(1.1) jeśli między opisywanymi osobami panują bardzo bliskie stosunki, często pomija się 的, np. aby powiedzieć "moja mama", należy użyć określenia 我妈妈, a nie 我的妈妈, ale już mówiąc o przyjacielu, użyje się raczej określenia 我的朋友 ("mój przyjaciel")
podobnie jest ze złożeniami, które występują bardzo często lub są "oczywiste", na przykład przy określaniu przynależności narodowej - Polak to 波兰人, nie zaś 波兰的人
(1.3) 的 dodaje się po innych częściach mowy, aby nadać im funkcjonalny charakter przymiotnika; co więcej, dodaje się je także często po przymiotnikach, kiedy bezpośrednio opisują one rzeczownik, na przykład:
ponieważ 的 jest identycznie brzmiące jak dwie inne partykuły o zbliżonym zastosowaniu, "literując" ten znak należy powiedzieć 白勺的 (báisháode), w kontraście do 得 (双人得 = shuāngréndé) oraz 地 (土也地 = tǔyěde)