Wyrostek zębodołowy

Wyrostek zębodołowy (łac. processus alveolaris) – część kości szczęki, w której osadzone są zęby. Zęby tkwią (wklinowanie) w zębodołach, oddzielonych od siebie przegrodami zębowymi. W zębodołach zębów wielokorzeniowych znajdują się również przegrody międzykorzeniowe^[1].

Pojęcie „wyrostek zębodołowy” odnosi się jedynie do szczęki. Analogiczna część trzonu żuchwy, w której osadzone są zęby, nazywana jest częścią zębodołową (pars alveolaris)^[1]^[2].

Przypisy

↑ ^a ^b Bochenek i Reicher 2019 ↓, s. 368.
↑ Bochenek i Reicher 2019 ↓, s. 379.

Bibliografia

AdamA. Bochenek AdamA., MichałM. Reicher MichałM., Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, ISBN 978-83-200-4323-5 .

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[CITEREFBochenekReicher2019368-1] Bochenek i Reicher 2019 ↓, s. 368.

[CITEREFBochenekReicher2019379-2] Bochenek i Reicher 2019 ↓, s. 379.

[1]

[2]