Mitra

Mitra (język polski)

Mitra (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈmʲitra], AS: [mʹitra], zjawiska fonetyczne: zmięk.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

(1.1) rel. bóstwo solarne czczone w kulturze indyjskiej, perskiej, greckiej i rzymskiej; patron szczerości, przyjaźni, władców, wojowników; zob. też Mitra (mitologia) w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Mitra	Mitrowie
dopełniacz	Mitry	Mitrów
celownik	Mitrze	Mitrom
biernik	Mitrę	Mitrów
narzędnik	Mitrą	Mitrami
miejscownik	Mitrze	Mitrach
wołacz	Mitro	Mitrowie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) Pan Zobowiązań, Mithra

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. mitraizm m, mitraita mos

związki frazeologiczne:

etymologia:

hin. मित्र → Mitra < sanskr. मित्र → przyjaciel < awest. 𐬨𐬌𐬚𐬭𐬀 → przymierze < praindoirański *mitra → powodujący połączenie < praindoeur. *mei → łączyć, wymieniać się

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Mitra
• awestyjski: (1.1) 𐬨𐬌𐬚𐬭𐬀 (Miθra) m
• bułgarski: (1.1) Митра (Mitra) m
• hindi: (1.1) मित्र m
• interlingua: (1.1) Mithras
• łaciński: (1.1) Mithras m, Mithres m
• nowogrecki: (1.1) Μίθρας m
• perski: (1.1) مهر
• turecki: (1.1) Mitra
• ukraiński: (1.1) Мітра m

źródła: