Wojciech Trzciński

Wojciech Trzciński
Imię i nazwisko	Wojciech Stanisław Trzciński
Data i miejsce urodzenia	22 lipca 1949 ; Warszawa
Gatunki	muzyka rozrywkowa
Zawód	kompozytor, aranżer, pianista, gitarzysta, dyrygent
Aktywność	od 1969
	Odznaczenia

Wojciech Stanisław^[a] Trzciński (ur. 22 lipca 1949 w Warszawie) – polski kompozytor muzyki rozrywkowej, filmowej i teatralnej, aranżer, pianista i gitarzysta, dyrygent oraz producent muzyczny.

Absolwent Wydziału Geografii Uniwersytetu Warszawskiego. Autor muzyki do filmów, programów telewizyjnych, widowisk teatralnych, a także kompozytor piosenek dla wielu polskich wykonawców. Dyrektor artystyczny festiwali w Opolu i Sopocie. Jeden z pomysłodawców nagrody Polskiego Przemysłu Fonograficznego Fryderyki. Założyciel prywatnego, niezależnego ośrodka sztuki Fabryka Trzciny, za którego utworzenie otrzymał Paszport Polityki i Nagrodę Kisiela.

Prezes zarządu i dyrektor generalny Hanna-Barbera Poland (1987–1993), założyciel i redaktor naczelny miesięcznika Video Świat Hanna-Barbera (1990–1992)^[1]^[2].

Kariera muzyczna

Zadebiutował w roku 1969 na Kiermaszu Piosenki Studenckiej w warszawskim klubie Medyk, jako piosenkarz i kompozytor. Początkowo komponował piosenki dla wykonawców studenckich, m.in. Nataszy Czermińskiej, Piotra Fronczewskiego, Andrzeja Nardellego i Magdy Umer. Później zaczął pisać dla Radiowego Studia Piosenki i Telewizyjnej Giełdy Piosenki oraz m.in. dla takich artystów, jak: Halina Frąckowiak, Edyta Geppert, Anna Jantar, Irena Jarocka, Krzysztof Krawczyk, Krystyna Prońko, Urszula Sipińska i Zdzisława Sośnicka. Był kompozytorem oratorium Kolęda-Nocka, musicalu Azyl, czy baśni muzycznej Królowa śniegu. Wraz z Ryszardem Poznakowskim współtworzył musical dla dzieci Smurfowisko. Komponował muzykę do spektakli teatralnych i filmów fabularnych. Współpracował jako aranżer i dyrygent z duetem Marek i Wacek. Sprawował opiekę artystyczną nad festiwalami piosenki w Opolu (1985), Sopocie (1986–1987) oraz w Witebsku (1988).

W latach 1993–1995 był Dyrektorem Artystycznym Teatru Muzycznego w Gdyni. W latach 1994–1996 pełnił funkcję Dyrektora Muzycznego I Programu Polskiego Radia. Natomiast w latach 1996–1998 był zastępcą Dyrektora TVP1 ds. Artystycznych. W 1997 roku został producentem – wyreżyserowanego przez Magdę Umer – opolskiego koncertu Zielono mi, poświęconego twórczości Agnieszki Osieckiej. Zaś rok później sprawował pieczę nad koncertem O! Polskie piosenki, zorganizowanym z okazji 35-lecia Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. W 1999 roku został twórcą nowej formuły Sopot Festiwal. W 2003 roku założył na warszawskiej Pradze prywatne Centrum Artystyczne Fabryka Trzciny - istniejące do 2016 roku i jego filię działającą pod nazwą Skwer. Filia Centrum Artystycznego Fabryka Trzciny – istniejącą od 2009 do 2015 roku.

Jego syn, Stanisław Trzciński (ur. 1972), jest polskim kulturoznawcą i ekonomistą, doktorem nauk o kulturze i religii, nauczycielem akademickim, menedżerem kultury, organizatorem koncertów, przedsiębiorcą, wydawcą muzycznym i dziennikarzem muzycznym.

Nagrody i wyróżnienia

1972 – I nagroda w radiowym konkursie za piosenkę O niebieskim, pachnącym groszku
1975 – II nagroda na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie za piosenkę Staruszek świat
1976 – tytuł kompozytora roku w plebiscycie czytelników „Panoramy”
1978 – III nagroda na Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu za piosenkę Jak minął dzień?
1979 – I nagroda na Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu za piosenkę Żegnaj lato na rok
1980 – kompozytor i aranżer roku w plebiscycie radiowego Studio Gama
1981 – nagroda MKiS II stopnia za twórczość dla teatrów muzycznych
1987 – I nagroda na KFPP w Opolu w koncercie Piosenki w teatrze za piosenkę Drogi ledwie pół
2004 – Paszport Polityki w kategorii „Kreator kultury”^[3]
2006 – Nagroda Kisiela w kategorii "Przedsiębiorca"^[4]
2006 – Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”^[5]^[6]

Najważniejsze kompozycje

Spektakle teatralne i musicale

1978 – musical. Azyl (reż.: A. Marczewski; libretto: Bogdan Chorążuk)
1980 – oratorium, Kolęda Nocka (reż.: Krzysztof Buczkowski; libretto: Ernest Bryll)
1982 – spektakl, Brat naszego Boga (reż.: A. Marczewski)
1983 – spektakl, Szewcy (reż: W. Bielicki)

Filmografia

1978 – Hallo Szpicbródka, czyli ostatni występ króla kasiarzy (reż. Janusz Rzeszewski, Mieczysław Jahoda) – muzyka do piosenek Co robić w taką noc? oraz Dintojra^[7]
1979 – Kobieta i kobieta (Ryszard Bugajski, Janusz Dymek)
1982 – Krzyk (reż. Barbara Sass)
1982 – Odlot (serial telewizyjny; reż. Janusz Dymek)

Piosenki z muzyką Wojciecha Trzcińskiego

•Dziewczyna z konwaliami (sł.Janusz Stolarski; wyk Zbigniew Wodecki)

Byle było tak (sł. Jerzy Kleyny; wyk. Krzysztof Krawczyk)
Chcę wyjechać na wieś (sł. Andrzej Kuryło; wyk. Urszula Sipińska)
Człowiek nie jest sam (sł. Jacek Cygan; wyk. Zdzisława Sośnicka)
Dancing Queen (sł. Janusz Kondratowicz; wyk. Halina Frąckowiak)
Hi-fi (sł. Andrzej Sobczak; wyk. zespół Wanda i Banda)
Nie będę Julią (sł. Magdalena Wojtaszewska; wyk. zespół Wanda i Banda)
Jak minął dzień? (sł. Jerzy Kleyny; wyk. Krzysztof Krawczyk)
Karmazynowa noc (sł. Andrzej Mogielnicki; wyk. Izabela Trojanowska)
Kochaj mnie, miły (sł. Magda Wojtaszewska; wyk. zespół Wanda i Banda)
Małe tęsknoty (sł. Andrzej Mogielnicki; wyk. Krystyna Prońko)
Odpływają kawiarenki (sł. Jerzy Kleyny; wyk. Irena Jarocka)
Psalm stojących w kolejce (sł. Ernest Bryll; wyk. Krystyna Prońko)
Staruszek świat (sł. Jerzy Kleyny; wyk. Anna Jantar)
Sto lat czekam na twój list (sł. Marek Dutkiewicz; wyk. Irena Jarocka)
Uczymy się żyć bez końca (sł. Jacek Cygan; wyk. Zdzisława Sośnicka)
W cieniu dobrego drzewa (sł. Marek Dutkiewicz; wyk. Irena Jarocka)
Warszawa jest smutna bez ciebie (sł. Marek Dutkiewicz; wyk. Jacek Lech)
Żegnaj lato na rok (sł. Bogdan Olewicz; wyk. Zdzisława Sośnicka)

Uwagi

↑ ^a ^b Na stronie internetowej ZAiKS (online.zaiks.org.pl) w wyszukiwarce utworów W. Trzcińskiego.

Przypisy

↑ Wojciech Trzciński. kulturalna.warszawa.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-26)]., kulturalna.warszawa.pl.
↑ Trzciński Wojciech. portalwiedzy.onet.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-26)]., portalwiedzy.onet.pl.
↑ Laureaci Paszportów Polityki w 2004 roku. polityka.pl. [dostęp 2013-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-20)]. (pol.).
↑ Safjan, Młodkowski i Trzciński - laureatami nagród Kisiela [online], www.wirtualnemedia.pl [dostęp 2023-02-03] (pol.).
↑ pap: Wiktor Zin i Skaldowie wśród odznaczonych medalem Gloria Artis. wp.pl. [dostęp 2013-01-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-26)]. (pol.).
↑ Lista laureatów medalu Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. www.gov.pl. [dostęp 2017-01-21].
↑ Hallo Szpicbródka, czyli ostatni występ króla kasiarzy. FilmPolski.pl. [dostęp 2013-01-18]. (pol.).

Bibliografia

Ryszard Wolański, Leksykon Polskiej Muzyki Rozrywkowej, Warszawa 1995, Agencja Wydawnicza MOREX, ISBN 83-86848-05-7, tu hasło Trzciński Wojciech, s. 227.
Wojciech Trzciński w portalwiedzy.onet.pl. portalwiedzy.onet.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-26)].

[uwaga1-1] Na stronie internetowej ZAiKS (online.zaiks.org.pl) w wyszukiwarce utworów W. Trzcińskiego.

[2] Wojciech Trzciński. kulturalna.warszawa.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-26)]., kulturalna.warszawa.pl.

[3] Trzciński Wojciech. portalwiedzy.onet.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-26)]., portalwiedzy.onet.pl.

[4] Laureaci Paszportów Polityki w 2004 roku. polityka.pl. [dostęp 2013-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-20)]. (pol.).

[5] Safjan, Młodkowski i Trzciński - laureatami nagród Kisiela [online], www.wirtualnemedia.pl [dostęp 2023-02-03] (pol.).

[6] : Wiktor Zin i Skaldowie wśród odznaczonych medalem Gloria Artis. wp.pl. [dostęp 2013-01-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-26)]. (pol.).

[7] Lista laureatów medalu Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. www.gov.pl. [dostęp 2017-01-21].

[8] Hallo Szpicbródka, czyli ostatni występ króla kasiarzy. FilmPolski.pl. [dostęp 2013-01-18]. (pol.).

[a]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]