Przejdź do zawartości

Wiktor Zbyszewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wiktor Adam Zbyszewski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

9 czerwca 1818
Zatwarnica

Data i miejsce śmierci

27 grudnia 1896
Rzeszów

poseł do Sejmu Krajowego Galicji
Okres

od 1861
do 1869

Burmistrz Rzeszowa
Okres

od 1887
do 1890

Wiktor Adam Zbyszewski herbu Topór (ur. 9 czerwca 1818 w Zatwarnicy, zm. 27 grudnia 1896 w Rzeszowie) – doktor praw, adwokat krajowy, burmistrz Rzeszowa.

Grobowiec rodzinny Wiktora Zbyszewskiego

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Uczył się w Przemyślu i Sanoku, studia ukończył na Uniwersytecie Lwowskim z wyróżnieniem. Tuż po tym poświęcił się pracy w roli adwokata. Brał udział w zrywie narodowym w 1848 we Lwowie, był w delegacji domagającej się zwiększenia praw Polaków w Galicji. W tym samym roku wraz z delegacją udał się do Wiednia, aby przedstawić swoje racje cesarzowi Franciszkowi Józefowi I. W 1851 został adwokatem miasta Lwowa. Po reformie sądownictwa i zrzeczeniu się funkcji adwokata lwowskiego zamieszkał w Rzeszowie. Był założycielem Kasy Oszczędnościowej (3. w Galicji).

W czasie powstania styczniowego został mianowany konspiracyjnym komisarzem wojennym obwodu rzeszowskiego. Szybko aresztowany i wtrącony do więzienia na zamku. Na mocy powszechnej amnestii wypuszczony na wolność. Po odzyskaniu wolności założył garbarnię. Był cenzorem Banku Austrowęgierskiego, prezesem Towarzystwa Kasynowego i Opieki nad Dziećmi. Inicjator założenia Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. Wchodził w skład komitetów budujących pomniki: Powstańców Styczniowych (Stary Cmentarz), Tadeusza Kościuszki (Stary Rynek, do śmierci był przewodniczącym komitetu, jego miejsce zajął Ignacy Kinel[1][2]) i Adama Mickiewicza (obecnie ulica Adama Mickiewicza)[3]. W 1872 Zbyszewski i Als założyli Koło Prawników Rzeszowskich. W późniejszym czasie przewodniczący Izby Adwokackiej w Krakowie[3]. W latach 1861–1869 był posłem do Sejmu Krajowego Galicji w czasie I i II kadencji reprezentując III kurię okręg Rzeszów. Ponownie z tego samego okręgu posłował w czasie VI kadencji w latach 1889-1895.[4] W latach 18871890 naczelnik miasta Rzeszowa. Był współwłaścicielem „Dziennika Polskiego” i „Kuryera Rzeszowskiego”. Został pochowany na Starym Cmentarzu w Rzeszowie[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Tadeuszowi Kościuszce 1746–1946. Rzeszów: 1946, s. 28.
  2. Izabela Mikuła: Pomnik Tadeusza Kościuszki w Rzeszowie. Niedziela, 2013-06-20. [dostęp 2015-04-26].
  3. a b c Wiktoria Helwin: Zasłużeni i związani z Rzeszowem i regionem. Stowarzyszenie Opieki nad Starym Cmentarzem w Rzeszowie. [dostęp 2010-04-18]. (pol.).
  4. Stanisław Grodziski, Sejm Krajowy galicyjski 1861-1914, Marian Małecki, Kraków: Wyd. Księgarnia Akademicka, 2018, ISBN 978-83-7638-843-4, OCLC 1036643076.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]