Przejdź do zawartości

Wojciech Lubawski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wojciech Lubawski
Ilustracja
Wojciech Lubawski (Kielce, 29 marca 2019)
Data i miejsce urodzenia

22 kwietnia 1954
Kielce

Prezydent Kielc
Okres

od 19 listopada 2002
do 22 listopada 2018

Przynależność polityczna

Porozumienie Samorządowe

Poprzednik

Włodzimierz Stępień

Następca

Bogdan Wenta

Wojewoda świętokrzyski
Okres

od 1 stycznia 1999
do 20 października 2001

Przynależność polityczna

Akcja Wyborcza Solidarność

Następca

Włodzimierz Wójcik

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Srebrna Odznaka „Zasłużony dla Ochrony Przeciwpożarowej” Brązowa Odznaka „Zasłużony dla Ochrony Przeciwpożarowej” Świadek Historii Order Księcia Jarosława Mądrego V klasy
Wojciech Lubawski, Andrzej Bętkowski i Renata Janik – Kielce, 29 marca 2019

Wojciech Jerzy Lubawski (ur. 22 kwietnia 1954 w Kielcach) – polski polityk i samorządowiec, w latach 1999–2001 wojewoda świętokrzyski, w latach 2002–2018 prezydent Kielc.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył Technikum Budowlane w Kielcach, następnie studia na Wydziale Budownictwa Lądowego na Politechnice Krakowskiej. Pracował jako majster na budowie pod Przemyślem. Przez dwadzieścia lat był zawodowo związany z firmą „Chemadin”, dochodząc do stanowiska jej prezesa.

W 1999 objął stanowisko wojewody świętokrzyskiego z rekomendacji Akcji Wyborczej Solidarność, a w jej ramach Porozumienia Polskich Chrześcijańskich Demokratów (zasiadał w radzie politycznej tej partii). Urząd ten sprawował do 2001. W grudniu tego samego roku założył stowarzyszenie Samorząd 2002. W 2002 wraz z PPChD przystąpił do Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego – Ruch Nowej Polski, zasiadając w zarządzie tej partii w województwie świętokrzyskim[1] (ugrupowanie rozwiązało się w 2003).

W wyborach samorządowych w 2002 został wybrany na prezydenta Kielc (w ramach centroprawicowego ruchu Porozumienie Samorządowe). Zaprzysiężono go 19 listopada tego samego roku. W następnych wyborach w 2006 ponownie wystartował z ramienia PS (przy poparciu wszystkich środowisk prawicowych). Zwyciężył już w pierwszej turze, zdobywając 47 325 głosów (71,98% poparcia). W wyborach w 2010 również wygrał w pierwszej turze, startując jako kandydat PS, uzyskując 58,66% głosów[2] (tym razem konkurując m.in. z kandydatami PiS i PO, otrzymując natomiast poparcie SDPL). W 2014 ponownie zwyciężył w pierwszej turze (startował z ramienia PS, przy poparciu PiS i jego sojuszniczych partii), otrzymując 55,69% głosów[3].

W październiku 2015 został członkiem Narodowej Rady Rozwoju powołanej przez prezydenta Andrzeja Dudę[4]. W listopadzie 2017 został jednym z doradców partii Porozumienie do spraw samorządu, pozostając osobą bezpartyjną[5]. W wyborach w 2018 ponownie ubiegał się o urząd prezydenta, kandydując z własnego komitetu z poparciem PiS. W drugiej turze głosowania otrzymał 38,75% głosów, przegrywając z Bogdanem Wentą (KWW Projekt Świętokrzyskie)[6].

W lutym 2019 został powołany na prezesa należącej do samorządu województwa świętokrzyskiego spółki akcyjnej Uzdrowisko Busko-Zdrój[7]; funkcję tę pełnił do lutego 2021[8].

Odznaczenia i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Świętokrzyski Zarząd Wojewódzki. chadecja.org.pl. [dostęp 2014-11-17].
  2. Serwis PKW – Wybory 2010. [dostęp 2014-11-17].
  3. Wybory 2014. To już pewne. Lubawski wygrywa w I turze. Dane ze wszystkich komisji. gazeta.pl, 17 listopada 2014. [dostęp 2014-11-18].
  4. Prezydent powołał Narodową Radę Rozwoju. prezydent.pl, 16 października 2015. [dostęp 2015-10-16].
  5. Janusz Kędracki: Nowa partia Porozumienie. Cieślak i Janik w zarządzie krajowym. Lubawski w zespole doradców. wyborcza.pl, 6 listopada 2017. [dostęp 2018-03-21].
  6. Serwis PKW – Wybory 2018. [dostęp 2018-11-05].
  7. Były prezydent Kielc Wojciech Lubawski powołany na stanowisko prezesa spółki Uzdrowisko Busko-Zdrój. echodnia.eu, 11 lutego 2019. [dostęp 2019-02-11].
  8. Wojciech Lubawski odwołany ze stanowiska prezesa Uzdrowiska Busko Zdrój. Jest już następca. tvp.pl, 11 lutego 2021. [dostęp 2024-08-22].
  9. M.P. z 2016 r. poz. 1225
  10. Prezydent odznaczył zasłużonych w służbie państwu i społeczeństwu. prezydent.pl, 11 listopada 2016. [dostęp 2016-11-11].
  11. M.P. z 2008 r. nr 95, poz. 816
  12. M.P. z 2004 r. nr 44, poz. 776
  13. Postanowienie nr 4/OP/2013 Ministra Spraw Wewnętrznych. Dziennik Urzędowy MSW, 7 maja 2013. [dostęp 2020-01-20].
  14. Postanowienie nr 3/OP/2009 Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji. Dziennik Urzędowy MSWiA, 13 sierpnia 2009. [dostęp 2020-01-20].
  15. Указ Президента України № 492/2015 про відзначення державними нагородами України громадян іноземних держав. president.gov.ua, 21 sierpnia 2015. [dostęp 2015-08-24]. (ukr.).
  16. W Krakowie wręczono nagrody honorowe „Świadek Historii”. Instytut Pamięci Narodowej, 23 czerwca 2021. [dostęp 2021-10-26].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]