proporzec
proporzec (język polski)
[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) niewielka chorągiew lub sztandar służący do celów reprezentacyjnych[1]
- (1.2) hist. chorągiewka przytwierdzona do drzewca lancy lub włóczni[1]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik proporzec proporce dopełniacz proporca proporców celownik proporcowi proporcom biernik proporzec proporce narzędnik proporcem proporcami miejscownik proporcu proporcach wołacz proporcu proporce
- przykłady:
- składnia:
- (1.1) proporzec + D.
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) weksylium
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz.
- przym. proporcowy, proporczykowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- prasł. *porporьcь, zdrobn. od prasł. *porporъ < podwojony rdzeń prasł. *por- < prasł. *per- → prawdop. to, co lata, powiewa[2]
- uwagi:
- Forma dopełniacza liczby mnogiej „proporcy” jest niepoprawna[3][4].
- zob. też proporzec w Wikipedii
- tłumaczenia:
- hiszpański: (1.1) gallardete m, pabellón m; (1.2) banderola ż
- nowogrecki: (1.1) επισείων m
- rumuński: (1.1) steag n
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1
Hasło „proporzec” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Hasło „proporzec” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
- ↑ Hasło „proporzec” w: Słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Witold Doroszewski, Polskie Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1980, ISBN 83-01-03811-X, s. 573.
- ↑ Hasło „proporzec” w: Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004, ISBN 978-83-01-14198-1, s. 873.