kosmonautka

kosmonautka (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌkɔsmɔ̃ˈnawtka], AS: [kosmõnau̯tka], zjawiska fonetyczne: nazal.• u → ł • akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kobieta, która wzięła udział w podróży kosmicznej

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kosmonautka	kosmonautki
dopełniacz	kosmonautki	kosmonautek
celownik	kosmonautce	kosmonautkom
biernik	kosmonautkę	kosmonautki
narzędnik	kosmonautką	kosmonautkami
miejscownik	kosmonautce	kosmonautkach
wołacz	kosmonautko	kosmonautki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) astronautka

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kosmita mos, kosmonautyka ż

forma męska kosmonauta mos

przym. kosmonautyczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) forma żeńska od: kosmonauta

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: kosmonauta

• białoruski: (1.1) касманаўтка ż
• bułgarski: (1.1) космонавтка ż
• czeski: (1.1) kosmonautka ż
• hiszpański: (1.1) cosmonauta ż
• niemiecki: (1.1) Kosmonautin ż
• rosyjski: (1.1) космонавтка ż
• słowacki: (1.1) kozmonautka ż
• ukraiński: (1.1) космонавтка ż

źródła: