Wikipedysta:Wybielacz/WWE Intercontinental Championship
 Bad News Barrett i obecny wygląd pasa (2014-) | |||||||||||||||||||
| Detale | |||||||||||||||||||
| Obecny mistrz | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data zdobycia |
31 maja 2015 | ||||||||||||||||||
| Data utworzenia |
1 września 1979 | ||||||||||||||||||
| Promocja | |||||||||||||||||||
| Inne nazwy | |||||||||||||||||||
|
• WWF Intercontinental Heavyweight Championship (1979–1992) • WWF Intercontinental Championship (1992–2002) | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
WWE Intercontinental Championship jest tytułem mistrzowskim profesjonalnego wrestlingu stworzonym i promowanym przez federację WWE, którego aktualnie posiada Ryback. Wraz z WWE United States Championship, jest on jeden z dwóch drugorzędnych tytułów w federacji. Pomimo, że jest generalnie broniony w początku lub środku karty walk, tytuł był broniony w walkach wieczoru WrestleManii VI, SummerSlam 1992, trzeciej i ósmej gali z cyklu In Your House oraz Backlash 2001. Mistrzostwo jest określane jako odskocznia od WWE World Heavyweight Championship[2][3][4].
Etymologia
[edytuj | edytuj kod]Termin "intercontinental" w nazwie tytułu oryginalnie odnosiła się do północnej i południowej Ameryki.
W 1985, wygląd tytułu się zmienił, gdzie na środkowej płycie pasa ukazano Ocean Atlantycki, a także (prócz Ameryki), wschodnią Afryka i Europę.
10 kwietnia 1989, mistrzostwo było po raz pierwszy bronione poza Północną Ameryką, gdzie Rick Rude zmierzył się z The Ultimate Warriorem w Milanie we Włoszech[5]. 30 marca 1991, Mr. Perfect bronił mistrzostwa po raz pierwszy w Azji przeciwko The Texas Tornado w Tokio w Japonii[6]. Tytuł po raz pierwszy zawędrował do Afryki, gdzie Rocky Maivia zmierzył się z Savio Vegą w Durban, Południowej Afryce[7]. Shelton Benjamin po raz pierwszy bronił mistrzostwa w Australii 7 kwietnia 2006, walcząc ze Snitskym w Brisbane[8].
Historia
[edytuj | edytuj kod]WWF North American Heavyweight Champion Pat Patterson stał się pierwszym mistrzem 1 września 1979. Założono, że zunifikował tytuł wraz z South American Heavyweight Championship, w turnieju w Rio de Janeiro[9], pomimo że turniej był tak naprawdę fikcyjny[10][11].
19 października 1999, Chyna stała się jedyną kobietą posiadającą Intercontinental Championship, pokonując Jeffa Jarretta na No Mercy[12][13]. Po kupnie World Championship Wrestling (WCW) przez WWF w marcu 2001[14], tytuł został zunifikowany z WCW United States Championship na Survivor Series 2001, dezaktywując United States Championship. United States Champion Edge pokonał Intercontinental Championa Testa.[15].
W 2002, Generalny Menadżer Raw Eric Bischoff postanowił rozpocząć łączyć pojedyncze tytuły w jego brandzie. 22 lipca 2002 ogłosił, że Intercontinental Championship zostanie zunifikowane z European Championship w ladder matchu, gdzie Intercontinental Champion Rob Van Dam pokonał European Championa Jeffa Hardy'ego. 19 sierpnia 2002, Bischoff ogłosił six-minute gauntlet match o Hardcore Championship, gdzie zwycięzca spotka się z Van Damem w drugim unifikacyjnym meczu tydzień później na Raw. Tommy Dreamer obronił tytuł w tym meczu, lecz stracił tytuł na rzecz Van Dama tydzień później w hardcore matchu[16][17]. W rezultacie przez wygraną nad Hardym i Dreamerem, Van Dam stał się ostatnim European i Hardcore Championem w historii WWE; były to kolejno jego pierwsze i czwarte panowanie nad tytułami, które od razu zdezaktywowano[18][19][20].
Jednakże się na tym nie zakończyło. 30 września 2002, Bischoff ogłosił, że odbędzie się jeszcze jeden mecz unifikujący. W tej walce, Intercontinental Championship miał zostać zunifikowany wraz z reaktywowanym World Heavyweight Championship, który otrzymał Triple H od Bischoffa krótko po tym, jak Generalna Menadżerka SmackDown Stephanie McMahon zakontraktowała posiadacza Undisputed WWE Championship Brocka Lesnara ekskluzywnie na SmackDown. Walka ta odbyła się na No Mercy, gdzie Triple H pokonał Intercontinental Championa Kane'a i stał się posiadaczem jedynego pojedynczego tytułu w brandzie Raw[21].
5 maja 2003, współ-Generalny Menadżer Raw Stone Cold Steve Austin ogłosił, że zdecyduje się reaktywować Intercontinental Championship, a niektórzy poprzedni właściciele tego tytułu z rosteru Raw będą mogli wziąć udział w battle royalu na Judgment Day o mistrzostwo. Christian zwyciężył battle royal, tym samym przywracając drugorzędny tytuł dla wrestlerów z Raw, dając brandowi łącznie cztery mistrzostwa, zaliczając World Heavyweight Championship, stare WWF Tag Team Championship przemianowane na World Tag Team Championship i WWE Women's Championship. WWE postanowiło to samo zrobić dla SmackDown i utworzyło inny drugorzędny tytuł, reaktywując WWE United States Championship, który wcześniej był zunifikowany z Intercontinental Championship w 2001, kontynuując rodowód starego tytułu WCW pod tą samą nazwą (tak samo jak w przypadku WCW Cruiserweight Championship na WWE Cruiserweight Championship, które było exclusivem dla SmackDown).
Podczas Draftu 13 kwietnia 2009, panujący mistrz Rey Mysterio został przeniesiony na SmackDown, przez co Intercontinental Championship stał się ekskluzywny dla tego brandu[22]. 2 października 2011 na Hell in a Cell, Cody Rhodes ukazał nową zmodyfikowaną wersję klasycznego pasa z białym pasem i aktualnym logiem WWE wraz z innymi małymi zmianami[23]. Od 29 sierpnia 2011, kiedy to zakończono "brand extension", tytuł i jego posiadacze mogli pojawiać się na Raw i SmackDown. 18 sierpnia 2014, wygląd Intercontinental Championship (i innych aktywnych mistrzostw w WWE) zzostał odświeżony o nowe logo federacji. 31 maja 2015, mistrzostwo było po raz pierwszy bronione w Elimination Chamber matchu[24].
W obecnym dziesięcioleciu, WWE jest krytykowane za rozpisywanie storyline'ów i wrestlerów wokół tego tytułu. W 2013, Darren Gutteridge z Pro Wrestling Dot Net napisał: "title has proven an albatross for the past decade, with almost all title holders doomed to tread water, usually only beating people decisively when the title is on the line"[25]. To samo zostało zadeklarowane w 2014 przez Jamesa Caldwella z Pro Wrestling Torch[26], podczas gdy Dave Meltzer z Wrestling Observera powiedział tego samego roku roku: "the IC title isn't booked to mean much"[27]. W 2014 i 2015, różni komentatorzy z the Baltimore Sun, Rolling Stone, PWInsider i Pro Wrestling Dot Net zauważyli, że Intercontinental Champion często przegrywają non-title matche[28][29][30][31], podczas gdy Mike Tedesco z Wrestleview zastanawiał się, dlaczego posiadacze Intercontinental Championship "przegrywają tak często, przez co prestiż tytułu ulega spadkowi"[32].
Rozszerzenie brandów
[edytuj | edytuj kod]Wraz z "brand extension", które miało miejsce 25 marca 2002, wszystkie tytuły stały się ekskluzywne dla brandu Raw lub SmackDown!. Poniższa lista przedstawia zmiany w przenosinach tytułu do brandu Raw i SmackDown.
| Kolory | |
|---|---|
| Mistrzostwo zostało przeniesione do brandu Raw. | |
| Mistrzostwo zostało przeniesione do brandu SmackDown!. | |
| Data przeniesienia |
Notka |
|---|---|
| 25 marca 2002 | Rob Van Dam został przeniesiony na Raw, będąc Intercontinental Championem. |
| 30 lipca 2002 | Chris Benoit był członkiem SmackDown!, więc tytuł przeniósł się do owego brandu. |
| 25 sierpnia 2002 | Rob Van Dam odzyskał mistrzostwo, przywracając je na Raw. |
| 13 kwietnia 2009 | Wraz z draftem, Intercontinental Champion Rey Mysterio został przeniesiony na SmackDown wraz z tytułem. Tytuł pozostał na SmackDown do końca "brand extension", 29 sierpnia 2011. |
Panowania
[edytuj | edytuj kod]
Pierwszym mistrzem był Pat Patterson, który będąc WWF North American Championem we wrześniu 1979 był deklarowany jako "South American Heavyweight Champion" po "wygraniu" podczas fikcyjnego turnieju w Rio de Janeiro. Patterson zunifikował dwa tytuły w Intercontinental Championship.
Oficjalnie jest 75 różnych mistrzów. Chris Jericho posiadał pas rekordowe dziewięć razy. Pedro Morales był mistrzem przez łącznie 619 dni, zaś The Honky Tonk Man miał rekordowe pojedyncze panowanie, które wyniosło 454 dni, od 2 czerwca 1987 do 29 sierpnia 1988. Dean Douglas miał najkrótsze panowanie, które wynosiło 13 minut 52 sekund. Chyna była jedyną kobietą, która zdobyła ten tytuł. Najmłodszym mistrzem był Jeff Hardy, który wygrał mistrzostwo w wieku 23 lat, zaś najstarszym był Ric Flair, który wygrał na Unforgiven 2005 w wieku 56 lat. Tytuł był wakatowany dziesięć razy.
Obecnym mistrzem jest Ryback, którego jest to pierwsze panowanie. Pokonał Kinga Barretta, Sheamusa, R-Trutha, Marka Henry'ego and Dolpha Zigglera w Elimination Chamber matchu, zdobywając zwakatowany tytuł 31 maja 2015 w Corpus Christi w Teksasie podczas gali Elimination Chamber.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Dean Douglas' Reign
- ↑ "WWE: Assessing the prestige of the Intercontinental Championship" on AllWrestling. http://allwrestling.com/newswireitem/8090/wwe-assessing-prestige-intercontinental-championship/ (accessed 7th of April 2015).
- ↑ "Intercontinental Title Or United States Title: Which Is Currently Getting The Better Rub?" on Wrestle Zone. http://www.wrestlezone.com/news/557011-intercontinental-title-or-united-states-title-which-is-currently-getting-the-better-rub (accessed 7th of April 2015).
- ↑ "Ranking the Top 10 Greatest WWE Intercontinental Championship Ladder Matches" on Bleacher Report. http://bleacherreport.com/articles/2411995-ranking-the-top-10-greatest-wwe-intercontinental-championship-ladder-matches (accessed 7th of April 2015).
- ↑ 1989 WWF events, from TheHistoryOfWWE.com
- ↑ The 4,181 Intercontinental title matches, from WrestlingData.com
- ↑ 1997 WWF events, from TheHistoryOfWWE.com
- ↑ 2005 WWF events, from TheHistoryOfWWE.com
- ↑ Pat Patterson's first reign.
- ↑ "Intercontinental Title Tournament Finally Uncovered", April Fool's joke from WWE.com
- ↑ Intercontinental title history, from TheHistoryofWWE.com
- ↑ The truth about Chyna.
- ↑ Laurer, Joanie. If They Only Knew, 299.
- ↑ WWE Entertainment, Inc. Acquires WCW from Turner Broadcasting.
- ↑ Survivor Series 2001 results.
- ↑ WWE Raw – June 22, 2002 results.
- ↑ WWE Raw – August 26, 2002 results.
- ↑ Rob Van Dam's first reign.
- ↑ WWE European Championship history.
- ↑ WWE Hardcore Championship history.
- ↑ No Mercy 2002 results.
- ↑ RAW: Drafting a fresh start for the WWE.
- ↑ WWE "Intercontinental Champion Cody Rhodes def. John Morrison".
- ↑ Ryback def. Dolph Ziggler, R-Truth, Mark Henry, Sheamus and King Barrett in an Intercontinental Championship Elimination Chamber Match.
- ↑ "Man vs. Machine" WWE Survivor Series Preview and Predictions: Is this the last we'll see of the Survivor Series format? How will WWE 2K14 fair [sic] in it's [sic] first outing?.
- ↑ WWE Raw results 11/17: Complete "virtual-time" coverage of live Raw - final Survivor Series hype, main event Contract Signing, new IC champion, more.
- ↑ Sun. Update: TLC preview, odds.
- ↑ Luke Harper gets his first taste of gold on Monday Night Raw.
- ↑ WWE Fast Lane Tip Sheet.
- ↑ 03/02 Powell's WWE Raw Live Review: Paul Heyman promo, Seth Rollins and "The Daily Show" host Jon Stewart, Nikki Bella vs. Paige for the Divas Championship, WrestleMania 31 build continues.
- ↑ WWE 'Royal Rumble' Recap: The Philadelphia Phuck You.
- ↑ 2/26 SmackDown: It wasn't bad or good.