pomrzeć
Wygląd
pomrzeć (język polski)
[edytuj]- znaczenia:
czasownik przechodni dokonany
- odmiana:
- (1.1) koniugacja IX
forma liczba pojedyncza liczba mnoga 1. os. 2. os. 3. os. 1. os. 2. os. 3. os. bezokolicznik pomrzeć czas przyszły prosty – – pomrze pomrzemy pomrzecie pomrą czas przeszły m – – pomarł pomarliśmy pomarliście pomarli ż – – pomarła pomarłyśmy pomarłyście pomarły n – – pomarło tryb rozkazujący – – niech pomrze niech pomrzemy niech pomrzecie niech pomrą pozostałe formy czas zaprzeszły m – – pomarł był pomarliśmy byli pomarliście byli pomarli byli ż – – pomarła była pomarłyśmy były pomarłyście były pomarły były n – – pomarło było forma bezosobowa czasu przeszłego – tryb przypuszczający m – – pomarłby,
byłby pomarłpomarlibyśmy,
bylibyśmy pomarlipomarlibyście,
bylibyście pomarlipomarliby,
byliby pomarliż – – pomarłaby,
byłaby pomarłapomarłybyśmy,
byłybyśmy pomarłypomarłybyście,
byłybyście pomarłypomarłyby,
byłyby pomarłyn – – pomarłoby,
byłoby pomarłoimiesłów przymiotnikowy przeszły m – pomarli, niepomarli ż – pomarłe, niepomarłe n – imiesłów przysłówkowy uprzedni pomarłszy rzeczownik odczasownikowy –
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) występuje tylko w liczbie mnogiej i 3 os. liczby pojedynczej[2]
- tłumaczenia:
- (1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: umrzeć
- źródła:
- ↑ Hasło „pomrzeć” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. IV: P-Prożyszcze, Warszawa 1900–1927, s. 578-579.
- ↑ Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.