się punkt z opisem „Wielkie Zajączkowo”
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego
Mapa konturowa województwa kujawsko-pomorskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Wielkie Zajączkowo”
Położenie na mapie powiatu świeckiego
Mapa konturowa powiatu świeckiego, blisko prawej krawiędzi nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Wielkie Zajączkowo”
Ziemia53°32′40″N 18°44′31″E/53,544444 18,741944[1]

Wielkie Zajączkowowieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie świeckim, w gminie Dragacz.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 280 mieszkańców[2]. Jest dziesiątą co do wielkości miejscowością gminy Dragacz.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Wieś powstała w 1365 roku na prawie chełmińskim. Początkowo stanowiła własność rycerską, następnie zakonną, a od XV w. królewską. W 1568 roku w miejscowości osiedlili się mennonici. Mieli oni za zadanie zagospodarować obszary w dolinie Wisły, która dotąd często była zalewana przez rzekę. Osiedlali się oni na tych ziemiach na prawie holenderskim. Oznacza to, że mogli oni czerpać zyski z tytułu dzierżawy, ale bez prawa do własności ziemi i bez możliwości nabycia jej przez zasiedzenie. Kontrakty z osadnikami holenderskimi zawierano aż do 1780 roku. Do dziś po mennonitach przetrwało wiele ciekawych obiektów architektury drewnianej, m.in. dobrze zachowana chata drewniana z wystawką. W miejscowości znajdują się również resztki pomennonickiego cmentarza[4][5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 146524
  2. a b GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1463 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. miasto-nowe.com: Osadnictwo holenderskie w Dolinie Wisły. [dostęp 2012-01-14]. (pol.).
  5. Pod. red. Roberta Goni i Włodzimierza Bykowskiego, Dolina Dolnej Wisły dla ciekawych - przewodnik przyrodniczo-turystyczny, Wyd. TPDW, ZPKChiN, Apeiron. Świecie, 2010. Wydanie I, ISBN 978-83-61821-08-3, ISBN 978-93-62303-05-2