płotka

płotka (język polski)

płotka (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈpwɔtka], AS: [pu̯otka]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) icht. płoć

(1.2) przen. osoba niewiele znacząca

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D. lp od: płotek

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	płotka	płotki
dopełniacz	płotki	płotek
celownik	płotce	płotkom
biernik	płotkę	płotki
narzędnik	płotką	płotkami
miejscownik	płotce	płotkach
wołacz	płotko	płotki

przykłady:

(1.1) Wiedział, gdzie najłatwiej poławiają się kiełby i płotki lub w największej obfitości mieszkają szczupaki, u jakich brzegów raki najgęściej obsiadują podwodne mchy i kamienie, w jakiej porze dnia i roku jakie gatunki ryb na jakie biorą się przynęty.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) płoć

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. płoć ż, płoteczka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1) odmiana wyrazu płotka w lm jest prawie identyczna jak lm wyrazu płotek, różnią się jedynie w D.

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ryby

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: płoć

• angielski: (1.2) small fry
• niemiecki: (1.2) kleiner Fisch
• włoski: (1.1) rutillo m; (1.2) scartina ż, uomo da poco

źródła: