koźlę
koźlę (język polski)
[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) zootechn. młode kozy domowej
- (1.2) zool. młode mniejszych zwierząt kopytnych, np. sarny, muflona, kozicy
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik koźlę koźlęta dopełniacz koźlęcia koźląt celownik koźlęciu koźlętom biernik koźlę koźlęta narzędnik koźlęciem koźlętami miejscownik koźlęciu koźlętach wołacz koźlę koźlęta
- przykłady:
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kozioł m, koza ż, koźlina ż, koziołek m, koźlak m, kózka ż, koźlarz m, kozłowanie n, kozik m, koziołkowanie n, przekoziołkowanie n, kozłowanie n
- czas. kozłować ndk., koziołkować ndk., przekoziołkować dk.
- przym. kozi, koźlęcy, koziołkowy, koźli
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) kid
- baskijski: (1.1) antxume
- bułgarski: (1.1) козле n, яре n
- esperanto: (1.1) kaprido
- hiszpański: (1.1) cabrito m
- kaszubski: (1.1) kózlã n
- kazachski: (1.1) лақ
- niemiecki: (1.1) Kitz n; (1.2) Kitz n
- nowogrecki: (1.1) κατσίκι n
- nowopruski: (1.1) wāzistjan n
- rosyjski: (1.1) козлёнок m, козлик m; (1.2) козлёнок m, козлик m
- starogrecki: (1.1) ἔριφος m
- ukraiński: (1.1) козеня n
- węgierski: (1.1) kiskecske, kecskegida, bakkecske
- włoski: (1.1) capretto m
- źródła: