świętość

świętość (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈɕfʲjɛ̃ntɔɕt͡ɕ], AS: [śfʹi ̯ẽntość], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• nazal.• asynch. ę • i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) coś otaczane szczególnym kultem i czcią

(1.2) cecha tego co święte

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	świętość	świętości
dopełniacz	świętości	świętości
celownik	świętości	świętościom
biernik	świętość	świętości
narzędnik	świętością	świętościami
miejscownik	świętości	świętościach
wołacz	świętości	świętości

(1.2) blm,

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	świętość
dopełniacz	świętości
celownik	świętości
biernik	świętość
narzędnik	świętością
miejscownik	świętości
wołacz	świętości

przykłady:

(1.1) Dla wielu ludzi wiara jest świętością.

(1.2) Szwedzi nie uszanowali świętości tego miejsca.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. świątek mrz/mzw, święta ż, święty mos, świątynia ż, święcenie n, święcenia lm nmos

przym. święty

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. święty + -ość

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) holiness
• białoruski: (1.1) святасць ż
• kazachski: (1.1) әулиелік, киелілік
• litewski: (1.1) šventybė
• niemiecki: (1.1) Heiligkeit ż
• rosyjski: (1.1) святость ż
• ukraiński: (1.1) святість ż

źródła: