maruda
Wygląd
maruda (język polski)
[edytuj]- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński lub męskoosobowy
- (1.1) pot. osoba mająca skłonności do marudzenia, ględzenia
- (1.2) pot. osoba mająca skłonności do kapryszenia, grymaszenia i narzekania
- (1.3) pot. człowiek wykonujący wszystko w bardzo powolnym tempie, marudnie
rzeczownik, rodzaj żeński
- odmiana:
- (1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik maruda marudy dopełniacz marudy marud / marudów [2] celownik marudzie marudom biernik marudę marudy / marudów[2] narzędnik marudą marudami miejscownik marudzie marudach wołacz marudo marudy
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) pot. bałaguła, ględa, gaduła, gderacz, nudziarz, męczydusza, papla; książk. mantyka
- (1.2) pot. burczymucha, gderacz, jęczydusza, kwękacz; neutralnie grymaśnik, kapryśnik, chimeryk, malkontent, utyskiwacz, tetryk, zrzęda; posp. upierdliwiec; daw. śledziennik
- (1.3) pot. maruder, guzdralski, guzdrała, grzebała, grzebuła, lelum polelum, ślamazara, śpiący rycerz / śpiąca królewna
- antonimy:
- (1.3) żywe srebro
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.3) spóźnialski, spóźnialska
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. maruderstwo n, maruder m, marudność ż, marudzenie n
- czas. marudzić ndk.
- przym. marudny
- przysł. marudnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Paweł Zych, Witold Vargas: Bestiariusz słowiański
- ↑ 2,0 2,1 Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.