Bösewicht

Bösewicht (język niemiecki)

wymowa:

lp IPA: [ˈbøːzəˌvɪçt]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) złoczyńca; nikczemnik; łobuz, drań

(1.2) czarny charakter (w roli teatralnej lub filmowej)

odmiana:

(1.1-2)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	der Bösewicht	die Bösewichte die Bösewichter
dopełniacz	des Bösewichts des Bösewichtes	der Bösewichte der Bösewichter
celownik	dem Bösewicht	den Bösewichten den Bösewichtern
biernik	den Bösewicht	die Bösewichte die Bösewichter

przykłady:

(1.1) Ein Bösewicht gelangt zu keiner Größe. (Goethe) → Złoczyńca nie osiągnie wielkości.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) Ganove, Halunke, Lump, Missetäter, Schuft, Schurke, Tunichtgut, Übeltäter

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

forma żeńska Bösewichtin ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: