Alfred Aleksander Konar
Alfred Aleksander Konar (właśc. Alfred Aleksander Kinderfreund; 1862–1940 lub 1941) – polski pisarz pochodzenia żydowskiego.
|
A B C Ć D E F G H I J K L Ł M N O Ó P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż |
Alfred Aleksander Konar (1909)
B
[edytuj]- Błyskawiczny pociąg zmysłów – to jeszcze nie ekstra pociąg miłości.
C
[edytuj]- Cierpię, więc jestem.
- Zobacz też: cierpienie
D
[edytuj]- Do swobody kawalerskiej wzdychają najbardziej żonaci, a do rozkoszy małżeństwa – starzy kawalerowie.
- Dobry strzelec nie daje Panu Bogu kul nosić.
F
[edytuj]- Flirt to czułe słówka bez temperamentu. Miłość to temperament bez czułych słówek.
K
[edytuj]- Karykaturą dumy jest arogancja.
- Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał Krzysztof Nowak, Warszawa 1998.
- Zobacz też: arogancja, duma, karykatura
- Kobieta, którą przestało się kochać – to jak pusta butelka wypitego szampana.
- Kobiety są jak róże: niby zupełnie do siebie podobne, a jednak zapach, forma i kolor każdej z nich jest trochę inny.
- Kochamy nie z powodu zalet i nienawidzimy nie z powodu wad. Ot po prostu, instynktownie – tak jak psy nie znoszą kotów bez żadnego powodu.
- Kochamy zanadto nasze dzieci, a za mało naszych rodziców.
- Kwiat – to pośrednik miłości, donoszący adresatom w imieniu wysyłających: On (lub Ona) pragnie.
M
[edytuj]- Mąż może nie być pierwszym kochankiem swojej żony, lecz bywa najczęściej ostatnim.
- Miłość byłaby piękną, szczytną i godną największych ofiar, gdyby nie przechodziła.
- Miłość jest jak eter. Może zabić, ale może też… ulotnić się.
- Źródło: Żądło i miód mądrości…, op. cit., s. 54.
- Zobacz też: miłość
- Miłość pięknej, lecz złej kobiety – to słodkie rodzynki w niestrawnej zakalcowatej babie.
- Miłość – to wariacja. Lecz tylko idioci nie wariują.
- Należy wierzyć w cośkolwiek, choćby we własną niewiarę.
- Zobacz też: wiara
- Nie sztuka być miłym, kiedy się kocha, lecz kiedy już kochać się przestało.
P
[edytuj]- Plagą naszego życia jest stałe utyskiwanie niezadowolonych żon, zachwyconych wyłącznie losem swoich sąsiadek i znajomych.
- Podobno szalejący z miłości byli już przedtem wariatami.
- Zobacz też: wariat
S
[edytuj]- Są małżonkowie, którzy dobrze ze sobą żyją tylko w ciągu pół doby, w łóżku.
- Sceptyk traktuje sceptycznie nawet swój własny sceptycyzm.
- Źródło: Żądło i miód mądrości…, op. cit., s. 54.
- Zobacz też: sceptycyzm
- Stałą taktyką żon jest wieczne niezadowolenie, którym łaskocze się próżność mężowską, dążącą do przekonania żon, jak wielką karierą było ich zamążpójście.
- Starość zamiast jutra posiada wczoraj.
- Szczęściem wydaje się to, czego się nie ma.
- Zobacz też: szczęście
- Szczyt miłości, wierności i stałości – kiedy zdradza się żonę z kobietą podobną do niej.
- Źródło: Żądło i miód mądrości…, op. cit., s. 54.
- Szkoda tych pięknych marzeń, które już się spełniły!
- Zobacz też: marzenia
- Ślub w życiu nie jest, jak i w teatrze, ostatnim aktem życia dwojga zakochanych.
T
[edytuj]- Tylko małomówny, przystojny mężczyzna posiada dla kobiety czar zagadkowości. Tylko małomówna, piękna kobieta zaciekawia mężczyznę aż do szału.
U
[edytuj]- Uczuciowość lekarze wiecznie spragnieni pacjentów nazywają erotomanią.
W
[edytuj]- W potęgę lekarzy wierzą jedynie… zdrowi.
- Wielkie uczucia są nieme.
- Wyrozumiałość jest owocem znajomości własnych błędów.
- Źródło: Roman Tokarczyk, Przykazania etyki prawniczej: księga myśli, norm i rycin, wyd. Wolters Kluwer Polska, s. 164.
- Zobacz też: błąd, wyrozumiałość
Z
[edytuj]- Z biegiem lat pozbywamy się wielu wad i… zalet.
- Znacznie znośniej jest się nudzić samemu niż we dwoje.
- Źródło: Żądło i miód mądrości…, op. cit., s. 46.
- Zobacz też: nuda
Ż
[edytuj]- Żona – to wampir mężowskiej kieszeni.
- Żony bywają zazdrosne nawet o mężów, których nie kochają.
- Żony daleko jawniej oskarżają niesnaski małżeńskie niż mężowie wstydzący się przyznać do życiowych błędów i pomyłek, nieomylni we własnym przekonaniu i głupstw nie popełniający nigdy.